Իննաքիստ պարսկական
| Իննաքիստ պարսկական | |
| Դասակարգում | |
| Թագավորություն | Բույսեր (Plantae) |
| Կարգ | Հացածաղկավորներ (Poales) |
| Ընտանիք | Հացազգիներ (Poaceae) |
| Ենթաընտանիք | Քլորիդոիդայիններ (Chloridoideae) |
| Տրիբա | Eragrostideae |
| Ենթատրիբա | Cotteinae |
| Ցեղ | Enneapogon |
| Տեսակ | Իննաքիստ պարսկական (E. persicus) |
| Միջազգային անվանում | |
| Enneapogon persicus | |
Իննաքիստ պարսկական (լատին․՝ Enneapogon persicus), հացազգիների ընտանիքին պատկանող ծածկասերմ բույս։ Գրանցված է Հայաստանի Հանրապետության Կարմիր գրքում։
Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Խիտ ճիմ առաջացնող բազմամյա խոտաբույս է։ 15-40 սմ բարձրությամբ ցողունն ուղիղ կանգնած է։ 4-9 սմ երկարությամբ և 1-3 սմ լայնությամբ ծաղկաբույլը խիտ հասկանման հուրան է։ 8-14 մմ երկարությամբ հասկիկներն ունեն 3-6 ծաղիկ։ 10-13 մմ երկարությամբ ստորին ծաղկային 8-9 թեփերը կորացած են և փետրաձև արծաթավուն մազոտ քիստերով[1]։
Տարածվածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հայաստանում հանդիպում է միայն Մեղրու ֆլորիստիկական շրջանում (Արաքս գետի հովիտ)։ Աճում է նաև Նախիջևանում, Ադրբեջանում, Իսպանիայում, Հյուսիսային Աֆրիկայում, Իրաքում, Իրանում, Միջին Ասիայում, Աֆղանստանում և Պակիստանում[1]։
Էկոլոգիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աճում է ստորին լեռնային գոտում՝ ծովի մակարդակից 490-900 մ բարձրությունների վրա, ինչպես նաև չոր քարքարոտ լանջերին, ժայռերի միջև, շիբլյակում և ֆրիգանանման բուսականության մեջ։ Ծաղկում է հունիս ամսին, պտղաբերում՝ հուլիսին[1]։
Պահպանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Խոցելի տեսակ է։ Հայտնի է մեկ պոպուլյացիա։ Տարածման և բնակության շրջանների մակերեսը 500 կմ²-ից պակաս է։ Քանի որ տեսակի տարածման հիմնական շրջանը գտնվում է Հայաստանի սահմաններից դուրս, հետևաբար սպառնալիքի կատեգորիան նվազեցվել է։ Տեսակին, կապված աճելավայրերի պայմանների փոփոխության հետ, սպառնում է անհետացման վտանգ։ Հայաստանի Կարմիր գրքի առաջին հրատարակության մեջ ընդգրկված էր որպես հազվագյուտ տեսակ։ Ընդգրկված չէ CITES-ի և Բեռնի կոնվենցիաների հավելվածներում[1]։
Պահպանության գործողություններ չեն իրականացվում։ Անհրաժեշտ է ստեղծել նոր ԲՀՊՏ Ագարակ բանավանի (Մեղրու շրջան) շրջակայքում[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.
 | Վիքիցեղերն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Իննաքիստ պարսկական» հոդվածին։ |
|
|