Ուիլյամ Վոլման

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ուիլյամ Վոլման
Ծնվել էհուլիսի 28, 1959(1959-07-28)[1][2][3] (64 տարեկան)
ԾննդավայրԼոս Անջելես, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ[4]
Մասնագիտությունվիպասան, ակնարկագիր, ռազմական թղթակից, վիպասան, գրող և լրագրող
Քաղաքացիություն ԱՄՆ
ԿրթությունԿոռնելի համալսարան և Deep Springs College?
Ուշագրավ աշխատանքներEurope Central?
Պարգևներ
 William T. Vollmann Վիքիպահեստում

Ուիլյամ Թաներ Վոլման (անգլ.՝ William Tanner Vollmann, հուլիսի 28, 1959(1959-07-28)[1][2][3], Լոս Անջելես, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ[4]), ամերիկացի վիպասան, լրագրող, պատերազմի թղթակից, պատմվածքների հեղինակ և էսսեների հեղինակ։ 2005 թվականին նա արժանացել է Գեղարվեստական գրականության ազգային գրքի մրցանակին՝ «Կենտրանական Եվրոպա»վեպի շնորհիվ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուիլյամ Վոլմանը ծնվել է Լոս Անջելեսում և այնտեղ ապրել հինգ տարի։ Նա սովորել է Ինդիանա նահանգի Բլումինգթոնի միջնակարգ դպրոցում, ինչպես նաև ապրել է Նյու Հեմփշիրում, Նյու Յորքում և Սան Ֆրանցիսկոյի ծովածոցի տարածքում։ Նրա հայրը Ինդիանայի համալսարանի բիզնեսի պրոֆեսոր Թոմաս Է. Վոլմանն էր։ Երբ նա ինը տարեկան էր, Վոլմանի վեցամյա քույրը խեղդվեց լճակում, երբ նրա հսկողության տակ էր, և նա իրեն մեղավոր էր զգում նրա մահվան համար[6]։ Նրա խոսքով, այս կորուստն ազդել է իր աշխատանքի մեծ մասի վրա։

Վոլմանը սովորել է Դիփ Սփրինգս քոլեջում և ավարտել է բակալավրը՝ ամենաբարձր գովեստով, համեմատական գրականության ոլորտում Կոռնելի համալսարանում, որտեղ նա ապրում էր Թելուրայդ Հաուսում։

Ավարտելուց հետո Վոլմանը գնաց Բերքլի, Կալիֆորնիայի համալսարան՝ գրականության ոլորտում ասպիրանտուրայում[7] սովորելու համար։ Մեկ տարի անց նա թողեց ուսումը[8]։

Վոլմանն ապրում է Կալիֆորնիայի Սակրամենտո քաղաքում՝ իր կնոջ հետ, որը ուռուցքաբան է։ Կաղապար:Անհուսալի աղբյուր 2022 թվականին Վոլմանի դուստրը՝ Լիզան, մահացավ ալկոհոլիզմից առաջացած բարդություններից[9]։

Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վոլմանը տարօրինակ աշխատատեղերում էր աշխատում, ինչպես օրինակ՝ ապահովագրական ընկերությունում քարտուղարի պաշտոնն էր զբաղեցնում, և բավականաչափ գումար կուտակեց 1982 թվականին Աֆղանստան գնալու համար։ Այս ճանապարհորդության ընթացքում նա ձգտում էր տեղեկություն հավաքել, որոնք կարող էին որոշել ամերիկյան օգնության ամենաարժանավոր թեկնածուներին։ Նա տեսել է կռիվ զինվորների հետ, ովքեր կռվում էին Խորհրդային Միության դեմ, նախքան նա իջավ դիզենտերիայով և ստիպված էր նրան քարշ տալ Հինդու Քուշի լեռներով[10]։ Այս ճանապարհորդության ընթացքում նրա փորձառությունները ոգեշնչեցին նրա առաջին ոչ գեղարվեստական գիրքը՝ «Աֆղանստանի նկարների ցուցադրություն» կամ «Ինչպես փրկեցի աշխարհը», որը լույս տեսավ մինչև 1992 թվականը։

ԱՄՆ վերադառնալուն պես Վոլմանը սկսեց աշխատել որպես ծրագրավորող, թեև նա գործնականում ոչ մի փորձ չուներ համակարգիչների հետ։ Ըստ արձակագիր Մեդիսոն Սմարթ Բելի New York Times Magazine-ի պրոֆիլի, Վոլմանը մեկ տարի գրել է իր առաջին վեպի մեծ մասը՝ «Դուք պայծառ և հարություն առած հրեշտակներ», աշխատասենյակային համակարգիչների վրա աշխատանքից ժամեր անց, և թաքնվելով դռնապանից[11]։

Նրա գրական ազդեցություններից են Էռնեստ Հեմինգուեյը, Կոմս Դը Լոտրեամոնը, Լուի-Ֆերդինանդ Սելինը, Յուկիո Միշիման, Յասունարի Կավաբատան և Լև Տոլստոյը։[12]

Բացի լիամետրաժ գրքերից, Վոլմանը գրել է հոդվածներ և հրապարակել պատմություններ Harper's, Playboy, Conjunctions, Spin Magazine, Esquire, The New Yorker, Gear և Granta պարբերականներում։ Նա նաև իր ներդրումն է ունեցել The New York Times Book Review-ում։ Վոլմանը նույնականացնում է որպես «լավ լրագրող». նա հաճախ է անում ճանապարհորդական գրություններ և ռեպորտաժներ՝ միաժամանակ հետազոտություններ կատարելով իր ավելի մեծ գեղարվեստական կամ ոչ գեղարվեստական նախագծերի համար։

2003 թվականի նոյեմբերին (բազմաթիվ ուշացումներից հետո) լույս է տեսել նրա «Բարձրանալ և իջնել» գիրքը։ Այն 3300 էջանոց, խիստ նկարազարդված, յոթ հատորանոց գիրք է բռնության մասին։ Այն առաջադրվել է Ազգային գրքի քննադատների շրջանակի մրցանակ։ Մեկ հատոր խտացված տարբերակը հաջորդ տարվա վերջին հրատարակվեց Ecco Press-ի կողմից։ Վոլմանը հիմնավորել է կրճատումը` ասելով. «Ես դա արել եմ փողի համար»[13]։ «Բարձրանալ և իջնել» գիրքը ներկայացնում է ավելի քան 20 տարվա աշխատանք, որտեղ նա փորձում է բարոյական հաշվարկ ստեղծել՝ հաշվի առնելու բռնության պատճառները, հետևանքները և էթիկան։ Վոլմանն այն գրել է պատերազմի վայրերից, այդ թվում՝ Կամբոջայից, Սոմալիից և Իրաքից իր զեկույցների հիման վրա։

Վոլմանի մյուս գործերը հաճախ վերաբերում են Հյուսիսային Ամերիկայի բնակեցմանը (ինչպես «Յոթ երազ. Հյուսիսային Ամերիկայի լանդշաֆտների գիրք», յոթ վեպերի ցիկլ), կամ մարդկանց (հաճախ մարմնավաճառների) պատմությունները պատերազմի, աղքատության և հույսի եզրին։ Նրա «Եվրոպա Կենտրոնական» վեպը (2005) հետևում է մի շարք կերպարների (ներառյալ ռուս կոմպոզիտոր Դմիտրի Շոստակովիչի) հետագծերը, որոնք հայտնվել են Գերմանիայի և Խորհրդային Միության միջև կռիվներում։ Այն 2005 թվականին արժանացել է Գեղարվեստական գրականության ազգային գրքի մրցանակին։

2008թ.-ին Վոլմանին շնորհվել է հնգամյա կրթաթոշակ/դրամաշնորհ Strauss Living Award-ից, որը տրամադրում է տարեկան $50,000 առանց հարկերի։ 2009 թվականին Վոլմանը հրապարակեց «Իմպերիալը», ոչ գեղարվեստական պատմությունը Կալիֆորնիայի Կայսերական շրջանի կյանքի մասին, Մեքսիկայի սահմանին[14]։

2010 թվականին Վոլմանը հրապարակեց ճապոնական Նո թատրոնի քննադատական ուսումնասիրությունը՝ «Համբուրելով դիմակը. գեղեցկություն, թերագնահատում և կանացիություն ճապոնական Նո թատրոնում» վերնագրով[15]։

2008 թվականին, մարմնավաճառության և տրանսգենդերիզմի ուսումնասիրության շրջանակներում, Վոլմանը սկսեց խաչաձև հագնվել և ստեղծեց Դոլորես անունով կանացի ալտեր էգո, որը փաստագրված է «Դոլորեսի գրքում»[16][17]։ Դոլորեսը համեմատաբար երիտասարդ կին է, որի ծուղակում այս գեր, ծերացող տղամարդկային մարմինն է», - ասաց պարոն Վոլմանը։ «Ես նրան հագուստ եմ գնել, բայց նա երախտապարտ չէ։ Նա կցանկանար ինձնից ազատվել, եթե կարողանար»[18]։

Դեռևս 2007 թվականին Վոլմանը գրում էր ուրվականների և գերբնական ուժերի մասին պատմություններ—(«Սևազգեստ այրիները» տպագրվել է AGNI թիվ 66-ում 2007 թվականին)[19],որը հրատարակվեց Վիկինգի կողմից որպես վերջին կամ այլ պատմություն։ Հարցազրույցներում նա հիշատակել է հղիության արհեստական ընդհատման մասին գիրքը, որը կոչվում է «Մեր երիտասարդության ամոթը», ինչպես նաև ունի դատարանում բռնաբարության դեպքերի վերաբերյալ ուսումնասիրություն[20]։

Վոլմանի աշխատությունները ձեռք են բերվել Օհայոյի պետական համալսարանի Հազվագյուտ գրքեր և ձեռագրեր գրադարանի կողմից[21]։

Իր անձնական կյանքում Վոլմանը, որը խուսափում է ոչ միայն հեղինակային համբավից, այլև բջջային հեռախոսներից, քարտերից և ժամանակակից դարաշրջանի այլ փորձաքարերից, երբեմն բնութագրվել է որպես մարդասեր, նույնիսկ հակառակորդ։ 2013 թվականին Հարփերի «Կյանքը որպես ահաբեկիչ» էսսեում Վոլմանը բացահայտեց, թե ինչպես է իր վաղ գրվածքներում «հակաառաջընթաց, հակաարդյունաբերական թեմաների» ընկալումը փոխել իր կյանքը։ Օգտագործելով Տեղեկատվության ազատության ակտի միջոցով ձեռք բերված պաշտոնական փաստաթղթերը, շարադրությունը մանրամասնում է ՀԴԲ-ի կողմից Վոլմանի հետաքննությունը որպես կասկածյալ 1990-ականների կեսերին Unabomber-ի գործով։ Չնայած նրան, որ նա ազատվել է, Վոլմանը նկարագրում է իր մշտական գաղտնի գրառումների անդադար բացասական հետևանքները[22][23]։

Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վոլմանի ստեղծագործության վերաբերյալ լիամետրաժ քննադատական էսսեները հրապարակվել են Review of Contemporary Fiction, Critique: Studies in Contemporary Fiction, BookForum, Open Letters Monthly և Science Fiction Studies ամսագրերում։ 2010 թվականին գերմանական 032c ամսագիրը իր 19-րդ համարի 40 էջը նվիրեց Վոլմանին, և բացի վերատպված տեքստերից, ներկայացրեց հարցազրույց հեղինակի հետ[24]։

Մայքլ Հեմինգսոնը Լարի Մաքքաֆերիի հետ համատեղ խմբագրել է «Եդեմից վտարվածը» WTV ընթերցող ( Thunder's Mouth Press հրատարակչություն, 2004) հրատարակել է Ուիլյամ Վոլամը Քննադատական ուսումնասիրություն և յոթ հարցազրույց (Ջեեֆերսոն, NC: McFarland and Co) 2009 թվական։

Ուիլյամ Թ. Վոլմանի «Քննադատական ուղեկիցը», խմբագրված է Քրիստոֆեր Ք. Քոֆմանի և Դանիել Լյուքսի կողմից և ներառում է Լարի Մաքքաֆերին, Ջոնաթան Ֆրենցենին, Մայքլ Հեմինգսոնին, Ջեյմս Ֆրանկոյին, Կարլա Բոլտեին և այլոց միջամտությունները, հրապարակվել է Դելավերի համալսարանի կողմից հոկտեմբերին, 2014 թվականին։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • (1988) Whiting Award
  • (2005) Գեղարվեստական գրականության ազգային մրցանակ «Կենտրոնական Եվրոպա»-ի համար

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վեպեր և ժողովածուներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Պայծառ և հարություն առած հրեշտակներ (1987)
  • Ծիածանի պատմություններ (1989) (ժողովածու)
  • 13 պատմվածք և 13 էպատաժ (1991) (ժողովածու)
  • Ատլաս (1996) (ժողովածու)
  • Կենտրոնական Եվրոպա (2005)
  • Վերջին պատմություններ և այլ պատմություններ (2014) (հավաքածու)
  • «Հաջողակ աստղը» (2020)

Յոթ երազանքների շարք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Սառցե վերնաշապիկը (1990) (հատոր առաջին)
  • Հայրեր և ագռավներ (1992) (հատոր երկրորդ)
  • Պոկահոնտասի և կապիտան Ջոն Սմիթի իրական պատմությունը (2001) (հատոր երրորդ)
  • Dying grass (2015) (հատոր հինգերորդ)
  • Հրացանները (1994) (հատոր վեցերորդ)

Պոռնկության եռյակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Պոռնիկները Գլորիայի համար (1991 թ.)
  • Թիթեռների պատմություններ (վեպ 1993 թ.)
  • Թագավորական ընտանիքը (2000 թ.)

Ոչ գեղարվեստական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Աֆղանստանի նկարների ցուցադրություն, Կամ, ինչպես ես փրկեցի աշխարհը (1992)
  • Բռնության, ազատության և հրատապ միջոցների մասին որոշ մտքեր (2003)
  • Կոպեռնիկոսը և երկնային ոլորտների հեղափոխությունները (2006) («Մեծ հայտնագործություններ» շարքի մի մասը)
  • Աղքատ մարդիկ (2007)
  • Ձիավարություն դեպի ամենուր (2008)
  • Կայսերական (2009)
  • Համբուրում է դիմակը. գեղեցկությունը, թերագնահատումը և կանացիությունը ճապոնական Noh թատրոնում (2010)
  • Արգելված գոտում. ճամփորդություն դժոխքի և բարձր ջրերի միջով հետերկրաշարժային Ճապոնիայում (2011)
  • Դոլորեսի գիրքը (2013)
  • Անմիջական վտանգ չկա, գաղափարախոսությունների առաջին հատոր (2018)
  • Լավ այլընտրանք չկա. Carbon Ideologies-ի երկրորդ հատոր (2018)
  • Պարզապես շարունակիր գնալ հյուսիս (էսսե, Harper's, հուլիս 2019)
  • Չորս տղամարդ (էսսե, Harper's, նոյեմբեր 2023)

Չհրապարակված և հազվադեպ հանդիպող գործեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Երկնքի երգը. Քերականությունը և հռետորաբանությունը գրականության մեջ և քաղաքական գործողություններում (1981)
  • Բարի գալուստ հուշեր (ինքնակենսագրություն, որը հետագայում վերամշակվեց որպես «Աֆղանստանի նկարների ցուցադրություն») (1983)[25]
  • Դատապարտյալ թռչունը՝Մանկական բանաստեղծություն (1988) (կապված պողպատե թիթեղներով)
  • Երջանիկ աղջիկները (1990) (ձեռքով նկարված և մետաղական թիթեղներով ամրացված, հետագայում ներառված 13 պատմվածքներում և 13 էպատաժում[26]
  • Wordcraft: Ակնարկներ և հուշեր (1990)[27] (գրողի ձեռնարկ)
  • Կորած պատմությունների գերեզմանը
  • Այրվող երգեր (մոտ 2000) (բանաստեղծություններ)
  • Մոմերի գիրքը (1995–2008) (տասը բանաստեղծություն, փայտե տուփի մեջ)[28]
  • «Սիրո ստվերներ», «Մենության ստվերներ» (2023) (երկու հատոր՝ պատյանով, վիզուալ արվեստի հետահայաց)[29]
  • Ինչպես եք դուք[30]
  • Հարստության աղուսյակ[31]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 NooSFere (ֆր.) — 1999.
  2. ↑ 2,0 2,1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  3. ↑ 3,0 3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 http://www.cccb.org/es/participantes/ficha/william-t-vollmann/47347
  5. ↑ https://www.nationalbook.org/books/europe-central/
  6. ↑ Bell, Madison Smartt (Fall 2000). «William T. Vollmann, The Art of Fiction No. 163». The Paris Review, no. 156. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 9-ին.
  7. ↑ Bush, Ben (2006 թ․ մարտի 30). «An Interview With Creative Nonfiction Writer William T. Vollmann». Poets & Writers. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 22-ին.
  8. ↑ Braverman, Kate (2005). «An Interview with William T. Vollmann». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 6-ին. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 9-ին.
  9. ↑ Vollmann, William T. (November 2023) "Four Men: Keeping Company with Outdoor People." Harper's. https://harpers.org/archive/2023/11/four-men.)
  10. ↑ 032c.com. «WILLIAM T. VOLLMANN: Conflict, Compassion and the Process of Understanding». Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 17-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link)
  11. ↑ Bell, Madison Smartt (1994 թ․ փետրվարի 6). «WILLIAM T. VOLLMANN». The New York Times Magazine. Վերցված է 2008 թ․ հունվարի 3-ին.
  12. ↑ Biblioklept (2011 թ․ սեպտեմբերի 24). «William T. Vollmann's Favorite "Contemporary" Books». biblioklept. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 1-ին.
  13. ↑ Wood, Michael (2005 թ․ դեկտեմբերի 15). «Parables of a Violent World». The New York Review of Books. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 24-ին.
  14. ↑ Ross, Steven (2010 թ․ մարտի 4). «A MODEST IMPERIALIST: William T. Vollmann». The Brooklyn Rail. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 1-ին.
  15. ↑ Vollmann, William T. (c. 2009). Kissing the Mask: Beauty, Understatement, and Femininity in Japanese Noh Theater. HarperCollins. ISBN 978-0061228483.
  16. ↑ Vollmann, William T. (2013 թ․ հոկտեմբերի 29). The Book of Dolores (English) (1St ed.). powerHouse Books. ISBN 9781576876572.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  17. ↑ «Becoming Dolores: William T. Vollmann Exposes His Female Alter Ego – 3:AM Magazine» (բրիտանական անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
  18. ↑ Heyman, Stephen (2013 թ․ նոյեմբերի 13). «William T. Vollmann: The Self Images of a Cross-Dresser». The New York Times. ISSN 0362-4331. Վերցված է 2016 թ․ մարտի 4-ին.
  19. ↑ «AGNI 66 Table of Contents (2007)». AGNI Online. Boston University. c. 2008. Վերցված է 2009 թ․ հուլիսի 26-ին.
  20. ↑ William T. Vollmann: A Critical Study and Seven Interviews. Jefferson, NC: McFarland and Company, 2009
  21. ↑ "William T. Vollmann papers" Արխիվացված Սեպտեմբեր 1, 2006 Wayback Machine, Rare Books & Manuscripts Library, Ohio State University
  22. ↑ Lai, Jennifer (2013 թ․ օգոստոս). «How the FBI's Poor Reading Skills Led It to Suspect an Acclaimed Author Was the Unabomber». Slate. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 24-ին.
  23. ↑ Vollmann, William T. (2013 թ․ սեպտեմբեր). «Life as a Terrorist: Undercovering My FBI File». Harper's. Harper's Foundation. 327 (1960): 39–47. Վերցված է 2013 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.(subscription required)
  24. ↑ "William T. Vollmann Against the Tyrannical World", 032c, issue 19 (Summer 2010).
  25. ↑ Hemmingson, Michael A., "William T. Vollmann: A Critical Study and Seven Interviews" (McFarland, 2009), p. 63
  26. ↑ Hemmingson, Michael (2014 թ․ հունվարի 10). William T. Vollmann: A Critical Study and Seven Interviews – Michael A. Hemmingson – Google Books. McFarland. ISBN 9780786454181. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 1-ին.
  27. ↑ Interviewed by Madison Smartt Bell. «The Art of Fiction No. 163, William T. Vollmann». The Paris Review. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 1-ին. This was submitted to Steven Moore at Dalkey Archive Press circa 1990; Moore liked it, but publisher John O'Brien turned it down.
  28. ↑ Interview by Terri Saul Tags: William T. Vollmann. «A Day at William T. Vollmann's Studio». Quarterly Conversation. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 1-ին.
  29. ↑ https://rarebirdlit.com/shadows-of-love-shadows-of-loneliness-limited-edition-slipcase-signed-by-william-t-vollmann/
  30. ↑ Cohen, Joshua (2013 թ․ հոկտեմբերի 15). «Do Ya Think I'm Sexy? William T. Vollmann Dresses in Drag, Finds His Feminist Side». The New York Observer. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 24-ին.
  31. ↑ Holbrook, Stett (2016 թ․ սեպտեմբերի 7). «Feature: Heading toward nowhere». Pacific Sun. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 30-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ուիլյամ Վոլման» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ուիլյամ_Վոլման&oldid=9784723» էջից