Նրա կյանքի և գրական գործունեության մասին քիչ տեղեկություն է հասել գրականության պատմությանը։ Լիվիուսի մասին կենսագրական տեղեկություն հաղորդում է հռոմեական ուշ շրջանի գրող Սվետոնիոսը, որն ապրել է մ.թ. 75-160 ժամանակաշրջանում։ Լիվիուսը հույն էր և ստրուկ։ Երբ հռոմեացիները մ.թ.ա. 272 թվականին գրավում են Հարավային ԻտալիայիՏարենթոն քաղաքը, Լիվիուսը որպես ստրուկ բաժին է ընկնում հռոմեական կոնսուլ Մարկոս Լիվիուս Սալինատորին։ Լիվիուսը կատարում էր իր տիրոջ գրագրությունները, արտագրում էր տեքստեր, տիրոջ երեխաներին սովորեցնում էր հունարեն և լատիներեն։ Անդրոնիկուսը դառնում է լիբերտի և կրում է իր տիրոջ տոհմային անունը ու իրեն անվանում Լուցիուս Լիվիուս Անդրոնիկուս։ Լիվիուսը զբաղվում էր ուսուցչությամբ, ուսուցման գործը դյուրացնելու նպատակով նա լատիներեն է թարգմանում հունական «Ոդիսական» էպոսը։ Կիկերոնը Լիվիուսի այդ թարգմանության մասին հայտնում է բացասական կարծիք։ Սակայն Լիվիուսի այդ գործի նշանակությունն այն է, որ դա լատինական թարգմանության առաջին երևույթն է։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 626)։
