Ռենե Կասսեն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ռենե Կասսեն
Դիմանկար
Ծնվել էհոկտեմբերի 5, 1887(1887-10-05)[1][2][3]
ԾննդավայրԲայոնա[2]
Մահացել էփետրվարի 20, 1976(1976-02-20)[4][5][6][…] (88 տարեկան)
Մահվան վայրՓարիզի 13-րդ շրջան, Փարիզ[7]
ԳերեզմանՊանթեոն (Փարիզ)
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Կրոնհուդայականություն
ԿրթությունՄասսենայի լիցեյ, Faculté de droit d'Aix-en-Provence?, Փարիզի համալսարան, Պրովանսի համալսարան և Պոլ Սեզանի համալսարան
ԵրկերՄարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագիր
Մասնագիտությունիրավաբան, դիվանագետ և քաղաքական գործիչ
ԱշխատավայրՓարիզի համալսարան, Լիլի համալսարան, Քաղաքականության հետազոտությունների ինստիտուտ Դեքս և Faculté de droit d'Aix-en-Provence?
Զբաղեցրած պաշտոններՊետական խորհրդի փոխնախագահ, Սահմանադրական խորհրդի անդամ, նախագահ, Judge of the European Court of Human Rights?, President of the European Court of Human Rights?, նախագահ, նախագահ, նախագահ, նախագահ, նախագահ և նախագահ
ԿուսակցությունՀանրապետական, ռադիկալև ռադիկալ-սոցիալիստական կուսակցություն
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԱնդամությունՄարդու իրավունքների լիգա, Բարոյական և քաղաքական գիտությունների ակադեմիա, Սերբական գիտությունների և արվեստների ակադեմիա, Empire Defense Council? և Free French Forces?[3]
Ստորագրություն
Изображение автографа
 René Cassin Վիքիպահեստում

Ռենե Կասսեն (ֆր.՝ René Cassin, հոկտեմբերի 5, 1887(1887-10-05)[1][2][3], Բայոնա[2] - փետրվարի 20, 1976(1976-02-20)[4][5][6][…], Փարիզի 13-րդ շրջան, Փարիզ[7]), ֆրանսիացի իրավաբան, իրավագիտության պրոֆեսոր և դատավոր։

Կասսենը ծնվել է Բայոնում (Բասկերի երկիր, Ֆրանսիա)։ Հայրը ֆրանսիացի հրեա էր։ Կասսենը մասնակցել է Առաջին համաշխարհային պատերազմին, մասնակցել է պատերազմի վետերանների խաղաղասիրական, ձախ Union Fédérale կազմակերպության ստեղծմանը։ 1968 թվականին արժանացել է Խաղաղության Նոբելյան մրցանակի` Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագրի նախագծման գործում ունեցած ներդրման համար. նախագիծն ընդունվել է Միավորված ազգերի կազմակերպության գլխավոր ասամբլեայի կողմից, 1948 թվականի դեկտեմբերի 10-ին։ Նույն տարում նա նաև արժանացել է ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների մրցանակի։ Ռենե Կասսենը հիմնադրել է Ադմինիստրատիվ գիտությունների ֆրանսիական ինստիտուտը, որը ճանաչվել է որպես հանրային սպասարկման ընկերություն։

Ազգերի լիգա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Որպես 1924-1938 թվականներին Ազգերի լիգայում Ֆրանսիայի պատվիրակ` Կասսենը ճնշում է գործադրել զինաթափման ուղղությամբ, ինչպես նաև` աշխատել է միջազգային հակամարտությունների լուծմանն աջակցող ինստիտուտների զարգացման ուղղությամբ։

Մարդու իրավունքներ և ՀԿ-ներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կասսենի հուշարձանը Ֆրանսիայի Ֆորբակ քաղաքում

Աշխատելով կանադացի ուսումնասիրող և իրավաբանության պրոֆեսոր Ջոն Փիթերս Համֆրիի կողմից ներկայացված նախագծի վրա` Կասսենը նախագծի հիմնական 46 հոդվածները նվազեցրել է` դարձնելով 44։ Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագիրը, որն ընդունվել է ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի կողմից, պարունակում էր սկզբնական նախագծի 30 հոդվածները։

Ծառայել է ՄԱԿ-ի մարդու իրավունքների հանձնաժողովում և Միջնորդ դատարանի մշտական պալատում։

Եղել է Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի անդամ (1959-1965) և նախագահ (1965-1968)։ Այսօր դատարանի շենքը գտնվում է Ստրասբուրգի Ռենե Կասսեն պուրակում։

Կասսենը նաև գլխավորել է հասարակական կազմակերպություններ, 1918 թվականին հիմնել է Պատերազմի հաշմանդամ վետերանների ֆրանսիական ֆեդերացիան և մինչև 1940 թվականը եղել է դրա նախագահը, այնուհետև` պատվավոր նախագահը։ 1945 թվականին Շառլ դը Գոլը, հաշվի առնելով Կասսենի մեծ ներդրումը ֆրանսիական ազգի համար, առաջարկել է որևէ կերպ աջակցել նաև հրեաներին։ Կասսենը դարձել է ֆրանս-հրեական Alliance Israelite Universelle (AIU) համալսարանի նախագահ, որը նախկինում կրթություն է ապահովել Օսմանյան Կայսրության լծի տակ ապրող սեֆարդի հրեաների համար։ Որպես AIU-ի նախագահ` Կասսենն աշխատել է Հրեաների ամերիկյան միության և անգլո-հրեական ընկերության հետ` հիմնելու Հրեական կազմակերպությունների խորհրդատվական խորհուրդը, որը պետք է աջակցեր հրեաներին աջակցման պլատֆորմին այն ժամանակ, երբ դեռ ՄԱԿ-ի մարդու իրավունքների համակարգը գտնվում էր զարգացման վաղ փուլում[13]։

1950 թվականի նոյեմբերի 10-ին նա ՄԱԿ-ում լուսանկարվել է Քարիմ Ազքոուլի, Ջորջ Դեյի և Հերալդ Ռոյի հետ` կլոր սեղանի քննարկման ժամանակ։ Սա հատկանշական է թերևս այն պատճառով, որ Ազքոուլն ու Կասսենը տրամագծորեն տարբեր հայացքներ ունեին սիոնիզմի քաղաքականության վերաբերյալ[14]։

Կասսենը մահացել է 1976 թվականին, Փարիզում, թաղված է Փարիզի Մոնպառնաս գերեզմանատանը։ 1987 թվականին նրա մասունքները վերահուղարկավորվել են Փարիզի պանթեոնում։

2003 թվականին Բասկերի կառավարությունը սահմանել է Ռենե Կասսեն մրցանակ, որը տրվում է դեկտեմբերի 10-ին, Մարդու իրավունքների պաշտպանության օրը[15]։

Ադմինիստրատիվ գիտությունների ֆրանսիական ինստիտուտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1947 թվականին Ռենե Կասսենը հիմնել է Ադմինիստրատիվ գիտությունների ֆրանսիական ինստիտուտը, որը ճանաչվել է որպես հանրային սպասարկման ընկերություն։ Նա եղել է այս ընկերության առաջին նախագահը, որը կազմակերպել է վարչական իրավունքի ոլորտում ֆրանսիական դոկտրինի զարգացմանն աջակցող մի շարք խորհրդաժողովներ։

Հրեա իրավաբանների և փաստաբանների միջազգային ասոցիացիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռենե Կասսենը Իսրայելի գլխավոր դատախազ Հաիմ Կոէնի և ամերիկացի իրավապաշտպան Արթուր Գոլդբերգի հետ 1969 թվականին հիմնել է Հրեա իրավաբանների և փաստաբանների միջազգային ասոցիացիան։ Վերջինս աշխատում է` ամենուր մարդու իրավունքների պաշտպանության համար։ Այդ աշխատանքը ենթադրում է պատերազմական հանցագործությունների կանխում, պատերազմական հանցագործների պատիժ, զենքի և զանգվածային ոչնչացման արգելում, օրենքի վրա հիմնված միջազգային համագործակցություն, ինչպես նաև` միջազգային կոնվենցիաների արդար իրականացում։ Ասոցիացիան աշխատում է հիմնականում հրեաների հետ կապված հարցերի ուղղությամբ և փորձում է պայքարել ռասիզմի, օտարատյացության, հակասեմականության, Հոլոքոստի ժխտման և Իսրայել պետության ժխտման դեմ։

Մատենագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Jay Winter, "Rene Cassin and the Alliance Israelite Universelle," Modern Judaism, 32,1 (2012), 1–21.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 Nobelprize.orgNobel Foundation.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 ծննդական
  3. 3,0 3,1 3,2 https://www.memoiredeshommes.sga.defense.gouv.fr/fr/ark:/40699/m005a2954852da4d
  4. 4,0 4,1 4,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  5. 5,0 5,1 5,2 Encyclopædia Britannica
  6. 6,0 6,1 6,2 Bischoff G., Foessel G., Baechler C. Nouveau dictionnaire de biographie alsacienne (ֆր.) / Fédération des sociétés d'histoire et d'archéologie d'Alsace — 1982. — 4434 p.
  7. 7,0 7,1 7,2 ծննդական — P. 27.
  8. http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1968/
  9. https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/
  10. https://www.leonore.archives-nationales.culture.gouv.fr/ui/notice/68779
  11. https://www.memoiredeshommes.sga.defense.gouv.fr/fr/ark:/40699/m005cc7f85d297e1
  12. https://www.conseil-constitutionnel.fr/membres/rene-cassin
  13. Winter, Jay. 2012. René cassin and the alliance israélite universelle. Modern Judaism 32 (1): 1-21.
  14. Photo/MB, UN (1950 թ․ նոյեմբերի 10). «Round Table Discussion over U.N. Radio». www.unmultimedia.org. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 2-ին.
  15. «Premio René Cassin».

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռենե Կասսեն» հոդվածին։