Jump to content

Նինո Մանֆրեդի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Նինո Մանֆրեդի
Ծննդյան թիվ՝մարտի 22, 1921(1921-03-22)[1][2][3][…]
Ծննդավայր՝Կաստրո դեյ Վոլշի, Ֆրոզինոնե, Լացիո, Իտալիա
Վախճանի թիվ՝հունիսի 4, 2004(2004-06-04)[4][1][2][…] (83 տարեկան)
Վախճանի վայր՝Հռոմ, Իտալիա[5]
Քաղաքացիություն՝ Իտալիա
 Իտալիայի թագավորություն
Մասնագիտություն՝կատակերգու, կինոռեժիսոր, սցենարիստ, դրամատուրգ, երգիչ, հեղինակ, կրկնօրինակող, կինոդերասան, թատրոնի դերասան, հեռուստահաղորդավար, հեռուստատեսային դերասան, դերասան, ռեժիսոր, ռադիոհաղորդավար, գրող և հնչյունավորող
Պարգևներ՝
IMDb։ID 0542063

Նինո Մանֆրեդի (իտալ.՝ Nino Manfredi, մարտի 22, 1921(1921-03-22)[1][2][3][…], Կաստրո դեյ Վոլշի, Ֆրոզինոնե, Լացիո, Իտալիա - հունիսի 4, 2004(2004-06-04)[4][1][2][…], Հռոմ, Իտալիա[5]), իտալացի կինոդերասան, ռեժիսոր, սցենարիստ և գրող։ 1971թվականին Նինո Մանֆրեդիի «Հրաշքների միջև» ֆիլմը հաղթող է դարձել Կաննի կինոփառատոնի «Լավագույն դեբյուտ» անվանակարգում։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մանֆրեդին ծնվել է 1921 թվականին, Դեի Վոլչի քաղաքում[8]։ Դեռ մանկության տարիներին դպրոց գնալու փոխարեն փոքրիկ Նինոն տանը կազմակերպում էր թատերական ներկայացումներ։ Ավարտել է Հռոմի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը և դրամատիկական արվեստի ակադեմիան (Accademia d’Arte Drammatica): Թատրոնում առաջնախաղը տեղի է ունեցել 1947 թվականին, Պրահայի ետասարդական և ուսանողական փառատոնում, որտեղ խաղացել է Սոլիմի «Մարդը և զենքը» հակապատերազմական դրամայում։ Աշխատել է «Պիկոլո» թատրոնում` Վիտտորիո Գասմանի և Թինո Բուացելիի հետ, խաղացել է հիմնականում դրամատիկական դերեր։ Կինոյում դեբյուտը կայացել է 1957 թվականին, Ֆրանկո Ձեֆֆիրելլիի «Քեմփինգ» ֆիլմում, որտեղ հանդես է եկել որպես սցենարիստ և դերասան։

Նինո Մանֆրեդիի թաղմանը ներկա էր հանրապետության նախագահի կինը` Ֆրանկա Չամպին։ Մանֆրեդիին վերջին հրաժեշտ տալու էին եկել Իտալիայի շատ քաղաքական գործիչներ և արվեստի հայտնի գործիչներ։ Դերասանի գերեզմանի մոտ տեղադրվել էր էկրան, որի վրա ցուցադրվում էին հատվածներ 100-ից ավելի ֆիլմերից, որտեղ խաղացել էր Մանֆրեդին և տեսահոլովակներ ընտանեկան արխիվից։ Թաղմանը շատ ծաղիկներ չկային։ Դերասանի ընտանիքը դիմել է բոլոր նրանց ովքեր ցանկանում էին վերջին հրաժեշտը տալ իրենց կուռքին, գումար չծախսել ծաղիկների և ծաղկեպսակների վրա, այլ փոխանցել գումարը «Արթնացում» բարեգործական կազմակերպությանը, որն օգնում է ուղեղի կաթված տարած հիվանդներին։ Ինքը, Մանֆրեդին, տառապել է այդ հիվանդությունից[9], կյանքի վերջին օրերը անց է կացրել հիվանդանոցում` տանջվելով իր անօգնականությունից։ Այրին Էրմինիա Մանֆրեդին է, դուստրերը` Նինան (կինոդերասանուհի) և Ռոբերտան, որդին` ռեժիսոր Լուկա Մանֆրեդին է։

Նրա դերակատարումներից է Օմերոն, Չանֆանան, Դուդուն, ինչպես նաև` ռեժիսորներ Լուիջի Ձամպայի «Ծպտյալ տեսուչը» (1963), Անտոնիո Պիետրանջելիի «Ես նրան լավ էի ճանաչում» (1965) և Դինո Ռիզիի «Սուրբ Յանուարի օպերացիան» (1965)։ Հետագայում նա նկարահանվել է Դինո Ռիզիի «Ինձ մեծ ցավ պատճառիր, սակայն համբույրներով ծածկիր» (1968), «Մի հավ, մի գնացք և մի քանի հրեշներ» (1969), Լուջի Մանյիի «Դավադիրները» (1970), Դամինո Դամիանիի «Ջիրոլիմո» (1973), Լուիջի Կոմենցինիի «Պինոքիոյի արկածները» (1973)։ 1974 թ.«Հաց և շոկոլադ» կինոնկարը արժանացել է «Դավիթ Դոնատելո» մրցանակին։ Վերջին տարիներին նկարահանվել է «Ուշադրություն ծաղրածուին» (1975), «Տգեղ, կեղտոտ և չար» (1976), «Արքա` պապի անունից» (1978), «Դավաճանության վարձը» (1978), «Մեծ քծնողը» (1979), «Միլանի գաղթականները» (1979) և «Կաֆե-էքսպրես» (1980) ֆիլմերում[10]։

  • 1966-«Սուրբ Յանուարի» օպերացիան (Իտալիա, Ֆրանսիա, ԳՖՀ)
  • 1973-Հաց և շոկոլադ (Իտալիա)
  • 1980-Կաֆե-էքսպրես (Իտալիա)
  • 1981-Մերկ կինը (Իտալիա, Ֆրանսիա)

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Նինո Մանֆրեդի» հոդվածին։