Սերգեյ Լեոնիդովիչ Ռուբինշտեյն (ռուս.՝ Сергей Леонидович Рубинштейн, հունիսի 18 (30), 1889[1], Օդեսա, Խերսոնի նահանգ, Ռուսական կայսրություն[2] - հունվարի 11, 1960(1960-01-11)[2][1][3][…], Մոսկվա, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[2]), սովետական հոգեբան։ Ծնվել է 1889 թվականի հունիսի 6 (18)-ին Օդեսայում, վախճանվել՝ 1960 թվականի հունվարի 11-ին Մոսկվայում։ Ռուբինշտեյնը՝ ՄՄՀՄ ԳԱ թղթակից անդամ (1943 թ.)։ Պետերբուրգիի Ա․ Ի․ Գերցենի անվ․ մանկավարժական ինստիտուտի (1930 - 1942 թթ.) և Մոսկվայի պետական համալսարանի (1942 - 1950 թթ.) հոգեբանության ամբիոնների վարիչ, ՌՄՖՄՀ ՄԳԱ հոգեբանության ինստիտուտի տնօրեն (1942-1945 թթ.), ՄԱՀՄ ԳԱ փիլիսոփայության ինստիտուտի տնօրենի տեղակալ (1945 - 1948 թթ.), նույն ինստիտուտի հոգեբանության սեկտորի վարիչ (1945 - 1949, 1956 - 1960 թթ.)։ Զբաղվել է հոգեբանության, փիլիսոփայության և մեթոդոլոգիական պրոբլեմներով, արտասահմանյան հոգեբանության գլխավոր ուղղությունների քննադատական վերլուծությամբ, ըմբռնման, հիշողության, խոսքի, մտածողության ուսումնասիրությամբ։ Դիալեկտիկական մատերիալիզմի դիրքերից հոգեբանության մեջ մշակել է դետերմինիզմի պրոբլեմը և այլ կարևոր տեսական խնդիրներ։ Ստացել է ՄԱՀՄ պետական մրցանակ (1942 թ.) «Ընդհանուր հոգեբանության հիմունքներ» (1940 թ.) աշխատության համար։
Պարգևատրվել է Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշանով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 10, էջ 11)։
