Կիկերոն
| Կիկերոն լատ.՝ Marcus Tullius Cicero |
|
|---|---|
|
|
| Ծնվել է | հունվարի 3, մ. թ. ա. 106[1][2] |
| Ծննդավայր | Արպինո, Ֆրոզինոնե, Լացիո, Իտալիա[3] |
| Մահացել է | դեկտեմբերի 7, մ. թ. ա. 43[2] (63 տարեկանում) |
| Մահվան վայր | Ֆորմիա, Լատինա, Լացիո, Իտալիա[3] |
| Քաղաքացիություն | Հին Հռոմ |
| Կրոն | religion in ancient Rome |
| Ստեղծագործություն(ներ) | De Oratore, Հանրապետության մասին, De Legibus, De Officiis և De Inventione |
| Մասնագիտություն | փիլիսոփա, քաղաքական գործիչ, բանաստեղծ, քաղաքական տեսաբան, իրավաբան, Հռետոր, գրող, փաստաբան, correspondent և զինծառայող |
| Ամուսին | Տերենտիա |
| Ծնողներ | հայր՝ Marcus Tullius Cicero |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | քվեստոր, էդիլ, Պրետոր, Հռոմեական հանրապետության կոնսուլ և հինհռոմեացի սենատոր |
| Պարգևներ և մրցանակներ |
|
| Երեխաներ | Ցիցերոն Կրտսեր և Տուլիա Ցիցերոնիս |
| Cicero Վիքիպահեստում | |
Մարկոս Տուլիոս Կիկերոն (Ցիցերոն) (լատ.՝ Marcus Tullius Cicerō, հունվարի 3, մ. թ. ա. 106[1][2], Արպինո, Ֆրոզինոնե, Լացիո, Իտալիա[3] - դեկտեմբերի 7, մ. թ. ա. 43[2], Ֆորմիա, Լատինա, Լացիո, Իտալիա[3]), հին հռոմեական քաղաքական գործիչ և փիլիսոփա, նշանավոր հռետոր։
Կիկերոնը ծնվել է հեծյալների դասին (Հին Հռոմում) պատկանող ընտանիքում, Արպինե ոչ մեծ քաղաքում, որը գտնվում է Հռոմից հարավ-արևելք 100 կիլոմետրից մի փոքր ավել հեռավորության վրա։ Երբ լրացավ ապագա հռետորի 15 ամյակը, նրա հայրը, ով երազում էր իր երկու տղաներին՝ Մարկին և Կվինտոսին, տեսնել քաղաքական ասպարեզում, ընտանիքով տեղափոխվեց Հռոմ, որպեսզի զավակների համար ապահովի լավ կրթություն։
Ցանկանալով դառնալ դատական հռետոր՝ երիտասարդ Մարկոսը ուսումնասիրում էր հունական պոետների ստեղծագործությունները, հետաքրքրվում էր հունական գրականությամբ, ուսուցանում էր հունական ճարտասանություն հանրահայտ հռետորների մոտ, ինչպես նաև լսում և մեկնաբանում էր հանրահայտ հավաքավայր՝ Պուբլիոս Սլուպիցիոս Ռուֆոսի ամբիոնից, ելույթ ունեցողներին։
Հռետորը պետք է իմանար հռոմեական օրենքը, և Կիկերոնը սովորում էր այն ժամանակվա հանրահայտ իրավաբան Մուցիոս Կվինտոս Սցեվոլայի (հյուպատոս մ.թ.ա. 95 թ.): Հրաշալի տիրապետելով հունարենին Կիկերոնը ծանոթացավ հունական փիլիսոփայությանը։
Մ.թ.ա. 63 թ. զբաղեցնելով հյուպատոսի պաշտոնը՝ բացահայտել է Կատիլինայի դավադրությունը և սպանել տվել նրա դավակիցներին։ Քաղաքացիական պատերազմներում հարել է նախ Պոմպեոսի կուսակցությանը, բայց վերջինիս սպանությունից հետո հաշտվել Կեսարի հետ։
Վերջինիս մահից հետո ուժգնորեն հակառակվել է Մարկոս Անտոնիոսին՝ պաշտպանելով Կեսարի զարմիկ Օկտավիանոսին (ապագա Օկտավիանոս Օգոստոս կայսեր)։ Անտոնիոսի և Օկտավիանոսի հաշտվելուց և նրանց կողմից Երկրորդ եռապետություն կազմելուց հետո՝ եռապետների հրամանով սպանվել է։
Գագաթնակետին է հասցրել լատինական պերճախոսական արվեստը։ Նրա ատենախոսություններն ու ճառերն օրինակ են ծառայել հետագա դարերի լատինական և եվրոպական ամբողջ հռետորական արվեստի համար։ Պահպանվել է նրա նամակների մեծ մասը, որոնց միջոցով կարելի է պատկերացում կազմել մ.թ.ա. I դարի կեսերի հռոմեական քաղաքական պատմության որոշ դրվագների վերաբերյալ։
Նրա ճառերում՝ «Ընդդեմ Գ. Վեռեսի» (70 թ.), «Ի պաշտպանություն Մանիլիոսի օրինագծի» (68 թ.), «Հարդարացում Պ.Սեստիոսի» (56 թ.) պահպանվել են կարևոր փաստեր և արժեքավոր բնորոշումներ ու գնահատականներ, որոնք ցույց են տալիս, որ Կիկերոնն արևելյան իրադարձությունների, Հայոց Տիգրան Մեծ արքայի քաղաքականության խորաթափանց դիտող էր։ Կիկերոնը Տիգրան Մեծի ժամանակակիցներից միակն է, որի վկայությունները նրա մասին պահպանվել են։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 http://urn.nb.no/URN:NBN:no-nb_digibok_2008060900023#3
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Istituto dell'Enciclopedia Italiana Enciclopedia Treccani — 1929.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 German National Library, Berlin State Library, Bavarian State Library et al. Record #118520814 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ռուբեն Մանասերյան, «Տիգրան Մեծ, Հայաստանի պայքարը Հռոմի և Պարթևստանի դեմ», Երևան, 1987։
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
