Գրական ասպարեզ է իջել 1894 թվականին («Կանայք, վեց սիրային պատմություն», նովելների ժողովածու)։ «1898 թվականի սերնդի» ներկայացուցիչ։ «Սոնատներ» (մաս 1-4, 1902-1905) վիպակաշարում, «Բարբարոսական կատակերգություններ» (1907-1908) և «Կառլիստյան պատերազմ» (1908-1909) եռերգություններում, «Բռնակալ Բանդերասը» (1926) վեպ-պամֆլետում և «Հրաշքների արքունիք» (1927) պատմավեպում փորձել է քննադատել Իսպանիայի ավատատիրական հասարակարգը։ Գրել է նաև պիեսներ («Մարկիզուհի Ռոզալինդան», 1913 և այլն)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։