Միխայիլո «Միշա» Անաստասիևիչ

	Միխայիլո «Միշա» Անաստասիևիչ
	Սերբիայի Ազգային ժողովի 1-ին Նախագահ
Ստանձնեց պաշտոնը՝	1858 թվականի նոյեմբերի 30
Լքեց պաշտոնը՝	1859 թվականի հունվարի 31
Նախորդող՝	Սահմանված պաշտոն
Հաջորդող՝	Ժիվկո Կարաբիբերովիչ
Ծննդյան օր՝	փետրվարի 24, 1803
Ծննդավայր՝	Պորեչում, Բելգրադի շրջան, Օսմանյան կայսրություն
Վախճանի օր՝	հունվարի 27, 1885 (81 տարեկան)
Վախճանի վայրը՝	Կլեժան
Ամուսին ՝	Խրիստինա Ուրոշեվիչ
Երեխաներ՝	Սառա (Սարկա) Ռուժիցա Ելենա Անկա Պերսիդա
Հայր՝	Անաստաս
Մայր՝	Ռուժա

Միխայիլո «Միշա» Անաստասիևիչ (սերբ.՝ Миша Анастасијевић, փետրվարի 24, 1803(1803-02-24), Դոնի-Միլանովաց, Sanjak of Smederevo, Օսմանյան կայսրություն - հունվարի 27, 1885(1885-01-27), Բուխարեստ, Ռումինիայի թագավորություն), 19-րդ դարում գործարար և երկրորդ ամենահարուստ մարդը Սերբիայում՝ Վալախիայից և Մոլդովայից աղի հաջող արտահանման և Սերբիայի արքայազն Միլոշ Օբրենովիչ I-ի հետ գործարար համագործակցության շնորհիվ։ Նա իր գործարար հմտությունների շնորհիվ ստացել է Դանուբի նավապետ մականունը և զգալի առավելություններ է ստացել արքայազն Միլոշից։ Անաստասիևիչը Սերբիայում առաջին հասարակական բարերարն ու Բելգրադի բուրժուազիայի համար տարբեր պարահանդեսների կազմակերպիչն էր։ Նա նաև մարդասեր էր։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անաստասիևիչը ծնվել է 1803 թվականին Սերբիայի Պորեչում, ժամանակակից Դոնի Միլանովաց (սերբ.՝ Доњи Милановац)^[1]։ Նրա հայրը՝ Անաստասը, հողատեր էր և փոքր գործարար։ Նրա մայրը՝ Ռուժան, տնային տնտեսուհի էր։ Նրա մայրը մահացել է ծննդաբերության բարդությունների հետևանքով, իսկ հայրը մահացել է, երբ նա ընդամենը երկու տարեկան էր՝ խորթ մորը թողնելով նրա համար պատասխանատվությունը^[1]։ Միշան և Միլան երկու անգամ հատելով Դանուբը փախել են Ավստրիա՝ Սերբական հեղափոխության և սերբական առաջին ապստամբության ժամանակ^[1]։ 11 տարեկանում՝ իր գրագիտության շնորհիվ, նա իր հայրենի քաղաքում դարձել է ուսուցիչ^[2]։ 1817-1822 թվականներին նա աշխատել է որպես փայտածուխ այրող (մաքսավոր և վերակացու)՝ նախքան առևտրով զբաղվելը^[2]։

Նա Սերբիայի արքայազն Միլոշ Օբրենովիչ I-ի բիզնես գործընկերն էր, հատկապես ամենահարուստը։ Արքայազն Միլոշը նրան շնորհել է «Դանուբի կապիտան» տիտղոսը, որից նա նույնպես զգալի առևտրային օգուտներ է ստացել^[3]^[4]։ Շուտով նրա ընկերությունը վերահսկողություն է ստացել Վալախիայից և Մոլդովայից աղի արտահանման վրա^[5]։ Իր կարիերայի գագաթնակետին Միշա Անաստասիևիչն ունեցել է մոտ 10,000 աշխատող և 80 նավերից բաղկացած նավատորմ։ Նա Սերբիայում առաջին հասարակական բարերարն էր և Բելգրադի բուրժուազիայի համար տարբեր պարահանդեսների կազմակերպիչը^[6]։

Անաստասիևիչին իր հարստության և բիզնեսի հմտությունների համար անվանում էին «Դանուբի արքայազն» կամ «Դանուբի Ռոտշիլդ»^[2]։ Միշա Անաստասիևիչը իր դստերը՝ Սառային (Սարկա), ամուսնացրել է Կարաջորջևիչի (սերբական կիրիլիցա՝ Династија Карађорђевић) իշխող ընտանիքի արքայազն Ջորջի հետ և կառուցել է քաղաքի ամենատպավորիչ շենքը (կապիտան Միշայի առանձնատունը), որը պետք է դառնար նոր դատարանը, սակայն այդ ծրագիրը ձախողվել է։ Շենքում տեղակայվել են Սերբիայի իշխանության ամենակարևոր կրթական ու մշակութային հաստատությունները, ներառյալ Բելգրադի բարձրագույն դպրոցը, որը դարձել է Բելգրադի համալսարան^[7]։ Երբեմն նրա շքասրահն օգտագործվել է Սերբիայի խորհրդարանի (1864-1875) և Սենատի (1901-1903) նիստերի համար։ Այսօր այն Բելգրադի համալսարանի ռեկտորատի նստավայրն է։

Անաստասիևիչը մահացել է 1885 թվականի հունվարի 27-ին Ռումինիայի Բուխարեստ քաղաքում գտնվող իր տանը^[2]։ Նրա մարմինը պահվում է Ռումինիայի Կլեժանի [ˈkleʒanʲ] եկեղեցում։ Ըստ ռումինական Evenimentul zilei թերթի՝ այն բնականորեն մումիֆիկացված է եւ պահպանվել է «հրաշալի» վիճակում^[8]։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Delić Drago (1 August 2020)։ «KO JE KAPETAN MIŠA ANASTASIJEVIĆ: Kralj soli rastao pored Dunava»։ Novosti.rs
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Janković Zorica (28 January 2010)։ «Zetu i kćeri ili otečestvu»։ Vreme
↑ «Beograd - Captain Misa's Building»։ web.mit.edu
↑ Bataković Dušan (2005)։ Histoire du peuple serbe։ L'Age D'Homme։ էջ 166։ ISBN 978-2-82511-958-7
↑ Conley Tanja D. (2020)։ Urban Architectures in Interwar Yugoslavia։ Routledge։ էջ 59։ ISBN 978-0-42968-645-0
↑ Bataković Dušan T.։ «Belgrade in the 19th century: A Historical Survey»։ Արխիվացված է օրիգինալից 9 November 2016-ին
↑ Bulletin scientifique, Volumes 1-2։ Akademiski savet FNRJ։ 1954։ էջ 6
↑ «"Sfintul" Misa din Clejani»։ Evenimentul zilei։ 3 August 2003

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

D. Bataković, The Serbian revolution: Nation-Building and Modernization, 2005 Archived 2020-07-23 at the Wayback Machine.

Belgrade - Captain Miša's Building

[Novosti-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Delić Drago (1 August 2020)։ «KO JE KAPETAN MIŠA ANASTASIJEVIĆ: Kralj soli rastao pored Dunava»։ Novosti.rs

[Vreme-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Janković Zorica (28 January 2010)։ «Zetu i kćeri ili otečestvu»։ Vreme

[MIT-3] «Beograd - Captain Misa's Building»։ web.mit.edu

[Bataković_2005-4] Bataković Dušan (2005)։ Histoire du peuple serbe։ L'Age D'Homme։ էջ 166։ ISBN 978-2-82511-958-7

[5] Conley Tanja D. (2020)։ Urban Architectures in Interwar Yugoslavia։ Routledge։ էջ 59։ ISBN 978-0-42968-645-0

[Bataković-6] Bataković Dušan T.։ «Belgrade in the 19th century: A Historical Survey»։ Արխիվացված է օրիգինալից 9 November 2016-ին

[7] Bulletin scientifique, Volumes 1-2։ Akademiski savet FNRJ։ 1954։ էջ 6

[8] «"Sfintul" Misa din Clejani»։ Evenimentul zilei։ 3 August 2003

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]