մայիսի 18, 1895({{padleft:1895|4|0}}-{{padleft:5|2|0}}-{{padleft:18|2|0}})[1] - փետրվարի 21, 1934({{padleft:1934|4|0}}-{{padleft:2|2|0}}-{{padleft:21|2|0}})(38 տարեկանում) կամ փետրվարի 23, 1934({{padleft:1934|4|0}}-{{padleft:2|2|0}}-{{padleft:23|2|0}})[1](38 տարեկանում)
Ծնվել է գյուղացու ընտանիքում։ Աշխատել է Հոնդուրասում, Գվատեմալայում, Մեքսիկայում։ 1926 թվականին վերադառնալով հայրենիք, ներգրավվել է ամերիկական իմպերիալիստների և տեղական հետադիմության դեմ ազգային-ազատագրական պայքարի մեջ։ 1927 թվականին գլխավորել է Նիկարագուայի տարածքը զավթած ԱՄՆ-ի զորքերի դեմ պարտիզանական շարժումը, որը վերածվել է քաղաքացիական պատերազմի։ Պատերազմի հետևանքով երկիրն ազատագրվել է (1933) զավթիչներից։ 1934 թվականի փետրվարին Սանդինոն կանչվել է Մանագուա՝ քաղաքացիական պատերազմը դադարեցնելու վերաբերյալ կառավարության հետ պաշտոնական բանակցությունների համայնք և ուխտադրժորեն սպանվել։ Սանդինոյի անունրվ է կոչվել Նիկարագուայի ազգային-ազատագրության ճակատը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 10, էջ 177)։
