Ծնվել է 1869 թվականի հունիսի 26-ին Կոպենհագենում, քարտաշ-բանվորի ընտանիքում։ Մանկությունն անցկացրել է զրկանքների մեջ, թողել է դպրոցը, աշխատել որպես սևագործ բանվոր, մասնակցել բանվորական հավաքներին, ծանոթացել գիտական սոցիալիզմի գաղափարներին։ Մահացել է 1954 թվականի հունիսի 1-ին Դրեզդենում։
Պատմվածքների առաջին ժողովածուն՝ «Ստվերներ»–ը, լույս է տեսել 1898 թվականին։ «Պելլե-նվաճող» (հրատարակված 1—4, 1906—1910 թվականներին) վեպում արտացոլել է բանվոր դասակարգի դրությունը։ «Դանգորդի մարդիկ» (1915 թվական) դրամայում և «Դիտեն՝ մարդկության զավակ» (հրատարակված 1—5, 1917—1921 թվականներին) վեպում նկարագրել է հասարակ մարդու ողբերգական ճակատագիրը։ «Երիտասարդ օրվան ընդառաջ» (1923) գրքում պատմել է ԽՍՀՄ-ում կատարած ճանապարհորդության մասին։ «Երկու աշխարհ» (1934) և «Զեոներդ հեռու» (1935) գրքերը նվիրված են սոցիալիստական հասարակարգի առավելությունների բացահայտմանը։ Հայտնի է «Մորտեն Կարմիր» (1945), «Կորսված սերունդ» (1948) և «Ժանետ» (անավարտ, հրատարակված 1957 թվականին) եռապատումը։ 1944–1945 թվականներին ապրելէ ԽՍՀՄ-ում, 1945 թվականին վերադարձել է Դանիա։ Կյանքի վերջին տարիներն անցկացրել է Գերմանիայում։ Արժանացել է Գերմանիայի ազգային մրցանակի։ Եղել է Խաղաղության համաշխարհային խորհրդի (1950—1954) և «ժողովուրդների միջև խաղաղության ամրապնդման համար» Լենինյան մրցանակների միջազգային կոմիտեի անդամ։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 389)։