Պյոտր դ'Ալի
 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1350[1][2][3][…] Կոմպիեն[1][2][4] |
| Մահացել է | օգոստոսի 9, 1420[4] Ավինյոն[1][4] |
| Քաղաքացիություն |  Ֆրանսիա |
| Դավանանք | Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի[5] |
| Մասնագիտություն | աստվածաբան, աստղագուշակ, պրոֆեսոր, փիլիսոփա, կաթոլիկ քահանա, քարտեզագիր և աստղագետ |
| Հաստատություն(ներ) | Փարիզի համալսարան |
| Գործունեության ոլորտ | փիլիսոփայություն |
| Պաշտոն(ներ) | կարդինալ, թեմի հովվապետ, պապի նվիրակ, պապի նվիրակ, bishop of Limoges?, թեմի հովվապետ, առաքելական ադմինիստրատոր և առաքելական ադմինիստրատոր |
| Ալմա մատեր | Institut catholique de Paris. Faculté de théologie? |
| Տիրապետում է լեզուներին | լատիներեն[6] |
| Ուսուցիչ | Johannes de Quercu?[7] և Guillelmus Carnificis?[7] |
| Աշակերտներ | Jean Gerson? և Nicholas of Clémanges? |
 Pierre d'Ailly Վիքիպահեստում | |
Պյոտր դ'Ալի (Peter d 'Ailly, Pierre d' Ailly), 1350[1][2][3][…], Կոմպիեն[1][2][4] - օգոստոսի 9, 1420[4], Ավինյոն[1][4]), ֆրանսիացի նշանավոր փիլիսոփա, աստվածաբան, Լե Պյուի եպիսկոպոս։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պյոտր դ'Ալին ծնվել է 1350 կամ 1351 թվականին՝ Ֆրանսիայի Կոմպեն քաղաքում, բարեկեցիկ բուրժուական ընտանիքում։ Նա սովորել է Փարիզում, որտեղ 1367 թվականին արվեստի բնագավառում ստանում է լիցենզավորում և տարիներ անց վարպետի կոչում[8]։ 1372 թվականին Պյոտրը ակտիվ մասնակցություն է ունեցել համալսարանի գործերում[9]։
Նրա ստեղծագործությունները սկսեցին տպագրվել տասնհինգերորդ դարում[10]։
Ֆրանսիացի փիլիսոփան, ուշ սխոլաստիկայի ներկայացուցիչ էր։ 1397 թվականից Կամբրեի եպիսկոպոսն էր։ 1411 թվականից կարդինալ էր։
Լուսնի խառնարաններից Ալիազենցը անվանել է Պյոտր դ'Ալիի պատվին։
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Альи, Пьер»։ Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ)։ Սանկտ Պետերբուրգ։ 1890–1907
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Айльи (ռուս.) // Энциклопедический лексикон — СПб.: 1835. — Т. 1. — С. 305.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Альи, Пьер (ռուս.) // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. Андреевский — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1890. — Т. Iа. — С. 533.
- ↑ 3,0 3,1 Encyclopædia Universalis (ֆր.) — Encyclopædia Britannica.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ Catholic-Hierarchy.org — USA: 1990.
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 7,0 7,1 Parisian Licentiates in Theology — P. 50.
- ↑ Pascoe, p. 8.
- ↑ Smoller, p. 7.
- ↑ Smoller, pp. 133-134.
Լրացուցիչ ընթերցանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Alan E. Bernstein, Pierre d'Ailly and the Blanchard affair: University and Chancellor of Paris at the Beginning of the Great Schism, Leiden: Brill, 1978.
- Bernard Guenée, Between Church and State: The Lives of Four French Prelates in the Late Middle Ages, Translated by Arthur Goldhammer, Chicago: University of Chicago Press, 1991.
- L. A. Kennedy, Peter of Ailly and the Harvest of Fourteenth-Century Philosophy, Lewiston: Mellen Press, 1986.
- Francis Oakley, Political Thought of Pierre d’Ailly: The Voluntarist Tradition, New Haven: Yale University Press, 1964.
- Heiko Oberman, The Harvest of Medieval Theology: Gabriel Biel and Late Medieval Nominalism, revised edition, Grand Rapids, MI: Baker, 2001.
- Louis B. Pascoe, Church and Reform: Bishops, Theologians, and Canon Lawyers in the Thought of Pierre d'Ailly (1351-1420), Leiden: Brill, 2005.
- Laura A. Smoller, History, Prophecy, and the Stars: The Christian Astrology of Pierre D'Ailly, 1350-1420, Princeton, NJ: Princeton University Press, 1994. ISBN 0-691-08788-1.
- Philip H. Stump, The Reforms of the Council of Constance (1414-1418), Leiden: Brill, 1994. ISBN 90-04-09930-1.
| ||||||||||||
