Պյոտր դ'Ալի
Jump to navigation
Jump to search
 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1350[1][2][3][4] կամ 1351[5] Կոմպիեն[1][2] |
| Մահացել է | օգոստոսի 9, 1420[6] կամ 1420[3][4][7][8][9][10][5] Ավինյոն[1] |
| Քաղաքացիություն | Ֆրանսիա |
| Դավանանք | Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի |
| Մասնագիտություն | աստվածաբան, աստղագուշակ, պրոֆեսոր, փիլիսոփա, կաթոլիկ քահանա և քարտեզագիր |
| Հաստատություն(ներ) | Փարիզի համալսարան |
| Գործունեության ոլորտ | փիլիսոփայություն |
| Պաշտոն(ներ) | կարդինալ[1], թեմի հովվապետ[1], պապի նվիրակ[1], պապի նվիրակ[1], bishop of Limoges?, կաթոլիկ եպիսկոպոս և թեմի հովվապետ |
| Ալմա մատեր | Institut catholique de Paris. Faculté de théologie? |
| Տիրապետում է լեզուներին | լատիներեն[6] |
| Ուսուցիչ | Johannes de Quercu?[11] և Guillelmus Carnificis?[11] |
| Աշակերտներ | Jean Gerson? և Nicholas of Clémanges? |
| Pierre d'Ailly Վիքիպահեստում | |
Պյոտր դ'Ալի (Peter d 'Ailly, Pierre d' Ailly) (1350, Կոմպեն — 1425, Ավինյոն, Ֆրանսիա), ֆրանսիացի նշանավոր փիլիսոփա, աստվածաբան, Լե Պյուի եպիսկոպոս։
Բովանդակություն
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պյոտր դ'Ալին ծնվել է 1350 կամ 1351 թվականին՝ Ֆրանսիայի Կոմպեն քաղաքում, բարեկեցիկ բուրժուական ընտանիքում։ Նա սովորել է Փարիզում, որտեղ 1367 թվականին արվեստի բնագավառում ստանում է լիցենզավորում և տարիներ անց վարպետի կոչում[12]: 1372 թվականին Պյոտրը ակտիվ մասնակցություն է ունեցել համալսարանի գործերում[13]:
Նրա ստեղծագործությունները սկսեցին տպագրվել տասնհինգերորդ դարում[14]:
Ֆրանսիացի փիլիսոփան, ուշ սխոլաստիկայի ներկայացուցիչ էր։ 1397 թվականից Կամբրեի եպիսկոպոսն էր։ 1411 թվականից կարդինալ էր։
Լուսնի խառնարաններից Ալիազենցը անվանել է Պյոտր դ'Ալիի պատվին։
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Альи, Пьер»։ Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ)։ Սանկտ Պետերբուրգ։ 1890–1907
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Айльи // Энциклопедический лексикон — СПб.: 1835. — Т. 1. — С. 305.
- ↑ 2,0 2,1 Альи, Пьер // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. Андреевский — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1890. — Т. Iа. — С. 533.
- ↑ 3,0 3,1 Encyclopædia Universalis — Encyclopædia Britannica.
- ↑ 4,0 4,1 Faceted Application of Subject Terminology
- ↑ 5,0 5,1 Czech National Authority Database
- ↑ 6,0 6,1 data.bnf.fr: տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ LIBRIS
- ↑ Servizio Bibliotecario Nazionale — 1985.
- ↑ Ավստրալիայի ազգային գրադարան — 1960.
- ↑ Isidore — ISSN 2271-3816
- ↑ 11,0 11,1 Parisian Licentiates in Theology — P. 50.
- ↑ Pascoe, p. 8.
- ↑ Smoller, p. 7.
- ↑ Smoller, pp. 133-134.
Լրացուցիչ ընթերցանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Alan E. Bernstein, Pierre d'Ailly and the Blanchard affair: University and Chancellor of Paris at the Beginning of the Great Schism, Leiden: Brill, 1978.
- Bernard Guenée, Between Church and State: The Lives of Four French Prelates in the Late Middle Ages, Translated by Arthur Goldhammer, Chicago: University of Chicago Press, 1991.
- L. A. Kennedy, Peter of Ailly and the Harvest of Fourteenth-Century Philosophy, Lewiston: Mellen Press, 1986.
- Francis Oakley, Political Thought of Pierre d’Ailly: The Voluntarist Tradition, New Haven: Yale University Press, 1964.
- Heiko Oberman, The Harvest of Medieval Theology: Gabriel Biel and Late Medieval Nominalism, revised edition, Grand Rapids, MI: Baker, 2001.
- Louis B. Pascoe, Church and Reform: Bishops, Theologians, and Canon Lawyers in the Thought of Pierre d'Ailly (1351-1420), Leiden: Brill, 2005.
- Laura A. Smoller, History, Prophecy, and the Stars: The Christian Astrology of Pierre D'Ailly, 1350-1420, Princeton, NJ: Princeton University Press, 1994. ISBN 0-691-08788-1.
- Philip H. Stump, The Reforms of the Council of Constance (1414-1418), Leiden: Brill, 1994. ISBN 90-04-09930-1.
| ||||||||||||
