Կառլո Լուկանով

	Կառլո Լուկանով
Կուսակցություն՝	Բուլղարիայի կոմունիստական կուսակցություն
Կրթություն՝	Սոֆիայի համալսարան
Մասնագիտություն՝	դիվանագետ և քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր	նոյեմբերի 1, 1897
Ծննդավայր	Պլևեն, Բուլղարիա
Վախճանի օր	հուլիսի 15, 1982 (84 տարեկան)
Վախճանի վայր	Սոֆիա, Բուլղարիա
Քաղաքացիություն	Բուլղարիա
Հայր	Todor Lukanov?
Զավակներ	Andrey Lukanov?
Պարգևներ	; ; և
Karlo Lukanov

Կառլո Լուկանով (բուլղար․՝ Карло Тодоров Луканов, նոյեմբերի 1, 1897(1897-11-01), Պլևեն, Բուլղարիա - հուլիսի 15, 1982(1982-07-15), Սոֆիա, Բուլղարիա), բուլղար քաղաքական գործիչ և դիվանագետ, Բուլղարիայի կոմունիստական կուսակցության անդամ, 1956 թվականի օգոստոսի 11-ից մինչև 1962 թվականի նոյեմբերի 27-ը եղել է Բուլղարիայի արտաքին գործերի նախարար։ Բուլղարիայի հերոս։ Բուլղարական քաղաքական գործիչների ընտանիքի անդամ՝ Տոդոր Լուկանովի որդի, Անդրեյ Լուկանովի՝ Բուլղարիայի 1990 թվականի վարչապետի հայր^[1]^[2]։

Կենսագրություն

Կառլո Լուկանովը ծնվել է 1897 թվականի նոյեմբերի 1-ին Պլևենում՝ ակտիվ սոցիալ-ժողովրդավար Տոդոր Լուկանովի ընտանիքում։ 1917 թվականին ընդունվել է Բուլղարիայի բանվորական սոցիալ-ժողովրդավարական կուսակցություն, որը հետագայում անվանափոխվել է Բուլղարիայի կոմունիստական կուսակցության։ Այդ ժամանակ ավարտել է Պահեստային սպաների դպրոցը և 26-րդ հրետանային գնդի կազմում մասնակցել է Առաջին համաշխարհային պատերազմին^[1]։

1921 թվականին ավարտել է Սոֆիայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը, որից հետո Պլևենում փաստաբան է աշխատել։ 1925 թվականին Սուրբ Շաբաթի մայր տաճարի վրա հարձակումից հետո դատապարտվել է չորս և կես տարի ազատազրկության, բայց 1926 թվականին ներում է շնորհվել։ Որոշ ժամանակ անց Լուկանովն ուղևորվել է Խորհրդային Միություն, որտեղ աշխատել է շինարարական ընկերությունում։ 1927 թվականից մինչև 1944 թվականը եղել է Խորհրդային Միության կոմունիստական կուսակցությունում։ 1936 թվականին տեղափոխվել է Իսպանիա, որտեղ գտնվել է մինչև 1939 թվականը և Ինտերնացիոնալ բրիգադների կազմում զբաղեցրել է ղեկավար պաշտոններ, որոնք քաղաքացիական պատերազմի ընթացքում պահպանում էին հանրապետական կառավարությունը։ Պատերազմից հետո տեղափոխվել է Մոսկվա և աշխատել Կոմունիստական ինտերնացիոնալում, իսկ 1941 թվականից՝ «Խրիստո Բոտև» բուլղարալեզու ռադիոկայանում^[2]։

1944 թվականի սեպտեմբերի 9-ի հեղաշրջումից հետո Կառլո Լուկանովը վերադարձել է Բուլղարիա և դարձել Բուլղարական ռադիոյի տնօրեն։ Հետագայում նա նախագահի տեղակալ է աշխատել Պլանավորման պետական կոմիտեում (1947-1949), նախագահ՝ Գիտության, արվեստի և մշակույթի կոմիտեում (1949), նախագահ՝ Պլանավորման պետական կոմիտեում (1949-1952) և նախագահի տեղակալ՝ Նախարարների խորհրդում (1952-1954)։

1954 թվականին Լուկանովն ընտրվել է Բուլղարիայի կոմունիստական կուսակցության կենտրոնական կոմիտեի անդամ, որում մնացել է մինչև իր մահը։ 1954 թվականից մինչև 1956 թվականը ԽՍՀՄ-ում, Մոնղոլիայում և Ֆինլանդիայում եղել է Բուլղարիայի դեսպան։ Արդյունքում վերադարձել է Բուլղարիա և Անտոն Յուգովի կառավարությունում եղել արտաքին գործերի նախարար (1956-1962), իսկ 1956 թվականից մինչև 1957 թվականը եղել է Նախարարների խորհրդի նախագահի տեղակալ^[3]։ Կառավարությունում աշխատելուց ազատումից հետո Շվեյցարիայում դարձել է Բուլղարիայի դեսպան (1963-1966)։

Կառլո Լուկանովը մահացել է 1982 թվականի հուլիսի 15-ին Սոֆիայում՝ 84 տարեկան հասակում^[1]^[4]։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Ташев, Ташо (1999). Министрите на България 1879-1999 (Bulgarian). София: АИ "Проф. Марин Дринов" / Изд. на МО. 978-954-430-603-8 / 978-954-509-191-9.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
↑ ^2,0 ^2,1 Иванов, Димитър (2004). Шести отдел (Bulgarian). Труд. էջ 456. ISBN 978-954-528-428-1.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
↑ Протокол от пленум на ЦК от 4 август 1949 г./ Биография на Кирил Лазаров, с. 56 – www.archives.bg
↑ Огнянов, Любомир (2008). Политическата система в България 1949-1956. София: „Стандарт“. էջ 120. ISBN 978-954-8976-45-9.

Գրականություն

Ташев, Ташо. Министрите на България 1879—1999. — София: АИ «Проф. Марин Дринов» / Изд. МО, 1999. — ISBN 978-954-430-603-8 / 978-954-509-191-9.

Արտաքին հղումներ

Полицейско досие, на сайта на Държавна агенция „Архиви“.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կառլո Լուկանով» հոդվածին։

[tashev-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Ташев, Ташо (1999). Министрите на България 1879-1999 (Bulgarian). София: АИ "Проф. Марин Дринов" / Изд. на МО. 978-954-430-603-8 / 978-954-509-191-9.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)

[shesti-2] 2,0 ^2,1 Иванов, Димитър (2004). Шести отдел (Bulgarian). Труд. էջ 456. ISBN 978-954-528-428-1.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)

[Plenum(aug-1949)-3] Протокол от пленум на ЦК от 4 август 1949 г./ Биография на Кирил Лазаров, с. 56 – www.archives.bg

[огнянов-4] Огнянов, Любомир (2008). Политическата система в България 1949-1956. София: „Стандарт“. էջ 120. ISBN 978-954-8976-45-9.

[1]

[2]

[3]

[4]