Բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն («Հարյուրերորդը») տպագրվել է 1905 թվականին։ Սոցիալ-հեղափոխական թեմատիկան է իշխում «Լույս, որ այրում է» (1922), «Պաշարված ստրուկներ» (1927) բանաստեղծությունների ժողովածուներում։ Գրել է երգիծական պամֆլետվիպակներ («Աոկրատեսի ճշմարիտ պաշտպանականը», 1931, հայկական հրատարակչություն 1963, «Պենելոպեի օրագիրը», 1947), քաղաքական թեմայով ֆելիետոններ («Դիկտատորներ», ժողովրդական)։ Վառնալիսի «Աոլոմոսն առանց մետաֆիզիկայի» (1925) ակնարկները, «իսկական,կենդանի մարդիկ» (1939) գրական դիմանկարները, «Դեղագիտություն-քննադատություն» (1958) հոդվածների ժողովածուն սկզբնավորել են մատերիալիստ, գեղագիտությունըՀունաստանում։ Դեմոկրատական հայացքների համար հետապնդվել է «ժողովուրդների միջև խաղաղության ամրապնդման համար» միջազգային լենինյան մրցանակ (1958)։
Чернышова Т. Н. Варналис Костас // Украинская литературная энциклопедия. —։ Главная редакция Украинской советской энциклопедии им. М. П. Бажана, 1988. — Т. 1. — С. 274.
Чернышова Т. Костас Варналис (Биография) // Варналис К. Истинная апология Сократа. Сатирические новеллы и портреты. —։ Днепр, 1984. — С. 256—261.
Спатис Д. Варналис, Костас. // Краткая литературная энциклопедия. —։ Советская энциклопедия, 1962. — Т. 1. — Стлб. 861.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 288)։