Բրայան Ինո

Բրայան Ինո
Հիմնական տվյալներ
Բնօրինակ անուն	Brian Eno
Ի ծնե անուն	Բրայան Պիտեր Ջորջ Սենտ Ջոն լե Բատիստ դե լա Սալ Ինո
Նաև հայտնի է որպես	Eno
Ծնվել է	մայիսի 15, 1948 (76 տարեկան) ; Վուդբրիջ քաղաք, Անգլիա
Երկիր	Միացյալ Թագավորություն
Ժանրեր	էմբիենտ, արթ փոփ, արտ ռոք, դրոն և էլեկտրոնային երաժշտություն
Մասնագիտություն	կոմպոզիտոր, գրող, նկարիչ, երաժշտական պրոդյուսեր, երգերի հեղինակ, երգիչ, լուսանկարիչ, երաժիշտ, վիդեոնկարիչ և կոնցեպտուալ արվեստագետ
Գործիքներ	սինթեզատոր
Լեյբլ	Astralwerks, E.G. Records?, Warp?, Island Records, Obscure Records?, Polydor Records, All Saints Records?, Thirsty Ear Recordings? և Hannibal Records?
Կրթություն	Սաութհեմփթոնի համալսարան, Winchester School of Art? և St Joseph's College, Ipswich?
Անդամակցություն	Fripp & Eno? և Roxy Music?
Պարգևներ	Արդյունաբերության համար թագավորական դիզայներ Ռոքնռոլի փառքի սրահ և Ֆրանկֆուրտի երաժշտական մրցանակ
Կայք	brian-eno.net
	Brian Eno Վիքիպահեստում

Բրայան Պիտեր Ջորջ Սենտ Ջոն լե Բատիստ դե լա Սալ Ինո (անգլ.՝ Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno, մայիսի 15, 1948(1948-05-15)^[2]^[3]^[4]^[…], Melton, Suffolk Coastal, Սուֆոլք, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն և Woodbridge, Արևելյան Սուֆոլք, Սուֆոլք, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն), անգլիացի երաժիշտ, երաժշտության տեսաբան, երաժշտական պրոդյուսեր։ Ավելի հայտնի է ինչպես շրջակա երաժշտության հայր։ Իր կարիերան սկսել է ստեղնաշարային գործիքներ նվագելով և 1970-ական թվականներից ձայնային էֆեկտների ձայնագրմամբ Roxy Music խմբում։ Հետագայում բացի իր սոլո կարիերայից համագործակցել է այնպիսի երաժիշտների և խմբերի հետ ինչպիսիք են, U2, Talking Heads և Դեյվիդ Բիրն, Դեյվիդ Բոուի, Ռոբերտ Ֆրիպպ, Էլվիս Կոստելլո, Ջոն Քեյլ, Նիկո, Փոլ Սայմոն, My, Genesis, Cluster, Slowdive, Coldplay, Natalie Imbruglia։ Ինոն ձայնային թեմա գրել է Windows 95-ի համար, որը օգտագործվում է տվյալ համարկ մուտք գործելու մեջ։ Բացի դրանից, Ինոն հայտնի «Թեմաների մարգարեություն» գործի հեղինակը իր ընկերոջ՝ Դեյվիդ Լինչի «Ուժեղ պոռթկում» ֆիլմում, որը նկարահանվել է 1984 թվականին։

Կենսագրություն

Բրայան Ինոն ծնվել է Վուդբրիջ քաղաքում, որը գտնվում է Սուֆֆոլկում(Անգլիա), 1948 թվականի մայիսի 15-ին։ Մկրտությունից առաջ նրան տվել էին Բրայան Պիտեր Ջորջ Սենտ-Ջոն լե Բատիստ դե լա Սալլե Ինո անունը։

Կրթություն

Մինչ 16 տարեկանը Բրայանը սովորել է Սուրբ Հովսեփի քոլեջում, որը պատկանում էր կաթոլիկ վանականի «De La Selle» կարգի։ Քոլեջից հետո Բրայանը ընդունվում է Իպսվիչի արվեստի դպրոց։ Ինչպես շուտով պարզ դարձավ, պատահական կատարված ընտրությունը շատ ճիշտ էր։ Դպրոցը հիմնադրվել էր մանկավարժ Ռոյ Էսկոտի կողմից և զգալիորեն տարբերվում էր մնացած անգլիական դպրոցներից։ Դասավանդման պրակտիկան ուղղված էր ինքնակառավարման զարգացման և ընդլայման միջոցների ընկալման վրա։ Բրայանը ինքնորոշման կիրառության կարիք ուներ, որը չէր ցանկանում դառնալ գրասենյակի աշխատող և հայտնվել էր ճիշտ տեղում. «Ուղղակի նստելու և նկարչությամբ զբաղվելու փոխարեն մենք սովորեցինք հայտնվել բուռն քննարկումների և տարբեր ծրագրերի կենտրոնում, որի նպատակն էր ինքնաճանաչողության և ինքնակառավարման փոխըմբռնումը»։

Այս շրջանում Ինոյին մեծ ուշադրություն հատկացրեց նկարիչ և երաժիշտ Թոմ Ֆիլիպսը։ Նրա ուսման 2 տարիների ընթացքում դպրոց է հյուրընկալվում հայտնի ավանգարդ կոմպոզիտոր Կորնելիուս Կարդյեն, որը Բրայանի մեջ հետարքրություն առաջացրեց երաժշտության հանդեպ։ 1965 թվականին Ինոն հեռանում է Իպսվիչի դպրոցից և ընդունվում է Վինչեստերների արվեստի դպրոց՝ ավանդական հաստատություն, որտեղ իրականացվող փորձարկումները պետք է գաղտնի մնային, որի պատճառով Ինոյին որոշ ուսանողներ տարօրինակ էին համարում։ Դասավանդողները Ինոյին համարում էին տաղանդավոր և խելացի երիտասարդ մարդ, ովքեր փորձում էին մտափոխել Ինոյին, ասելով, որ նա պետք է թողնի իր «հիմար» փորձերը և զբաղվի ավելի լուրջ գործով։ Սակայն Ինոն իր մի քանի կուրսեցիների և գիթարիստ Էնտոնի Գրեֆտոնի հետ հիմք է դնում «Maxwell Demon» խմբին։ «Ellis B. Compton Blues» երգը, որը գրվել էր Ամանորին, երկար ժամանակ մնում է նրա միակ երգը։

Ներդրումը երաժշտության մեջ

Բրայան Ինոյին համարում էն էմբիենտ տեսակի հիմնադիր, իսկ նրա վաղ ալբոմները՝ այդ երաժշտական ժանրի սահմանումներ։ 1978 թվականին Ինոյի կողմից գրված «Ambient 1: Music for Airports» ալբոմը ճանաչվել է, որպես արևմտյան քննադատների պատկերը, որոնք մեծ ազդեցություն ունեին շրջապատի վրա։ Այս աշխատանքը գրավեց առաջին տեղը The 25 Most Influential Ambient Alubums Of All Time:

The Microsoft Sound

1994 թվականին Microsoft-ի դիզայներներ Մարկ Մալամուդը և Էրիկ Գավրիլուկը դիմել են Ինոյին՝ Windows 95-ի համար երաժշտություն գրելու առաջարկով^[5]։ Արդյունքում ստեղծվել է Windows 95 օպերացիոն համակարգի վեցվայրկյանանոց մեկնարկային երաժշտական հնչյունը՝ «The Microsoft Sound»-ը: San Francisco Chronicle-ում Ջոել Սելվինի հետ հարցազրույցում Ինոն ասել է.

Այս գաղափարը ծագեց այն ժամանակ, երբ ես լիովին զուրկ էի գաղափարներից: Ես որոշ ժամանակ աշխատում էի իմ սեփական երաժշտության վրա և ինձ իսկապես կորած էի զգում: Եվ իսկապես գնահատեցի, երբ մեկը եկավ ու ասաց. «Ահա կոնկրետ խնդիր․ լուծի՛ր այն»:

Գործակալությունից եկած առաջադրանքում ասվում էր. «Մենք ուզում ենք մի երաժշտություն, որը ոգեշնչող է, համընդհանուր, բլա-բլա, դա-դա-դա, լավատեսական, ապագայամետ, սենտիմենտալ, հուզական»․ ածականների մի ամբողջ ցանկ, և վերջում ասվում էր՝ «և այն պետք է լինի 3¼ վայրկյան երկարությամբ»^{[† 1]}։

Ես մտածեցի, որ սա շատ զվարճալի է, և հիանալի միտք է՝ փորձել ստեղծել երաժշտության մի փոքրիկ կտոր: Դա նման է մի փոքրիկ թանկարժեք քար ստեղծելուն:

Իրականում ես ութսունչորս գործ ստեղծեցի: Ես լիովին տարվեցի երաժշտության այս փոքրիկ գործերի աշխարհով: Վերջում ես այնքան զգայուն էի դարձել միկրովայրկյանների նկատմամբ, որ դա իսկապես կոտրեց իմ աշխատանքի մեռյալ կետը: Հետո, երբ ավարտեցի դա և վերադարձա երեք րոպե տևողությամբ գործերի վրա աշխատելուն, դա թվում էր ժամանակի օվկիանոս^[6]:

BBC Radio 4-ի The Museum of Curiosity հաղորդման ժամանակ Ինոն լրացուցիչ մանրամասներ է հայտնել The Microsoft Sound-ը ստեղծելու մասին՝ խոստովանելով, որ այն ստեղծել է Apple Macintosh համակարգչով` նշելով. «Ես այն գրել եմ Mac-ով: Ես երբեք PC չեմ օգտագործել. ես դրանք չեմ սիրում»^[7]:

Բրայան Ինոյի ստեղծագործական կանոնները

Մոռանալ չափանիշների մասին
Օգտվել դժբախտ դեպքերից և սխալներից
Մտածել դիագրամներով՝ դա հավերժական արվեստի և նորաձև միտումների միջև տարբերության բացահայտումն է
Չվախենալ սխալներից և նոր տեխնոլոգիաներից։ Պետք է ձգտել տեխնիկական սխրանքների։
Մնալ արվեստի մեջ՝ մեծամասնության կարծիքով։ Եթե քեզ հավանում են միայն «ընտրյալները», ապա դա քո մեղքն է։ Հասարակության պատասխանը լավագույն խրախուսանքն է նոր բարձրությունների հասնելու համար։ «Մի հոգու լացը» լսում են միայն օձերը։
Հավատալ նրան, որ արվեստը ազդեցություն ունի իրական կյանքի վրա։ Արվեստը հրաշալի միջոց է հասկանալու համար, թե ինչպես են կառուցված մեզ շրջապատող և մեր ներքին աշխարհները։
Համոզել ոչ թե ագրեսիվ, այլ մոլորեցնելով։ Արվեստի գործառույթներից մեկը ցանկալի աշխարհի պատկերումն է։ Պատկերացնելով բարեկեցություն, գեղեցկություն և ներդաշնակություն հասկանում ես իրական կյանքի թերությունները և ձգտում ես ջնջել խոչընդոտները, որոնք հեռացնում են մարդուն իր երազանքից։
Պահպանել մշակույթը, բայց փորձել, ստեղծել նորը և չվախենալ այլ մշակույթների հետ հիբրիդացումից։

Ալբոմներ

Անհատական ալբոմներ

1973 — Here Come The Warm Jets
1974 — Taking Tiger Mountain (By Strategy)
1975 — Another Green World
1975 — Discreet Music
1977 — Before and After Science
1978 — Music for Films
1978 — Ambient 1։ Music for Airports
1980 — Ambient 2։ The Plateaux of Mirror
1981 — Ambient 3։ Day of Radiance
1982 — Ambient 4։ On Land
1983 — Apollo։ Atmospheres and Soundtracks
1985 — Thursday Afternoon
1983-1988 — Music for films III
1990 — The Shutov Assembly
1992 — Nerve Net
1993 — Neroli
1997 — The Drop
2005 — Another Day on Earth
2010 — Small Craft on a Milk Sea
2012 — Lux

Համագործակցային ծրագրեր

No Pussyfooting (1973) — Ռոբերտ Ֆրիպպ
Air Structures (1975) — Ռոբերտ Ֆրիպպ
Evening Star (1975) — Ռոբերտ Ֆրիպպ
801 Live (1976) — Ֆիլ Մանզաներ
Fourth World 1 - Possible Musics (1980) — Ջոն Հասսել
The Plateaux Of Mirror (1980) — Հարոլդ Բադդ
My Life In The Bush Of Ghosts (1981) — Դեյվիդ Բիրն
The Pearl (1984) — Հարոլդ Բադդ
Hybrid (1985) — Մայքոլ Բրուկ և Դանիել Լանուա
Wrong Way Up (1990) — Ջոն Քեյլ
In A Land Of Clear Colours (1993) — Պիտեր Սինֆիլդ
Souvlaki (1993) — Slowdive
Wah Wah (1994) — James
Original Soundtracks 1 (1995) — U2-Passengers
Spinner (1995) — Ջա Ուօբբլ
Drawn from Life (2001)— Պետեր Շվալմ
The Equatorial Stars (2004) — Ռոբերտ Ֆրիպպ
Everything That Happens Will Happen Today — (2008) — Դեյվիդ Բիրն
Drums Between the Bells (2011) — Ռիկ Հոլլանդ
Panic of Looking (2011) — Ռիկ Հոլլանդ
Everyday Robots (2014) — Դեյմոն Ալբարն

Ծանոթագրություններ

↑ https://web.archive.org/web/20210109231326/https://www.thersa.org/about/royal-designers-for-industry/current-royal-designers-for-industry
↑ RKDartists (նիդերլ.)
↑ Discogs — 2000.
↑ filmportal.de — 2005.
↑ Rohrlich, Justin (25 May 2010). «Who Created The Windows Start-Up Sound?». Minyanville's Wall Street. Արխիվացված է օրիգինալից 4 November 2013-ին. Վերցված է 18 June 2013-ին.
↑ Joel Selvin, Chronicle Pop Music Critic (2 June 1996). «Q and A With Brian Eno». San Francisco Chronicle. Վերցված է 19 June 2012-ին.
↑ Adam Bunker, Technology Journalist (23 November 2011). «Brian Eno spills Windows start-up sound secrets». Electricpig. Արխիվացված է օրիգինալից 24 May 2019-ին. Վերցված է 23 November 2011-ին.

Աղբյուրներ

Brian Eno Home

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Բրայան Ինո» հոդվածին։

Քաղվածելու սխալ՝ <ref> tags exist for a group named "†", but no corresponding <references group="†"/> tag was found

[_3ebaa1b7a0e33177-1] ttps://web.archive.org/web/20210109231326/https://www.thersa.org/about/royal-designers-for-industry/current-royal-designers-for-industry

[_b4fe237eda3175d9-2] RKDartists (նիդերլ.)

[_fac826899a3078da-3] Discogs — 2000.

[_dd32c353e2a2e953-4] rtal.de — 2005.

[5] Rohrlich, Justin (25 May 2010). «Who Created The Windows Start-Up Sound?». Minyanville's Wall Street. Արխիվացված է օրիգինալից 4 November 2013-ին. Վերցված է 18 June 2013-ին.

[7] Joel Selvin, Chronicle Pop Music Critic (2 June 1996). «Q and A With Brian Eno». San Francisco Chronicle. Վերցված է 19 June 2012-ին.

[8] Adam Bunker, Technology Journalist (23 November 2011). «Brian Eno spills Windows start-up sound secrets». Electricpig. Արխիվացված է օրիգինալից 24 May 2019-ին. Վերցված է 23 November 2011-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[† 1]

[6]

[7]