Յակով Բաշ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Յակով Բաշ
Ծնվել էհուլիսի 26 (օգոստոսի 8), 1908
ԾննդավայրMylove, Q12109207?, Kherson Uyezd, Խերսոնի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել էմարտի 14, 1986(1986-03-14) (77 տարեկան)
Վախճանի վայրԿիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
ԳերեզմանԲայկովո գերեզմանատուն
Գրական անունЯков Баш
Մասնագիտությունգրող և դրամատուրգ
Լեզուուկրաիներեն
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն,  Ուկրաինայի Ժողովրդական Հանրապետություն և  ԽՍՀՄ
ԿրթությունԿիևի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետ և Խարկովի ազգային համալսարան
ԱնդամակցությունՈւկրաինայի գրողների ազգային միություն
ԿուսակցությունԽՄԿԿ
ԱշխատավայրQ12146711? և Q12164188?
Պարգևներ

Յակով Բաշ (իսկական ազգանունը՝ Բաշմակ) (ուկրաիներեն՝ Яків Васильович Баш, հուլիսի 26 (օգոստոսի 8), 1908, Mylove, Q12109207?, Kherson Uyezd, Խերսոնի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - մարտի 14, 1986(1986-03-14), Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ուկրաինացի խորհրդային գրող, դրամատուրգ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յակով Բաշը ծնվել է 1908 թվականին Խերսոնի մարզի Մելովո գյուղում, գյուղացու ընտանիքում։ Հեղափոխությունից հետո ակտիվորեն զբաղվել է հասարակական և քաղաքական գործունեությամբ, թղթակցել է թերթերի։ Աշխատել է Ղրիմի և Խերսոնի մարզի խրճիթ-ընթերցարաններում։

1928-1932 թվականներին աշխատել է Դնեպրոգէսի շինարարությունում որպես հյուսն, այնուհետև՝ աշխղեկ։ 1931 թվականին թղթակցել է «Դնեպրոշինի պրոլետար» բազմատիրաժ թերթին։

1932 թվականին ընդունվել է Խարկովի համալսարանի բանասիրության ֆակուլտետ, 1937 թվականին ավարտել է Կիևի պետական համալսարանը, 1940 թվականին՝ Կիևի պետական համալսարանի ուկրաինական գրականության պատմության ամբիոնին կից ասպիրանտուրան։

Հայրենական պատերազմի տարիներին պատասխանատու աշխատանք է կատարել պարտիզանական շարժման Կենտրոնական շտաբում։ Պատերազմից հետո եղել է «Ռադյանսկի պիսմեննիկ» հրատարակչության տնօրեն, Ուկրաինայի գրողների միության վարչության պատասխանատու քարտուղար։ Հետպատերազմյա շրջանում բնակվել է Խարկովի «Слово» տանը[1]։

Մահը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մահացել է Կիևում, 1986 թվականին։ Թաղված է Բայկովո գերեզմանատանը։

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին պատմվածքը տպագրվել է 1930 թվականին «Օգոնյոկ» հանդեսում։ Պատմվածքների, ակնարկների, վեպերի ու պիեսների հեղինակ է։ Նրա նշանավոր վեպերից են՝ «Սլավուտիի ափերին» (1941), «Հույս» (1960) և ստեղծագործությունների երկհատորյակը (1968, 1975)։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Հայրենական պատերազմի առաջին աստիճանի շքանշան (կրկնակի)
  • «Հայրենական պատերազմի պարտիզան» մեդալ
  • Նիկոլայ Օստրովսկու անվան կոմերտմիության հանրապետական գրական մրցանակ (1970)
  • Զապորոժիե քաղաքի պատվավոր քաղաքացի[2]

Երկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Вибране. К., 1948;
  • Гарячі почуття. Професор Буйко. К., 1955;
  • Твори. К., 1959.

Յակով Բաշը հայերեն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Պարեկային սահմանագծում։ Ուկրաինական պատմվածքներ, Ե. Սովետական գրող, էջ 22-36։ Թարգմ.՝ Ա. Ոսկերչյան։

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Дяченко О., Яків Баш, в кн.: Українські радянські письменники, в. 2, К., 1957;
  • Питляр И., Надежда. «Дружба народов», 1961, № 2.
  • Новиченко Л. О делах и людях наших дней // Вопросы литературы. 1960. № 7.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Ուկրաինական պատմվածքներ, «Սովետական գրող» հրատարակչություն, Երևան, 1977
  2. Город Запорожье. Информация о городе. Почётные граждане города

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Краткая литературная энциклопедия: В 9 т. - М.: Сов. Энцикл., 1962-1978.
  • Пилипчук Р. В. «Баш Яків». Енциклопедія сучасної України.