Jump to content

Մասնակից:Astarta 1547/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Աբորտի իրավունքի պաշտպանությամբ զբաղվող շարժումները, որոնք նույնպես կոչվում են ընտրության կողմնակից շարժումներ, պաշտպանում են հղիության արհեստական ընդհատման ծառայություններից օրինական հասանելիություն ունենալու իրավունքը, ներառյալ ընտրովի աբորտը: Նրանք ձգտում են ներկայացնել և աջակցել կանանց, ովքեր ցանկանում են ընդհատել հղիությունը՝ չվախենալով իրավական կամ սոցիալական արձագանքից: Այս շարժումները ուղղակիորեն հակադրվում են աբորտների դեմ շարժումներին:

Հղիության արհեստական ընդհատման խնդիրը շարունակում է պառակտում առաջացնել հասարակական կյանքում՝ աբորտների օրինական ծառայությունների ազատականացման կամ սահմանափակման կրկնվող բանավեճերի պատճառով: Հղիության արհեստական ընդհատման իրավունքների կողմնակիցնեը բաժանվում են խմբերի՝ կապված հղիության արհեստական ընդհատման ծառայության անհրաժեշտ հասանելիության հետ․ արդյոք աբորտը պետք է հասանելի լինի տարբեր բարդացնող հանգամանքներում, օրինակ՝ արդյոք պետք է թույլատրված լինի ուշ ժամկետով աբորտը, թե ոչ:

Տերմինաբանություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բանավեճում օգտագործված տերմիններից շատերը ունեն քաղաքական երանգավորում և օգտագործվում են սեփական դիրքորոշումը հաստատելու և ընդդիմության դիրքորոշումը անվավեր ցուցադրելու համար: Օրինակ՝ «ընտրության կողմնակից» «կյանքի կողմնակից» պիտակները ենթադրում են այնպիսի լայն տարածում գտած արժեքների հաստատում, ինչպիսիք են ազատականությունն ու ազատությունը, միաժամանակ ենթադրելով, որ ընդդիմությունը պետք է լինի «ընտրության դեմ» կամ «կյանքի դեմ»[1]։

Սակայն այս թեմայի առումով տեսակետերը ոչ միշտ է հնարավոր ամփոփել երկու հստակ սահմանված կարծիքով. Հանրային կրոնի հետազոտական ինստիտուտի հարցումներից մեկում նշված է, որ տերմինների անորոշությունը հանգեցրել է նրան, որ յուրաքանչյուր տասը ամերիկացիներից յոթը իրենց բնութագրում են որպես ընտրության կողմնակից, մինչդեռ գրեթե երկու երրորդն իրականում կյանքի կողմնակից է[2]: Պարզվել է, որ հարցման ժամանակ պատասխանողները իրենց այլ կերպ են պիտակավորում, երբ կոնկրետ մանրամասներ են տրվում աբորտի հանգամանքների մասին, ներառյալ այնպիսի գործոններ, ինչպիսիք են բռնաբարությունը, ինցեստը, պտղի կենսունակությունը և մոր գոյատևման հարցը[3]:

Ասսոշեյթեդ պրես ամսագիրը գերադասում է «աբորտի իրավունք» և «հակաբորտ» տերմիններին[4]:

Պատմություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հղիության արհեստական ընդհատման պրակտիկան սկսվում է մ.թ.ա. 1550 թվականին՝ հիմնված արձանագրված պրակտիկայի արդյունքներով փաստաթղթերի վրա: Աբորտը ակտիվ պրակտիկա է եղել Հին Եգիպտոսի ժամանակներից ի վեր: Դարեր անց աբորտը դառել է ֆեմինիստական շարժման կողմից քննարկվող թեմաներից մեկը[5]: Ըստ պատմաբան Ջեյմս Մոհրի, աբորտը ընդունված էր սկսած վաղ ժամանակներից, իսկ աբորտին դեմ շարժումը, ներառյալ աբորտի դեմ օրենքները, ի հայտ են եկել միայն 19-րդ դարում[6][7]: Դա միշտ չէ, որ հանցագործություն էր և, ընդհանուր առմամբ, անօրինական չէր մինչև այն պահը, երբ մայրը կսկսի զգալ արգանդում պտղի շարժումը, ինչը տեղի է ունում հղիության միայն չորրորդ և վեցերորդ ամիսների միջև[8]: 19-րդ դարում բժշկական համայնքը հիմնականում դեմ էր աբորտներին։ Մոհրը պնդում է, որ ընդդիմությունն առաջացել է բժշկական կոչում ունեցող տղամարդկանց և առանց գիտական կոչումների կանանց մրցակցության պատճառով: Հղիության արհեստական ընդհատման պրակտիկան առաջին բժշկական մասնագիտություններից մեկն է եղել և կատարվել է չլիցեզավորված անձանց կողմից. ապահովված մարդիկ հաճախ էին դիմում աբորտի և լավ էին վճարում: Մամուլը առանցքային դեր է խաղացել աբորտների դեմ օրենքներին աջակցելու հարցում[7]:

19-րդ դարի վերջում աբորտի օրինականացման գաղափարը հաճախ պախարակվում էր ֆեմինիստների կողմիցքանի որ դիտարկվում էր որպես տղամարդկանց պատասխանատվությունից ազատելու միջոց[9][10]։ « Հեղափոխությունում»[11], որը կանանց իրավունքների մասին պաշտոնական շաբաթաթերթ էր և ղեկավարվում էր Էլիզաբեթ Քեդի Սթենթոնի և Սյուզան Բ. Էնթոնիի կողմից, անանուն մասնակից, ստորագրելով «A», 1869 թվականին գրել է այդ թեմայի շուրջ[12], պնդելով, որ աբորտների դեմ օրենք ընդունելու փորձի փոխարեն պետք է նախ անդրադառնալ բուն պատճառին: «Հեղափոխություն» թերթը մեծ ազդեցություն է ունեցել կանանց իրավունքների շարժման վրա, և առաջին անգամ էր թվում, թե կանանց ձայնը իրոք լսվում էր այս չճանաչված թեմաների վերաբերյալ հայտարարությունների միջոցով, որոնք վերաբերում էին կանանց, նրանց առօրյա իրավունքներին և անվտանգությանը որպես քաղաքացիների[13]: Գրողը ասում էր, որ պարզապես աբորտին դեմ օրենքի ընդունումը «Ինչ էլ որ լինեն դրդապատճառները՝ հանգստության հանդեպ սերը, թե չծնված անմեղներին տառապանքներից փրկելու ցանկությունը, այս արարքն իրականացնող կինը սարսափելի մեղավոր է: Դա ծանրացնում է նրա խիղճը կյանքի ընթացքում, դա ծանրացնում է նրա հոգին մահից հետո. Բայց, Աստված իմ: երեք անգամ մեղավոր է նա, ով նրան հասցրել է հուսահատության, որը դրդել է հանցագործության[10] [14]։

1900-ից 1965 թվականներին աբորտների դեմ ուղղված շարժումներ կամ հանրահավաքներ չեն եղել, քանի որ նահանգներն արդեն ընդունել էին օրենք, որն արգելում է աբորտները բոլոր մակարդակներում, ներառյալ դեղատոմսերը և ոչ վիրաբուժական պրոցեդուրաները: Միակ բացառությունը, որ կինը կարող էր աբորտ անել առանց օրինական հատուցման վախի, այն էր, եթե արտոնագրված բժիշկը որոշեր, որ աբորտը կպաշտպանի մոր կյանքը: Բժիշկները, ովքեր իրականացնում են աբորտներ և կանայք, ովքեր աբորտ են անում, մշտապես եղել են դատարանների և դատախազների կողմից խտրականության զոհ[15]: 1960-ականներին որոշ նահանգներ սկսեցին խնդրել փոփոխություններ կատարել աբորտների մասին օրենքում: 1959 թվականին մի խումբ փորձագետներ ստեղծեցին օրինական ակտ, որն աջակցում էր աբորտների մասին օրենքների առաջխաղացմանը: Այս փորձագետներն առաջարկեցին, որ հղիության արհեստական ընդհատման մասին օրենքները պետք է բացառություններ նախատեսեն սեռական ոտնձգության ենթարկված կանանց կամ այն երեխաների համար, ովքեր կարող են կյանքի լավ որակ չունենալ: Հղիության արհեստական ընդհատման իրավունքների շարժումը վիճելի թեմա դարձավ Միացյալ Նահանգներում՝ կապված հղիության արհեստական ընդհատման և վերարտադրության հետ[16]:

Միացյալ Թագավորություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պատկեր:Stella Browne.gif
Ստելլա Բրաունը ֆեմինիստ էր, ով քարոզում էր աբորտների մասին օրենքի ազատականացում:

Հղիության արհեստական ընդհատման մասին օրենքի ազատականացմանն ուղղված շարժումը ի հայտ եկավ 1920-ականներին և 1930-ականներին, ծնելիության վերահսկման ոլորտում վերջերս ձեռք բերված հաղթանակների համատեքստում: Քարոզարշավի մասնակիցներին, այդ թվում՝ Մարի Սթոփսին Անգլիայում և Մարգարետ Սանգերին ՝ ԱՄՆ-ում, հաջողվել է այդ հարցը բաց ներկայացնել, և ստեղծել ծնելիության հսկողության կլինիկաներ, որոնք կառաջարկեն ընտանիքի պլանավորման խորհուրդներ և հակաբեղմնավորման մեթոդներ դրա կարիքն ունեցող կանանց: Ծնելիության կառավարումը հակաբեղմնավորման միջոցով հղիության կանխարգելման մեթոդ է[17]:

1920-ականների վերջերին Բրաունը սկսեց ելույթ ունենալ Անգլիայում՝ քարոզելով կանանց համար ծնելիության վերահսկման վերաբերյալ տեղեկատվության հասանելիության անհրաժեշտության, կանանց առողջական խնդիրների, սեռական հասունացման և սեռական կրթության հետ կապված խնդիրների և մայրական հիվանդացության բարձր մակարդակի վերաբերյալ[18]։ 1929 թվականին նա ներկայացնեց իր «Աբորտի իրավունքը» դասախոսությունը Լոնդոնում Սեռական բարեփոխումների համաշխարհային կոնգրեսի շրջանակներում[18]: 1931 թվականին նա կրկին սկսեց շրջագայել՝ դասախոսություններ կարդալով հղիության արհեստական ընդհատման և այն բացասական հետևանքների մասին, որոնք կարող էին հետևել, եթե կանայք չկարողանան ընդհատել հղիությունն իրենց ընտրությամբ, ինչպիսիք են՝ ինքնասպանությունը, ինքնավնասումը, մշտական հաշմանդամությունը և խելագարությունը[18]:

Պատկեր:Aleck bourne trial.jpg
Ալեք Բորնը արդարացվել է 1938 թվականին բռնաբարությունից հետո աբորտ կատարելու համար, ինչը նշանակալից դեպք էր աբորտի իրավունքների շարժման մեջ:

Այլ հայտնի ֆեմինիստներ, ներառյալ Ֆրիդա Լասկին, Դորա Ռասելը, Ջոան Մալեսոնը և Ջանեթ Շանսը, սկսեցին նույնպես պաշտպանել այստեսակետը. Գործը լուրջ զարգացում ունեցավ 1932 թվականի հուլիսին, երբ Բրիտանական բժշկական ասոցիացիայի խորհուրդը ստեղծեց հանձնաժողով՝ աբորտի մասին օրենքներում հնարավոր փոփոխությունները քննարկելուհամար[19]: 1936 թվականի փետրվարի 17-ին Ջանեթ Շանսը, Էլիս Ջենկինսը և Ջոան Մալլեսոնը ստեղծեցին Աբորտի օրենսդրության բարեփոխման ասոցիացիան(ԱՕԲԱ)՝ որպես աբորտների ազատականացման առաջին ջատագովական կազմակերպություն: Ասոցիացիան քարոզչություն է իրականացրել հանուն իրավական խոչընդոտների վերացման[20]: Իր առաջին տարում ԱՕԲԱ-ն հավաքագրեց 35 անդամ, իսկ 1939 թվականին արդեն գրեթե 400 անդամ[20]:

ԱՕԲԱ-ն մեծ հայտնիություն ստացավ, երբ կազմակերպության բժշկա-իրավական կոմիտեի անդամներից մեկը շահեց բռնաբարության ենթարկված տասնչորս տարեկան աղջկա դատական գործը և հասավ նրա հղիության դադարեցմանը[21]: Այս դատական գործը նախադեպ ստեղծեց, որ բժիշկները չեն կարող քրեական պատասխանատվության ենթարկվել աբորտ անելու համար այն դեպքերում, երբ հղիությունը հավանաբար «հոգեկան և ֆիզիկական վիճակի բարդացում» կառաջացնի[22][23]։ Աբորտի լեգալիզացման ասոցիացիան շարունակեց իր քարոզարշավը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո, և 1960-ականներին վերադարձրեց աբորտի հարցը քաղաքական ասպարեզ: Աբորտի լեգալիզացման ասոցիացիան շարունակեց իր քարոզարշավը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո, և 1960-ականներին վերադարձրեց աբորտի հարցը քաղաքական ասպարեզ: Մանկաբարձուհիների և գինեկոլոգների թագավորական քոլեջի նախագահ Ջոն Փիլի խորհրդատվությամբ կառավարությունը ընդունեց 1967 թվականի Աբորտի մասին օրենքը, որը թույլ էր տալիս օրինական աբորտ իրականացնել մի շարք հիմքերով, այդ թվում՝ կնոջ ֆիզիկական կամ հոգեկան առողջության վնասը կանխելու համար, եթե հղիությունը դեռևս 28 շաբաթականից ցածր էր[24]։

Աֆրիկա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

South Africa allows abortion on demand under its Choice on Termination of Pregnancy Act. Most African nations, however, have abortion bans except in cases where the woman's life or health is at risk. A number of abortion-rights international organizations have made altering abortion laws and expanding family planning services in sub-Saharan Africa and the developing world a top priority.

To classify the reasons as to which abortion should be legally permitted, countries in Africa fall within six categories: abortion is not permitted at all, abortion is only allowed to save the life of a woman, abortion can be performed if a woman's physical health is at risk, to save the mental health of a woman, to save or preserve socioeconomic reasons and abortions are allowed without any restrictions. But there are only five countries in Africa where abortion is legal and those countries are Cape Verde, South Africa, Tunisia, Mozambique and Saõ Tome & Principe.[25]

During 2010–2014. 8.2 million abortions were performed each year in Africa. This number increased drastically compared to the 4.6 million abortions that were performed during 1990–1994. But this increased number of abortions is due to the increase of women that are reproducing at a young age.[26] Approximately 93% of women within their reproductive age live in countries that have very restrictive abortion laws and abortion is only legal in 10 out of 54 African countries, leading to fewer women not being able to obtain a safe procedure. The World Health Organization only recommends trained personnel when performing induced abortions but not many women in Africa have access to trained professionals who are able to provide them with the best service to decrease the number of complications due to abortion. Approximately 1.6 million women are treated for abortion-related complications and only one in four abortions in Africa are safe. Africa has the highest number of deaths that are related to abortion and this is due to the most common complication of abortion that consist of excessive blood loss and an incomplete abortion that can lead to an infection.[26]

Asia

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

During 2010–2014, 36 million abortions were performed in Asia. Majority of abortions occurred in Central and South Asia at a rate of 16 million in India and Asia and 13 million in China alone.[27]

Although the abortions performed in Asia are not known, there is an estimated 4.6 million women who are treated because they have complications due to the performance of an unsafe abortion. The major complication of abortion is an incomplete abortion where a woman can experience an immoderate amount of blood loss and can develop an infection. Less common complications of abortion include a woman going into septic shock, damaging the internal organs and causing the peritoneum to be inflamed, all due to the unclean and unsterilized instruments that are being used doing the procedure. Untreated complications from abortions can leave women to experience negative health consequences for life that include infertility, chronic pain, inflammation of the reproductive organs and pelvic inflammatory disease.[25] Unsafe abortions go deeper than just a woman's health but they lead to reduced productivity for women increased costs to an already struggling family. Although it is not completely known, a drug known as misoprostol is used to perform abortions in Asian countries and evidence shows that the sales of this drug has increased in Asia over the course of years.[25]

On record, out of all the pregnancies in Asia, 27 percent of them end in abortions. This is the reason for the Asia Safe Abortion Partnership (ASAP). [27] This program was formed to increase the accessibility to safe and legal abortions and health care that is needed after any abortion service. 50 countries occupy Asia and out of those 50, 17 countries do not have a restriction on abortions excluding, gestational limits and permission from a spouse or parent. ASAP satisfies the demand for safe and accessible abortions through educational and advocacy. By grouping with other countries to promote advocacy networks, ASAP has created a worldwide and generational feminist power that advocates for women's abortion rights, autonomy and dignity. Anti-abortion groups have tried their best to discriminate the reproductive autonomy of women but ASAP has members spread across 20 countries that promote the women's movement for abortion rights, laws, and access.

Even though abortion is legal in Asia, that does not mean that women always have access or adequate health care during these times. For example, abortions in India have been legal since 1951 but women who are particularly poor or marginalized make up 50% of unsafe abortions. Women in the Philippines are more than likely to undergo an unsafe and unsanitary abortion causing around 1,000 death annually due to abortion complications.[27] The Philippines along with Iraq and Laos are the countries that has not made abortion legal, excluding legal exceptions, therefore they have not made it available to where women can have admissions to legal abortions that are safe for them and their bodies. Countries such as Afghanistan, Thailand, China and Lebanon, have all been impacted by the determined long-term feminist motion by ASAP for women's abortion rights.

This work ranges from workshops, journalist, advocates to menstrual management, violence against women, and issues surrounded around unplanned pregnancies. "Youth champions" were created by ASAP to share the knowledge that they have learned to their peers about sexual activity, abortions, women's rights and reproductions, reproductive health, and the abortion rights movement in general. Youth champions have been trained directly by members of ASAP and have been very successful in their training that include issues around disability rights that can widen the interrelation research of the women's forces to help assimilate reproductive and sexual rights within the human rights movement.[27]

Japan

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիմնական հոդված՝ Abortion in Japan

Chapter XXIX of the Penal Code of Japan makes abortion illegal in Japan. However, the Maternal Health Protection Law allows approved doctors to practice abortion with the consent of the mother and her spouse, if the pregnancy has resulted from rape, or if the continuation of the pregnancy may severely endanger the maternal health because of physical reasons or economic reasons. Other people, including the mother herself, trying to abort the fetus can be punished by the law. People trying to practice abortion without the consent of the woman can also be punished, including the doctors.

An advocate for the right to safe and legal abortion demonstrates with a sign.

South Korea

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիմնական հոդված՝ Abortion in South Korea

Abortion has been illegal in South Korea since 1953 but on April 11, 2019, South Korea's Constitutional Court ruled the abortion ban unconstitutional and called for the law to be amended.[28] The law stands until the end of 2020. The Constitutional Court has taken into consideration abortion-rights cases by women because they find the abortion ban as unconstitutional. To help support the legalization of abortion in South Korea, thousands of advocates compiled a petition for the Blue House to consider lifting the ban. Due to the abortion ban, this has led to many dangerous self-induced abortions and other illegal practices of abortion that needs more attention. This is why there are advocates challenging the law to put into perspective the negative factors this abortion ban brings. By making abortion illegal in South Korea, this also creates an issue when it comes to women's rights and their own rights to their bodies. As a result, many women's advocate groups were created and acted together to protest against the abortion ban law.[29]

Global Day of Action is a form of protest that advocates to make a change and bring more awareness to global warming. During this protest, a group of feminist Korean advocates called, "The Joint Action for Reproductive Justice" connected with one another to promote concerns that requires more attention and needs a quick change such as making abortion legal.[30] By combining different advocate groups that serves different purposes and their own goals they want to achieve into one event, it helps promote all the different aspects of reality that needs to change.

Abortion-rights Advocate Groups:

  • Center for Health and Social Change
  • Femidangdang
  • Femimonsters
  • Flaming Feminist Action
  • Korea Sexual Violence Relief Center
  • Korean Women's Associations United
  • Korea Women's Hot Line
  • Network for Glocal Activism
  • Sexual and Reproductive Rights Forum
  • Womenlink
  • Women with Disabilities Empathy

Russia

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիմնական հոդված՝ Abortion in Russia

In 1920, under the leadership of Vladimir Lenin, Russia became the first country in the world to legally permit abortion, no matter the circumstances.[31]

But in the 20th century, the laws surrounding abortion were repeatedly modified between the years of 1936 and 1955. According to data from the United Nations in 2010, Russia had the highest rates of abortion per woman of reproduction. Results from the abortion rates of China and Russia were compared and out of a population of 1.3 billion people, China only reported 13 million abortions, a huge difference when contrasted to the population in Russia of 143 million people with 1.2 million abortions.{{{2}}} Չինաստան Since abortion was illegal in the Russian Empire, it was not recognized in the Domostroi. The Domostroi was a set of tasks that were to be followed that were structured around rules, instructions surrounded by religious, social and domestic issues that were centered within the Russian Society. These rules enforced respect and compliance to God and the church.

Different rulers had different views about abortion. During Romanov's reign, abortion was illegal, frowned up, and if a woman were to go through with an abortion, her punishment was death. But after Romanov's reign ended, Peter the Great lifted the punishment of death for abortions but it was still considered a serious issue in 1917. Before the punishment for abortions was death, according to the Russian Penal Code that dates back to 1462–1463, women were dispossessed of their basic human and civil rights and banned from the city or they were forced into hard labor.[32]

These harsh treatments and illegality surrounded around abortion still did not stop women from pursuing abortions. "Black Market" abortions were known as unauthorized and discreet procedures done by women who have experience in childbirth. These women were known as older women that were midwives and rural midwives, respectfully. Although these women were not abortion care providers, they were the only accessible obstetric personnel that women could go to without facing the harsh punishment and consequences forced upon by the Russian Society. Since adequate medical care was not provided for women looking to terminate their pregnancy, midwives and nurses from villages were trained to care for these women the best to their ability, but of course with illegal abortions there are always repercussions.

During the Soviet period in Russia, abortions ranked as the highest rates world-wide. After the Soviet period ended inn the Russian union, abortion numbers decreased with further enforced sex education courses and use of contraceptive birth control.

Europe

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ireland

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիմնական հոդվածներ՝ Abortion in the Republic of Ireland և Thirty-sixth Amendment of the Constitution Bill 2018
Republic of Ireland
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Abortion was illegal in the Republic of Ireland except when the woman's life was threatened by a medical condition (including risk of suicide), since a 1983 referendum (aka 8th Amendment) amended the constitution. Subsequent amendments in 1992 (after the X Case) – the thirteenth and fourteenth – guaranteed the right to travel abroad (for abortions) and to distribute and obtain information of "lawful services" available in other countries. Two proposals to remove suicide risk as a ground for abortion were rejected by the people, in a referendum in 1992 and in 2002. Thousands of women get around the ban by privately traveling to the other European countries (typically Britain and the Netherlands) to undergo termination,[33] or by ordering abortion pills from Women on Web online and taking them in Ireland.[34]

Sinn Féin, the Labour Party, Social Democrats, Green Party, Communist Party, Socialist Party and Irish Republican Socialist Party have made their official policies to support abortion rights. Mainstream center-right parties such as Fianna Fáil and Fine Gael do not have official policies on abortion rights but allow their members to take a conscience vote in support of abortion in limited circumstances.[35][36][37] Aontú, founded in January 2019, is firmly anti-abortionist and seeks to "protect the right to life".[38]

After the death of Savita Halappanavar in 2012, there has been a renewed campaign to repeal the eighth amendment and legalize abortion. Կաղապար:Asof, the Irish government has set up a citizens assembly to look at the issue. Their proposals, broadly supported by a cross-party Oireachtas committee, include repeal of the 8th Amendment, unrestricted access to abortion for the first 12 weeks of pregnancy and no-term limits for special cases of fatal foetal abnormalities, rape and incest.[39][40]

A referendum on the repealing of the 8th Amendment was held on May 25, 2018. Together for Yes, a cross-society group formed from the Coalition to Repeal the 8th Amendment, the National Women's Council of Ireland and the Abortion Rights Campaign, were the official campaign group for repeal in the referendum.[41] Activists utilized social media to bring the narrative of women's voices to the forefront of the campaign, making clear that the Eighth Amendment was dangerous for pregnant women to try and encourage voters to vote in favor of repeal.[42] The 67% majority in favor of repeal is a testament to these stories and the women who braved the public Twitter sphere to change the law around women's reproductive lives.[43]

Northern Ireland
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տե՛ս նաև՝ Abortion in Northern Ireland

Despite being part of the United Kingdom, abortion remained illegal in Northern Ireland, except in cases when the woman is threatened by a medical condition, physical or mental, until 2019.[44][45] Women seeking abortions had to travel to England. In October 2019, abortion up to 12 weeks was legalized, to begin in April 2020, but remains near-unobtainable.[46]

Poland

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
In October 2020, protests break out following changes to abortion laws in Poland.
Հիմնական հոդված՝ Abortion in Poland

Poland initially held abortion to be legal in 1958 by the communist government, but was later banned after restoration of democracy in 1989.

Currently, abortion is illegal in all cases except for rape or when the fetus or mother is in fatal conditions.[47] The wide spread of Catholic Church in Poland within the country has made abortion socially 'unacceptable'.[48] The Pope has had major influence on the acceptance of abortion within Poland.[49] Several landmark court cases have had substantial influence on the current status of abortion, including Tysiac v Poland.[50][51]

United Kingdom

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիմնական հոդված՝ Abortion in the United Kingdom

In the United Kingdom, the Abortion Act 1967 legalized abortion on a wide number of grounds, except in Northern Ireland. In Great Britain, the law states that pregnancy may be terminated up to 24 weeks[52] if it:

  1. puts the life of the pregnant woman at risk
  2. poses a risk to the mental and physical health of the pregnant woman
  3. poses a risk to the mental and physical health of the fetus
  4. shows there is evidence of extreme fetal abnormality i.e. the child would be seriously physically or mentally handicapped after birth and during life.[53]

However, the criterion of risk to mental and physical health is applied broadly, and de facto makes abortion available on demand,[54] though this still requires the consent of two National Health Service doctors. Abortions in Great Britain are provided at no out-of-pocket cost to the patient by the NHS.

The Labour Party and the Liberal Democrats are predominantly pro-abortion-rights parties, though with significant minorities in each either holding more restrictive definitions of the right to choose, or subscribing to an anti-abortion analysis. The Conservative Party is more evenly split between both camps and its former leader, David Cameron, supports abortion on demand in the early stages of pregnancy.[55]

Middle East

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Abortion laws in the Middle East reflect variation of opinions. Some countries permit abortion in cases involving a pregnant woman's well-being, fetal impairment, and rape. Abortion was widely practiced during the colonial period, and allowed a longer term termination. By the 19th century, progressive interpretations cut the abortion time limit down to the first trimester. However, a 2008 World Health Organization report estimated 900,000 unsafe abortion occurred each year in the Middle Eastern and Northern Africa regions. While many countries have decriminalized abortions and made it more accessible, there are still a few remaining countries yet to do so.[56]

Iran

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիմնական հոդված՝ Abortion in Iran

Abortion was first legalized in 1978.[57] In April 2005, the Iranian Parliament approved a new bill easing the conditions by also allowing abortion in certain cases when the fetus shows signs of handicap.[58][59]

Legal abortion is now allowed if the mother's life is in danger, and also in cases of fetal abnormalities that makes it not viable after birth (such as anencephaly) or produce difficulties for mother to take care of it after birth, such as major thalassemia or bilateral polycystic kidney disease.

North America

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

United States

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տե՛ս նաև՝ Abortion in the United States

Abortion-rights advocacy in the United States is centered in the United States abortion-rights movement.

South America

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Abortion rights campaigning in the Dominican Republic

Across the world, there are only four countries in which abortion is completely banned. Honduras, Dominican Republic, Nicaragua, and El Salvador have yet to legalize abortions, even if it is for the woman's health and safety.[60] Since 2018, there have been no changes in the laws regarding abortion in these Latin-America countries. The Ministry of Public Health collected data that showed nearly half the pregnancies in the Dominican Republic alone are unwanted or unplanned; often stemming from incest or rape. Women in South America continue fighting for their rights and protection, but there has been no recent call of action.[61]

Argentina

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
'Legalize abortion now!' Abortion rights banner at the Argentine Parliament, December 10, 2020
Տե՛ս նաև՝ Abortion in Argentina

Because Argentina has been very restrictive against abortion, reliable reporting on abortion rates is unavailable. Argentina has long been a strongly Catholic country, and protesters seeking liberalized abortion in 2013 directed anger toward the Catholic Church.[62] Argentina is the home of the anti-violence organization Ni una menos, which was formed in 2015 to protest the murder of Daiana García, which opposes the violation of a woman's right to choose the number and interval of pregnancies.[63][64]

On December 11, 2020, after a 20-hour debate, the Chamber of Deputies voted 131 to 117 (6 abstentions) to approve a bill legalizing abortion up to 14 weeks after conception. The bill's passing resulted in large-scale celebrations by abortion rights activists who had long campaigned for it.[65] The Argentine Senate approved the bill 38–29 on December 29, and it is expected to be signed by President Alberto Fernandez. Argentina will become the fourth Latin American country to legalize abortion.[66]

Because of the ongoing discrimination that women face around the world, many organizations have come together and will come together to work and make efforts to equalize the rights and respect for women. Women's Autonomic, Equality and Reproductive Health and International Human Rights: Between Recognition, Backlash and Regressive Trends is a group that makes efforts towards the discrimination against women in law. This organization represents and advocates the rights of women to equality, dignity, and respect for her private life without discrimination. They have certain beliefs and outlooks towards humanitarian rights regarding termination of pregnancy at any time during the full pregnancy, and make aware that they believe the right of pregnant women to access termination of pregnancy should be autonomous affordable and effective. The fight for women's right, especially regarding her choice to abortion, has been an ongoing event with many negotiations, arguments, and exception. Overtime, many political figures have tried to contribute to the best of their ability to equalize women's rights, which surfaces the main discriminators of all women who seek out abortion. It is not limited to the political figures, but the women's peers, authorities, family, friends, coworkers, etc. Discrimination is not limited to law, and as this becomes more apparent, it is the goal of this movement, the Abortion Rights Movement, to allow women to choose discreetly what is best fitting for their lifestyle and their needs.[67]

See also

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

References

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ Holstein, James A. & Gubrium, Jaber F. (2008). Handbook of Constructionist Research. Guilford Press. ISBN 9781593853051.
  2. ↑ «Committed to Availability, Conflicted about Morality: What the Millennial Generation Tells Us about the Future of the Abortion Debate and the Culture Wars». Public Religion Research Institute. June 9, 2011.
  3. ↑ Kilgore, Ed (May 25, 2019). «The Big 'Pro-Life' Shift in a New Poll Is an Illusion». Intelligencer (անգլերեն). Վերցված է July 23, 2019-ին.
  4. ↑ Goldstein, Norm, ed. The Associated Press Stylebook. Philadelphia: Basic Books, 2007.
  5. ↑ Ph. D., Religion and Society; M. A., Humanities; B. A., Liberal Arts. «When Did Abortion Begin?». ThoughtCo. Վերցված է March 3, 2021-ին.
  6. ↑ Mohr, James C. (1978). Abortion in America: The Origins and Evolution of National Policy, 1800–1900. New York: Oxford University Press. pp. 3–4.
  7. ↑ 7,0 7,1 Hardin, Garrett (December 1978). «Abortion in America. The Origins and Evolution of National Policy, 1800–1900. James C. Mohr». The Quarterly Review of Biology. 53 (4): 499. doi:10.1086/410954.
  8. ↑ Reagan, Leslie J. (June 2, 2022). «What Alito Gets Wrong About the History of Abortion in America». Politico. Արխիվացված օրիգինալից June 23, 2022-ին. Վերցված է June 26, 2022-ին.
  9. ↑ Gordon, Sarah Barringer. "Law and Everyday Death: Infanticide and the Backlash against Woman's Rights after the Civil War." Lives of the Law. Austin Sarat, Lawrence Douglas, and Martha Umphrey, Editors. (University of Michigan Press 2006) p.67
  10. ↑ 10,0 10,1 Schiff, Stacy (October 13, 2006). «Desperately Seeking Susan». New York Times. Վերցված է February 5, 2009-ին.
  11. ↑ «Marriage and Maternity». The Revolution. Susan B. Anthony. July 8, 1869. Արխիվացված է օրիգինալից March 19, 2019-ին. Վերցված է April 21, 2009-ին.
  12. ↑ "A" (July 8, 1869). "Marriage and Maternity". The Revolution. Արխիվացված Հոկտեմբեր 5, 2011 Wayback Machine. Retrieved June 30, 2022 – via University Honors Program, Syracuse University.
  13. ↑ «The Revolution 1868-1872». Accessible Archives. Վերցված է March 3, 2021-ին.
  14. ↑ Federer, William (2003). «American Minute: March 13». American Minute. Amerisearch, Inc. էջ 81. ISBN 9780965355780.
  15. ↑ Gordon, Sarah Barringer. "Law and Everyday Death: Infanticide and the Backlash against Woman's Rights after the Civil War." Lives of the Law. Austin Sarat, Lawrence Douglas, and Martha Umphrey, Editors. (University of Michigan Press 2006) p.67
  16. ↑ Kilgore, Ed (May 25, 2019). «The Big 'Pro-Life' Shift in a New Poll Is an Illusion». Intelligencer (անգլերեն). Վերցված է July 23, 2019-ին.
  17. ↑ «Guttmacher Institute». Guttmacher Institute (անգլերեն). Վերցված է April 9, 2021-ին.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Hall, Lesley (2011). The Life and Times of Stella Browne: Feminist and Free Spirit. Bloomsbury Academic. էջեր 27–178. ISBN 9781848855830.
  19. ↑ Hall, Lesley (2011). The Life and Times of Stella Browne: Feminist and Free Spirit. Bloomsbury Academic. էջեր 27–178. ISBN 9781848855830.
  20. ↑ 20,0 20,1 Hindell, Keith; Madeline Simms (1968). «How the Abortion Lobby Worked». The Political Quarterly: 271–272.
  21. ↑ Hindell, Keith; Madeline Simms (1968). «How the Abortion Lobby Worked». The Political Quarterly: 271–272.
  22. ↑ R v Bourne [1939] 1 KB 687, [1938] 3 All ER 615, CCA
  23. ↑ «R v Bourne [1939] 1 KB 687, CCC». ICLR. July 19, 1938.
  24. ↑ House of Commons, Science and Technology Committee. "Scientific Developments Relating to the Abortion Act 1967." 1 (2006-2007). Print.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 «Guttmacher Institute». Guttmacher Institute (անգլերեն). Վերցված է April 9, 2021-ին.
  26. ↑ 26,0 26,1 Harrington, Rebecca; Hamp, Karen; a; MPH. «Women Urgently Need Safe Abortion Services in Africa». Population Connection (անգլերեն). Վերցված է April 9, 2021-ին.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 Kane-Hartnett, Liza (November 9, 2018). «Building Support for Safe Abortion in Asia, One Network at a Time». International Women's Health Coalition (ամերիկյան անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից November 15, 2021-ին. Վերցված է April 9, 2021-ին.
  28. ↑ Sang-Hun, Choe (April 11, 2019). «South Korea Rules Anti-Abortion Law Unconstitutional». The New York Times.
  29. ↑ «A campaign to legalise abortion is gaining ground in South Korea». The Economist. November 9, 2017. Վերցված է June 20, 2019-ին.
  30. ↑ «South Korea: Joint Action for Reproductive Justice formed & activities for 28 September». International Campaign for Women's Right to Safe Abortion. October 10, 2017. Վերցված է June 20, 2019-ին.
  31. ↑ Avdeev, Alexandre; Blum, Alain; Troitskaya, Irina (1995). «The History of Abortion Statistics in Russia and the USSR from 1900 to 1991». Population: An English Selection. 7: 39–66. ISSN 1169-1018. JSTOR 2949057.
  32. ↑ Eurasia, PONARS. «Abortion in Russia: How Has the Situation Changed Since the Soviet Era? - PONARS Eurasia». www.ponarseurasia.org/ (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է April 9, 2021-ին.
  33. ↑ «Irish teen wins abortion battle». BBC News. May 9, 2007.
  34. ↑ Gartland, Fiona (May 27, 2013). «Fall in seizures of drugs that induce abortion». The Irish Times.
  35. ↑ Finn, Christina. «'I trust women': Sinn Féin says it will be 'knocking on doors' to repeal the Eighth Amendment». TheJournal.ie (անգլերեն). Վերցված է March 24, 2018-ին.
  36. ↑ Duffy, Rónán. «'Households will be split' - Leading Fianna Fáil TD doesn't back his leader on abortion». TheJournal.ie (անգլերեն). Վերցված է March 24, 2018-ին.
  37. ↑ «Majority Fine Gael view on abortion referendum expected». The Irish Times (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է March 24, 2018-ին.
  38. ↑ Bray, Jennifer (January 28, 2019). «Peadar Tóibín to name new political party 'Aontú'». The Irish Times. Վերցված է July 10, 2020-ին.
  39. ↑ «Final Report on the Eighth Amendment of the Constitution - The Citizens' Assembly». citizensassembly.ie (անգլերեն). Վերցված է March 24, 2018-ին.
  40. ↑ «Committee on the Eighth Amendment of the Constitution». beta.oireachtas.ie (անգլերեն). Houses of the Oireachtas. January 24, 2018. Վերցված է March 24, 2018-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ այլ (link)
  41. ↑ «Who We Are - Together For Yes». Together For Yes (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է March 24, 2018-ին.
  42. ↑ Fischer, Clara (2020). «Feminists Redraw Public and Private Spheres: Abortion, Vulnerability, and the Affective Campaign to Repeal the Eighth Amendment» (PDF). Journal of Women in Culture & Society. 45 (4): 999. doi:10.1086/707999. S2CID 225086418.
  43. ↑ Carneigie and Roth, Anna and Rachel (2019). «From the Grassroots to the Oireachtas». Health and Human Rights. 21 (2): 109.
  44. ↑ Rex v Bourne [1939] 1 KB 687, [1938] 3 All ER 615, CCA
  45. ↑ «Q&A: Abortion in Northern Ireland». BBC News. June 13, 2001. Վերցված է December 9, 2011-ին.
  46. ↑ Yeginsu, Ceylan (April 9, 2020). «Technically Legal in Northern Ireland, Abortions Are Still Unobtainable». The New York Times.
  47. ↑ Douglas, Carol Anne (November 30, 1981). «Poland restricts abortion». Off Our Backs. 11 (10): 14. ProQuest 197142942.
  48. ↑ Douglas, Carol Anne (March 1994). «Feminists vs. the church». Off Our Backs. 24 (3): 10. ProQuest 197123721.
  49. ↑ Kalbarczyk, Piotr (2013). «Abortion in Poland: The Change that Never Happened». Conscience. 34 (1): 38–39. ProQuest 1411117675.
  50. ↑ Hewson, Barbara (Summer 2007). «Abortion in poland: A new human rights ruling». Conscience. 28 (2): 34–35. ProQuest 195070632.
  51. ↑ «Polish abortion law protesters march against proposed restrictions». The Guardian. Associated Press. October 24, 2016.
  52. ↑ «MPs reject cut in abortion limit». BBC News. May 21, 2008. Վերցված է May 22, 2010-ին.
  53. ↑ Կաղապար:UK-LEG.
  54. ↑ R v British Broadcasting Corporation, ex parte ProLife Alliance [2002] EWCA Civ 297 at [6], [2002] 2 All ER 756 at 761, CA
  55. ↑ David Cameron supports abortion on demand, Catholic Herald, June 20, 2008.
  56. ↑ Boston, 677 Huntington Avenue; Ma 02115 +1495‑1000 (December 9, 2019). «EDITORIAL The Limits of the Law: Abortion in the Middle East and North Africa». Health and Human Rights (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է March 24, 2021-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link)
  57. ↑ Eliz Sanasarian, The Women's Rights Movements in Iran, Praeger, New York: 1982, 0-03-059632-7.
  58. ↑ Harrison, Frances (April 12, 2005). «Iran liberalises laws on abortion». BBC. Վերցված է May 12, 2006-ին.
  59. ↑ «Iran's Parliament eases abortion law». The Daily Star. April 13, 2005. Վերցված է May 12, 2006-ին.
  60. ↑ «The World's Abortion Laws | Center for Reproductive Rights». reproductiverights.org (անգլերեն). Վերցված է March 24, 2021-ին.
  61. ↑ «"It's Your Decision, It's Your Life"». Human Rights Watch (անգլերեն). November 19, 2018. Վերցված է March 24, 2021-ին.
  62. ↑ Infobae.com Society Reporting staff (November 26, 2013). «In San Juan, pro-abortion militants burned an image of the Pope (En San Juan, militantes pro aborto quemaron una imagen del Papa)». infobae.com (իսպաներեն). Արխիվացված է օրիգինալից June 27, 2016-ին. Վերցված է July 31, 2017-ին. «Frente a la catedral, un grupo de católicos que hizo una muralla humana para evitar la profanación del templo debió soportar insultos, escupitajos y manchas de pintura.»
  63. ↑ «Maratón de lectura contra los femicidios» (իսպաներեն). Sur Capitalino. March 26, 2015. Վերցված է April 22, 2017-ին.
  64. ↑ «Ley de protección integral para prevenir, sancionar y erradicar la violencia contra las mujeres». niunamenos.com.ar. Արխիվացված է օրիգինալից August 5, 2017-ին. Վերցված է July 31, 2017-ին.
  65. ↑ Uki Goñi & Tom Phillips (December 11, 2020). «Argentina's lower house passes bill to allow abortion». The Guardian. Վերցված է December 12, 2020-ին.
  66. ↑ «Argentine Senate approves bill to legalise abortion». aljazeera.com (անգլերեն). Al Jazeera English. December 30, 2020. Վերցված է December 30, 2020-ին.
  67. ↑ Nadine., Cohen, Sherrill. Taub (1989). Reproductive laws for the 1990's. Humana Press. ISBN 978-1-4612-3710-5. OCLC 846239440.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կաղապար:Abortion Կաղապար:Population

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Astarta_1547/Ավազարկղ&oldid=10050980» էջից