Ինովրոցլավ (լեհ.՝ Inowrocław, գերմ.՝ Inowrazlaw, 1904—1920 թթ. և 1939—1945 թթ.՝ գերմ.՝ Hohensalza, հնացած անվանաձևը՝ Jungleslau)[2]) , քաղաք Լեհաստանի հյուսիսային մասում, Կույավիա-Պոմորյան վոևոդությունում։ Նույնանուն շրջանի (գավառի, պովիատի) և համայնքի վարչական կենտրոնն է։ Առողջարանային քաղաք է՝ ընկած Նոտեց գետի ափին, Ինովրոցլավյան դաշտավայրում։ Մեծությամբ 49-րդ բնակավայրն է Լեհաստանում. 2018 թվականիհունիսի 30-ի տվյալներով բնակչության թվաքանակը եղել է 73.318[3]: 2019-ին այդ ցուցանիշը նվազել է՝ հասնելով 72 786-ի։ Զբաղեցնում է 30,42 քառակուսի կիլոմետր տարածք։ Բնակչության խտությունը կազմում է 2392,7 մարդ յուրաքանչյուր քառակուսի կիլոմետրի վրա[4][5] população = 72 786[4][5]: Վոևոդության վարչական կենտրոն և խոշորագույն քաղաք Բիդգոշչից հեռավորությունը մոտավորապես 40 կիլոմետր է։
Ինովրոցլավն արդյունաբերական քաղաք է (առաջին հերթին հայտնի է իր աղի հանքերով), ինչպես նաև՝ երկաթուղային կարևոր հանգույց, որտեղ արևմուտք-արևելք (Պոզնան-Տորուն) երկաթգիծը խաչվում է ԽոժուվիցԳդինյա ձգվող լեհական ածխային մայրուղուն։
Բնակավայրի հովանավորը, քաղաքային խորհրդի ընդունած որոշման համաձայն, Յադվիգա թագուհին է[6]։
1812 - Նապոլեոն Բոնապարտն իր զորքերն այստեղ է գումարել Ռուսաստանի դեմ արշավանքին նախապատրաստվելիս
1875 - հիմնվել են աղահանքաջրային առաջին առողջարանները
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին Լեհաստանին տիրացած ֆաշիստներն այստեղ հիմնել են համակենտրոնացման ճամբար, որտեղ տաժանակրության էին դատապարտված լեհեր և գերի ընկած խորհրդային զինվորներ, ինչպես նաև գրավյալ տարածքներից բռնի տեղահանված խաղաղ բնակիչներ[7]
1975-ից 1998 թվականներին գտնվել է Բիդգոշչի վոևոդության կազմում
Ինովրոցլավի բնակչության թվաքանակը, Լեհաստանի վիճակագրական կենտրոնական բյուրոյի (Główny Urząd Statystyczny|GUS) տվյալների համաձայն, 1997 թվականին եղել է 79 571, 2015-ին՝ 74 258[8], 2019-ի հունիսի 30-ի տվյալներով՝ 72.786[9]:
Քաղաքի բնակչության թվաքանակի փոփոխությունները վերջին 120 տարում.
Heinrich Wuttke: Städtebuch des Landes Posen. Codex diplomaticus: Allgemeine Geschichte der Städte im Lande Posen. Geschichtliche Nachrichten von 149 einzelnen Städten. Leipzig 1864, S. 326–331.
Karol Kopeć, Ilustrowany przewodnik po Inowrocławiu i Kujawach (Kruszwica-Strzelno-Trzemeszno-Mogilno-Pakość), Inowrocław 1933 [1]
Stanisław Waszak, Przewodnik po Inowrocławiu i Kujawach (Kruszwica, Strzelno, Pakość), Inowrocław 1933 [2]
Alfred Krysiak, „Inowrocław i Kujawy” różne wydania z różnych lat