Հոհենլոեի գլխավորած կառավարության քաղաքականության նպատակն էր նախապատրաստվել գաղութային նվաճումների և աշխարհի վերաբաժանման համար պատերազմի։ Արտաքին քաղաքականությունն ակնհայտորեն թուրքամետ էր և հակահայկական։ Գտնում էր, որ Գերմանիան չպետք է վատացնի հարաբերությունները Թուրքիայի հետ «Ինչ-որ հայկական անկարգությունների» պատճառով։
Volker Stalmann։ Fürst Chlodwig zu Hohenlohe-Schillingsfürst 1819—1901. Ein deutscher Reichskanzler. Schöningh, Paderborn 2009, ISBN 978-3-506-70118-3.[5]
Winfried Baumgart։ Chlodwig zu Hohenlohe-Schillingsfürst. В։ Wilhelm v. Sternburg (Hrsg.)։ Die deutschen Kanzler. Von Bismarck bis Kohl. 2-е издание, Берлин 1998, стр. 55-67.
Olav Zachau։ Die Kanzlerschaft des Fürsten Hohenlohe 1894—1900. Politik unter dem «Stempel der Beruhigung» im Zeitalter der Nervosität. Гамбург 2007. (Studien zur Geschichtsforschung der Neuzeit, том 48) ISBN 978-3-8300-2694-5.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբանական տարբերակը վերցված է«Հայկական հարց» հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։