Jump to content

Անալենա Բերբոք

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անալենա Բերբոք
գերմ.՝ Annalena Baerbock
 
Կուսակցություն՝ Միություն 90/Կանաչներ[1][2]
Կրթություն՝ Բեռլինի ազատ համալսարան[3], Լոնդոնի տնտեսության և քաղաքական գիտությունների դպրոց (2005)[3], Համբուրգի համալսարան (2004)[3], Humboldtschule? (2000) և Lake Highland Preparatory School?
Գիտական աստիճան՝ Իրավագիտության մագիստրոս[4]
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ և իրավաբան
Դավանանք Lutheran Churches?[5]
Ծննդյան օր դեկտեմբերի 15, 1980(1980-12-15)[3][6][7] (44 տարեկան)
Ծննդավայր Հաննովեր, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[3][8]
Քաղաքացիություն  Գերմանիա
Ի ծնե անուն գերմ.՝ Annalena Charlotte Alma Baerbock
Ամուսին Daniel Holefleisch?[9]
 
Կայք՝ annalena-baerbock.de
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ

Անալենա Շարլոտ Ալմա Բերբոք[12] կամ Բերբոկ[13] (գերմ.՝ Annalena Charlotte Alma Baerbock, դեկտեմբերի 15, 1980(1980-12-15)[3][6][7], Հաննովեր, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[3][8]), գերմանացի քաղաքական գործիչ «Միություն 90 / Կանաչներ» կուսակցությունից։ Բերբոքը 2013 թվականից Բունդեսթագի պատգամավոր է։ 2018 թվականից զբաղեցնում է կուսակցության նախագահի պաշտոնը (Ռոբերտ կիսապաշտպանի հետ համատեղ)։ 2021 թվականի ապրիլի 19-ին կուսակցության դաշնային վարչությունը նրան առաջադրել է որպես Գերմանիայի Դաշնային կանցլերի թեկնածու 2021 թվականի ընտրություններում։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աննալենա Բերբոքը մեծացել է Պատենզենի ֆերմայում՝ Հաննովերի (ԳԴՀ) մոտ, մեքենաշինական ինժեների և սոցիալական մանկավարժի ընտանիքում[14], ունի երկու քույր[15]։ Սովորել է Հաննովերի Հումբոլդտի դպրոցում[16][17]։

1980-ական թվականներին նա ծնողների հետ մասնակցել է սպառազինությունների մրցավազքի դեմ կենդանի շղթաներին և հակամիջուկային ցույցերին[18][19][20]։

16 տարեկանում Ֆլորիդայում դպրոցական փոխանակման տարի է անցկացրել[21]։ Երիտասարդ տարիքում Բերբոքը բարձր նվաճումների մակարդակով զբաղվել է բատուտի թռիչքով[22][23][24], մասնակցել է Գերմանիայի առաջնություններին և երեք անգամ նվաճել բրոնզե մեդալ[25]։

2000-2004 թվականներին ուսումնասիրել է քաղաքագիտություն և հանրային իրավունք Համբուրգի համալսարանում։ 2005 թվականին ստացել է մագիստրոսի աստիճան Միջազգային հանրային իրավունքի Լոնդոնի տնտեսագիտության և քաղաքական գիտությունների դպրոցի (LSE)։ 2005 թվականին վերապատրաստվել է միջազգային և համեմատական իրավունքի Բրիտանական ինստիտուտում (BIICL)[26]։ Նա նաև սկսել է դիսերտացիա գրել տարերային աղետների և հումանիտար օգնության վերաբերյալ Բեռլինի ազատ համալսարանում, բայց չի ավարտել աշխատանքը[27]։

2005-2008 թվականներին աշխատել է Եվրոպական խորհրդարանում Էլիզաբեթ Շրյոդերի գրասենյակում[27][28]։ 2008-2009 թվականներին նա Բունդեսթագում «Կանաչների» կուսակցության խորհրդարանական խմբում աշխատել է որպես արտաքին քաղաքականության և անվտանգության հարցերով խորհրդական։

2020 թվականից Բերբոքը մասնակցում է Համաշխարհային տնտեսական ֆորումի երիտասարդ առաջնորդների ծրագրին[29]։

Քաղաքական կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2005 թվականին Բերբոքը դարձել է «Միության 90/կանաչ» անդամ։ 2008 թվականի հոկտեմբերին նա ընտրվել է Բրանդենբուրգում իր կուսակցության պետական խմբի գործադիր խորհրդի անդամ, իսկ հաջորդ տարի զբաղեցրել է խորհրդի նախագահի պաշտոնը, որը նա զբաղեցնում էր մինչև 2013 թվականը։ 2008-2013 թվականներին նա եղել է Եվրոպայի հարցերով Դաշնային աշխատանքային խմբի ներկայացուցիչը։ Այսպիսով, Բերբոքը նպաստել է կուսակցության եվրոպական քաղաքականությանը բովանդակության, հայեցակարգի և ռազմավարության տեսանկյունից[30]։ 2009-2012 թվականներին նա նաև ընդգրկված էր Եվրոպական կանաչների կուսակցության գործադիր խորհրդի կազմում[26]։

Կուսակցական խորհրդի անդամ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2012-2015 թվականներին Բերբոքը եղել է 16 հոգուց բաղկացած «Միություն 90 /Կանաչ» կուսակցության խորհրդի անդամ[26][31]։ Հանձնաժողովը խորհուրդ է տալիս, մասնավորապես, Կանաչների դաշնային խորհուրդը և ծառայում է որպես դաշնային ասոցիացիայի միջև կապող օղակ, ռեգիոնների ասոցիացիաների և կուսակցության անդամների կողմից[32]։

Խորհրդարանի անդամ, 2013 թվականից մինչ օրս

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2009 թվականին Բերբոքն անհաջող էր առաջադրվել դաշնային ընտրություններում իր կուսակցության ընտրական ցուցակում տեղ զբաղեցնելու համար։ 2013 թվականին նա Կանաչների կուսակցության թեկնածու էր Պոտսդամ – Պոտսդամ-Միտելմարկ 2-րդ Դելտով-Ֆլեմինգ 2-րդ ընտրատարածքում, ինչպես նաև առաջատար տեղ էր զբաղեցրել Բրանդենբուրգում կուսակցության ընտրական ցուցակում։ Ընտրացուցակով նա դարձել է Բունդեսթագի պատգամավոր։

Իր առաջին ժամկետի ընթացքում Բերբոքը եղել է տնտեսության և էներգետիկայի հարցերով կոմիտեի, ինչպես նաև Եվրոպական հարցերով կոմիտեի անդամ։ Իր խորհրդարանական խմբում նա հանդես է եկել որպես կլիմայական քաղաքականության հարցերով խոսնակ[33]։ Վերջին անգամ նա մասնակցել է Վարշավայում (2013), Լիմայում (2014), Փարիզում (2015) և Մարաքեշում (2016) ՄԱԿ-ի Կլիմայի փոփոխության շրջանակային կոնվենցիայի կոնֆերանսներին։

2017 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում Բերբոքը կրկին Բրանդենբուրգում առաջատար թեկնածու էր՝ պահպանելով իր տեղը խորհրդարանում։ Ընտրություններից հետո նա եղել է իր կուսակցության բանակցային թիմի անդամներից մեկը, քանի որ Կանաչների կուսակցությունը (անհաջող) հանդես է եկել ՔԴՄ/ՔՍՄ և Սվդկ-ի հետ կոալիցիոն բանակցությունների մեջ[34]։ Այդ ժամանակից ի վեր նա ընտանիքի, տարեցների, կանանց և երիտասարդների հարցերով կոմիտեի անդամ է։

Կանաչների կուսակցության համանախագահ, 2018-ներկայումս

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականի հունվարի 27-ին իր հայրենի Հանովեր քաղաքում Կանաչների կուսակցության ազգային համագումարում Բերբոքն ընտրվել է դաշնային մակարդակով կուսակցության երկու իրավահավասար նախագահներից մեկը, որին միացել է Կանաչների առաջնորդ Ռոբերտ Խաբեկը։ Նա հավաքել է ձայների 64 տոկոսը, ավելի շատ, քան նրա մրցակից Անյա Պիլը[33]։ 2019 թվականին կուսակցության համագումարում նա վերընտրվել է 97,1 տոկոսով, ինչը կուսակցության նախագահի համար ամենաբարձր արդյունքն է[35]։

Կանցլերի թեկնածու (2021)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2021 թվականի ապրիլի 19-ին Աննալենա Բերբոքը և Ռոբերտ Խաբեկը հայտարարել են, որ Կանաչների դաշնային վարչությունը 2021 թվականի դաշնային ընտրություններում առաջադրել է Բերբոքի կանցլերի պաշտոնի թեկնածու[36][37][38]։ Դա պետք է պաշտոնապես հաստատվի կուսակցության համագումարում, որը տեղի կունենա հունիսի 11-13-ը։ Պատմականորեն Բերբոքը երկրորդ կինն Է Անգելա Մերկելից հետո, որը հավակնում է բարձրագույն պետական պաշտոնի։ Կանցլերի նախկին ոչ մի թեկնածու ավելի երիտասարդ չէր, քան Բերբոքը[39][40]։

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անալենա Բերբոքը ամուսնացած է քաղաքական խորհրդատու Դանիել Հոլեֆլեյշի հետ (ծնված 1973)[41][42], որից նա ունի երկու դուստր՝ ծնված 2011 և 2015 թվականներին[43]։ Ընտանիքը բնակվում Է Պոտսդամում, Բրանդենբուրգ[44]։

Գրագողության հետ կապված սկանդալ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բերբոքի «ծրագրային գրքում», որը կոչվում է «հիմա։ Քանի որ մենք նորացնել մեր երկիրը» պարունակում է բազմաթիվ ոչ նշված մեջբերումներ առցանց բլոգերում և հոդվածների (ոմանք նույնիսկ պարզապես Վիքիպեդիայի)։ Այս մասին իր բլոգում գրել է Զալցբուրգի համալսարանի մեդիա հետազոտող Շտեֆան Վեբերը. Գրագողության մեղադրանքներին ի պատասխան «Կանաչների» կուսակցության ներկայացուցիչը հայտարարել է, որ դրանք լուրջ չի համարում. նա դրանցում տեսնում է Աննալենա Բերբոկի հեղինակությանը վարկաբեկելու նպատակասլաց փորձ և կարծում է, որ իր գրքում քաղաքական գործիչը ոչ ոքի հեղինակային իրավունքները չի խախտել։ Բերբոքի վարձած փաստաբանը այս տեսակետը լիովին կիսում է[45]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 https://www.gruene-bundestag.de/abgeordnete/infos-zur-person/annalena-baerbock
  2. ↑ 2,0 2,1 https://www.workwithdata.com/person/annalena-baerbock-1980
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 http://www.bundestag.de/bundestag/abgeordnete18/biografien/B/baerbock_annalena/258202
  4. ↑ 4,0 4,1 https://annalena-baerbock.de/wp-content/uploads/2021/05/CV_deutsch_2021_05-1.pdf
  5. ↑ https://www.bundestag.de/abgeordnete/biografien/B/baerbock_annalena/518092
  6. ↑ 6,0 6,1 Stammdaten aller Abgeordneten des Deutschen Bundestages
  7. ↑ 7,0 7,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Գերմանիայի ազգային գրադարանի կատալոգ (գերմ.)
  9. ↑ https://www.zdf.de/nachrichten/politik/deutschland/annalena-baerbock-privat-ehe-aus-trennung-100.html
  10. ↑ https://www.president.gov.ua/documents/8602023-49389
  11. ↑ https://e-seimas.lrs.lt/portal/legalAct/lt/TAD/f6108650cc4211ee9269b566387cfecb?positionInSearchResults=0&searchModelUUID=b8ae45f7-70d6-4676-92f1-9fdd7e7f9e7c
  12. ↑ «Канцлер Анналена Бербок? «Зеленых» на выборы поведет критик «Северного потока — 2»». Deutsche Welle. 2021 թ․ ապրիլի 19.
  13. ↑ «В чем секрет популярности немецких "зеленых"». Deutsche Welle. 2019 թ․ հունվարի 3.
  14. ↑ Neue Osnabrücker Zeitung: Анналена Бербок, тайная звезда «Зелёных»(գերմ.)
  15. ↑ Beate Tenfelde. «Köpfe des Jahres: Annalena Baerbock, der heimliche Star der Grünen» (գերմաներեն). Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 19-ին.
  16. ↑ rtl.de: Биография(գերմ.)
  17. ↑ Berliner Zeitung: Свежая «зелень» из Бранденбурга: Анналена Бербок пробивается(գերմ.)
  18. ↑ NDR. «Annalena Baerbock: Aus Pattensen ins Kanzleramt?» (գերմաներեն). Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 21-ին.
  19. ↑ Annalena Baerbock, rtl.de, abgerufen am 18. November 2019.
  20. ↑ Frisches Grün aus Brandenburg: Annalena Baerbock startet durch. Bei: bz-berlin.de, 28. Januar 2018, abgerufen am 18. November 2019.
  21. ↑ Die Zeit: Приехать — одно, освоиться — другое(գերմ.)
  22. ↑ Deutschlandrundfunk: Я ярая европейка(գերմ.)
  23. ↑ „Ich bin leidenschaftliche Europäerin“. Bei: deutschlandfunk.de, 21. Januar 2018, abgerufen am 18. November 2019.
  24. ↑ «Was Annalena Baerbock beim Trampolinspringen fürs Leben gelernt hat». Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 20-ին.
  25. ↑ Stern: Чему в жизни научили Анналену Бербок прыжки на батуте(գերմ.)
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 «Annalena Baerbock». Deutscher Bundestag (գերմաներեն). Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
  27. ↑ 27,0 27,1 Laurenz Gehrke (April 19, 2021), German Greens’ Annalena Baerbock: 5 things to know Politico Europe
  28. ↑ «CV Foto». annalena-baerbock.de (գերմաներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ մարտի 1-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 20-ին.
  29. ↑ Community, The Forum of Young Global Leaders is an initiative of the World Economic Forum
  30. ↑ «Statut der Bundesarbeitsgemeinschaften von Bündnis 90/Die Grünen (seiten 1)» (PDF). Grünen.de. 2019 թ․ նոյեմբերի 17. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2021 թ․ ապրիլի 16-ին. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 16-ին.
  31. ↑ «Parteirat». Grünen.de (գերմաներեն). 2014 թ․ սեպտեմբերի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ սեպտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
  32. ↑ «Parteistruktur und Gremien – Bündnis 90/Die Grünen». Grünen.de (գերմաներեն). Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 16-ին.
  33. ↑ 33,0 33,1 Matthew Karnitschnig (January 27, 2018), German Greens elect new leadership duo Politico Europe.
  34. ↑ «Bundestagswahl: Trittin und Kretschmann im Sondierungsteam» (գերմաներեն). Wirtschaftswoche. 2017 թ․ սեպտեմբերի 24. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 23-ին.
  35. ↑ Tim Braune und Jochen Gaugele (November 16, 2019), Die Grünen lieben ihre Doppelspitze Westdeutsche Allgemeine Zeitung.
  36. ↑ «Annalena Baerbock: Aus Pattensen ins Kanzleramt?». ndr.de (գերմաներեն). 2021 թ․ ապրիլի 19. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 19-ին.
  37. ↑ «Baerbock soll Kanzlerkandidatin werden». tagesschau.de (գերմաներեն). 2021 թ․ ապրիլի 19. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 19-ին.
  38. ↑ «Annalena Baerbock soll als Kanzlerkandidatin für die Grünen antreten». Spiegel online. 2021 թ․ ապրիլի 19. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 19-ին.
  39. ↑ «Baerbock soll Kanzlerkandidatin der Grünen werden». tagesschau.de (գերմաներեն). 2021 թ․ ապրիլի 19. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 19-ին.
  40. ↑ «Baerbock soll Kanzlerkandidatin der Grünen werden». www.spiegel.de (գերմաներեն). 2021 թ․ ապրիլի 19. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 19-ին.
  41. ↑ Birgit Marschall (2018 թ․ մայիսի 18). «Das Machtsystem der Grünen-Doppelspitze». Politik & Kommunikation Nr. 128, politik-kommunikation.de. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 25-ին. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 18-ին.
  42. ↑ «Berliner Bühne: Der „Kloppo" der Grünen». rp-online.de. 2011 թ․ սեպտեմբերի 13. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 18-ին.
  43. ↑ «Für ihre Töchter». tagesspiegel.de (գերմաներեն). Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  44. ↑ Gehrke, Laurenz (2021 թ․ ապրիլի 19). «German Greens' Annalena Baerbock: 5 things to know» (անգլերեն). Politico Europe.
  45. ↑ Бэрбок вновь обвиняют в плагиате(չաշխատող հղում)
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անալենա_Բերբոք&oldid=9976363» էջից