Անալենա Բերբոք

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անալենա Բերբոք
գերմ.՝ Annalena Baerbock
2021-12-07 Unterzeichnung des Koalitionsvertrages der 20. Wahlperiode des Bundestages by Sandro Halank–076 (cropped).jpg
 
Կուսակցություն՝ Միություն 90/Կանաչներ[1]
Կրթություն՝ Բեռլինի ազատ համալսարան[2], Լոնդոնի տնտեսության և քաղաքական գիտությունների դպրոց (2005)[2], Համբուրգի համալսարան (2004)[2], Humboldtschule? (2000) և Lake Highland Preparatory School?
Գիտական աստիճան՝ Իրավագիտության մագիստրոս[3]
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ
Դավանանք Lutheran Churches?[4]
Ծննդյան օր դեկտեմբերի 15, 1980(1980-12-15)[2][5][6] (42 տարեկան)
Ծննդավայր Հաննովեր, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[2]
Քաղաքացիություն Flag of Germany.svg Գերմանիա
Ի ծնե անուն գերմ.՝ Annalena Charlotte Alma Baerbock
Ամուսին Daniel Holefleisch?
 
Կայք՝ annalena-baerbock.de
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ
Կաթոլիկ Իզաբելի շքանշանի մեծ խաչ

Անալենա Շարլոտ Ալմա Բերբոք[7] կամ Բերբոկ[8] (գերմ.՝ Annalena Charlotte Alma Baerbock, դեկտեմբերի 15, 1980(1980-12-15)[2][5][6], Հաննովեր, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[2]), գերմանացի քաղաքական գործիչ «Միություն 90 / Կանաչներ» կուսակցությունից։ Բերբոքը 2013 թվականից Բունդեսթագի պատգամավոր է։ 2018 թվականից զբաղեցնում է կուսակցության նախագահի պաշտոնը (Ռոբերտ կիսապաշտպանի հետ համատեղ)։ 2021 թվականի ապրիլի 19-ին կուսակցության դաշնային վարչությունը նրան առաջադրել է որպես Գերմանիայի Դաշնային կանցլերի թեկնածու 2021 թվականի ընտրություններում։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աննալենա Բերբոքը մեծացել է Պատենզենի ֆերմայում՝ Հաննովերի (ԳԴՀ) մոտ, մեքենաշինական ինժեների և սոցիալական մանկավարժի ընտանիքում[9], ունի երկու քույր[10]։ Սովորել է Հաննովերի Հումբոլդտի դպրոցում[11][12]։

1980-ական թվականներին նա ծնողների հետ մասնակցել է սպառազինությունների մրցավազքի դեմ կենդանի շղթաներին և հակամիջուկային ցույցերին[13][14][15]։

16 տարեկանում Ֆլորիդայում դպրոցական փոխանակման տարի է անցկացրել[16]։ Երիտասարդ տարիքում Բերբոքը բարձր նվաճումների մակարդակով զբաղվել է բատուտի թռիչքով[17][18][19], մասնակցել է Գերմանիայի առաջնություններին և երեք անգամ նվաճել բրոնզե մեդալ[20]։

2000-2004 թվականներին ուսումնասիրել է քաղաքագիտություն և հանրային իրավունք Համբուրգի համալսարանում։ 2005 թվականին ստացել է մագիստրոսի աստիճան Միջազգային հանրային իրավունքի Լոնդոնի տնտեսագիտության և քաղաքական գիտությունների դպրոցի (LSE)։ 2005 թվականին վերապատրաստվել է միջազգային և համեմատական իրավունքի Բրիտանական ինստիտուտում (BIICL)[21]։ Նա նաև սկսել է դիսերտացիա գրել տարերային աղետների և հումանիտար օգնության վերաբերյալ Բեռլինի ազատ համալսարանում, բայց չի ավարտել աշխատանքը[22]։

2005-2008 թվականներին աշխատել է Եվրոպական խորհրդարանում Էլիզաբեթ Շրյոդերի գրասենյակում[22][23]։ 2008-2009 թվականներին նա Բունդեսթագում «Կանաչների» կուսակցության խորհրդարանական խմբում աշխատել է որպես արտաքին քաղաքականության և անվտանգության հարցերով խորհրդական։

2020 թվականից Բերբոքը մասնակցում է Համաշխարհային տնտեսական ֆորումի երիտասարդ առաջնորդների ծրագրին[24]։

Քաղաքական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2005 թվականին Բերբոքը դարձել է «Միության 90/կանաչ» անդամ։ 2008 թվականի հոկտեմբերին նա ընտրվել է Բրանդենբուրգում իր կուսակցության պետական խմբի գործադիր խորհրդի անդամ, իսկ հաջորդ տարի զբաղեցրել է խորհրդի նախագահի պաշտոնը, որը նա զբաղեցնում էր մինչև 2013 թվականը։ 2008-2013 թվականներին նա եղել է Եվրոպայի հարցերով Դաշնային աշխատանքային խմբի ներկայացուցիչը։ Այսպիսով, Բերբոքը նպաստել է կուսակցության եվրոպական քաղաքականությանը բովանդակության, հայեցակարգի և ռազմավարության տեսանկյունից[25]։ 2009-2012 թվականներին նա նաև ընդգրկված էր Եվրոպական կանաչների կուսակցության գործադիր խորհրդի կազմում[21]։

Կուսակցական խորհրդի անդամ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2012-2015 թվականներին Բերբոքը եղել է 16 հոգուց բաղկացած «Միություն 90 /Կանաչ» կուսակցության խորհրդի անդամ[21][26]։ Հանձնաժողովը խորհուրդ է տալիս, մասնավորապես, Կանաչների դաշնային խորհուրդը և ծառայում է որպես դաշնային ասոցիացիայի միջև կապող օղակ, ռեգիոնների ասոցիացիաների և կուսակցության անդամների կողմից[27]։

Խորհրդարանի անդամ, 2013 թվականից մինչ օրս[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2009 թվականին Բերբոքն անհաջող էր առաջադրվել դաշնային ընտրություններում իր կուսակցության ընտրական ցուցակում տեղ զբաղեցնելու համար։ 2013 թվականին նա Կանաչների կուսակցության թեկնածու էր Պոտսդամ – Պոտսդամ-Միտելմարկ 2-րդ Դելտով-Ֆլեմինգ 2-րդ ընտրատարածքում, ինչպես նաև առաջատար տեղ էր զբաղեցրել Բրանդենբուրգում կուսակցության ընտրական ցուցակում։ Ընտրացուցակով նա դարձել է Բունդեսթագի պատգամավոր։

Իր առաջին ժամկետի ընթացքում Բերբոքը եղել է տնտեսության և էներգետիկայի հարցերով կոմիտեի, ինչպես նաև Եվրոպական հարցերով կոմիտեի անդամ։ Իր խորհրդարանական խմբում նա հանդես է եկել որպես կլիմայական քաղաքականության հարցերով խոսնակ[28]։ Վերջին անգամ նա մասնակցել է Վարշավայում (2013), Լիմայում (2014), Փարիզում (2015) և Մարաքեշում (2016) ՄԱԿ-ի Կլիմայի փոփոխության շրջանակային կոնվենցիայի կոնֆերանսներին։

2017 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում Բերբոքը կրկին Բրանդենբուրգում առաջատար թեկնածու էր՝ պահպանելով իր տեղը խորհրդարանում։ Ընտրություններից հետո նա եղել է իր կուսակցության բանակցային թիմի անդամներից մեկը, քանի որ Կանաչների կուսակցությունը (անհաջող) հանդես է եկել ՔԴՄ/ՔՍՄ և Սվդկ-ի հետ կոալիցիոն բանակցությունների մեջ[29]։ Այդ ժամանակից ի վեր նա ընտանիքի, տարեցների, կանանց և երիտասարդների հարցերով կոմիտեի անդամ է։

Կանաչների կուսակցության համանախագահ, 2018-ներկայումս[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականի հունվարի 27-ին իր հայրենի Հանովեր քաղաքում Կանաչների կուսակցության ազգային համագումարում Բերբոքն ընտրվել է դաշնային մակարդակով կուսակցության երկու իրավահավասար նախագահներից մեկը, որին միացել է Կանաչների առաջնորդ Ռոբերտ Խաբեկը։ Նա հավաքել է ձայների 64 տոկոսը, ավելի շատ, քան նրա մրցակից Անյա Պիլը[28]։ 2019 թվականին կուսակցության համագումարում նա վերընտրվել է 97,1 տոկոսով, ինչը կուսակցության նախագահի համար ամենաբարձր արդյունքն է[30]։

Կանցլերի թեկնածու (2021)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2021 թվականի ապրիլի 19-ին Աննալենա Բերբոքը և Ռոբերտ Խաբեկը հայտարարել են, որ Կանաչների դաշնային վարչությունը 2021 թվականի դաշնային ընտրություններում առաջադրել է Բերբոքի կանցլերի պաշտոնի թեկնածու[31][32][33]։ Դա պետք է պաշտոնապես հաստատվի կուսակցության համագումարում, որը տեղի կունենա հունիսի 11-13-ը։ Պատմականորեն Բերբոքը երկրորդ կինն Է Անգելա Մերկելից հետո, որը հավակնում է բարձրագույն պետական պաշտոնի։ Կանցլերի նախկին ոչ մի թեկնածու ավելի երիտասարդ չէր, քան Բերբոքը[34][35]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անալենա Բերբոքը ամուսնացած է քաղաքական խորհրդատու Դանիել Հոլեֆլեյշի հետ (ծնված 1973)[36][37], որից նա ունի երկու դուստր՝ ծնված 2011 և 2015 թվականներին[38]։ Ընտանիքը բնակվում Է Պոտսդամում, Բրանդենբուրգ[39]։

Գրագողության հետ կապված սկանդալ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բերբոքի «ծրագրային գրքում», որը կոչվում է «հիմա։ Քանի որ մենք նորացնել մեր երկիրը» պարունակում է բազմաթիվ ոչ նշված մեջբերումներ առցանց բլոգերում և հոդվածների (ոմանք նույնիսկ պարզապես Վիքիպեդիայի)։ Այս մասին իր բլոգում գրել է Զալցբուրգի համալսարանի մեդիա հետազոտող Շտեֆան Վեբերը. Գրագողության մեղադրանքներին ի պատասխան «Կանաչների» կուսակցության ներկայացուցիչը հայտարարել է, որ դրանք լուրջ չի համարում. նա դրանցում տեսնում է Աննալենա Բերբոկի հեղինակությանը վարկաբեկելու նպատակասլաց փորձ և կարծում է, որ իր գրքում քաղաքական գործիչը ոչ ոքի հեղինակային իրավունքները չի խախտել։ Բերբոքի վարձած փաստաբանը այս տեսակետը լիովին կիսում է[40]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 https://www.gruene-bundestag.de/abgeordnete/infos-zur-person/annalena-baerbock
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 http://www.bundestag.de/bundestag/abgeordnete18/biografien/B/baerbock_annalena/258202
  3. ↑ 3,0 3,1 https://annalena-baerbock.de/wp-content/uploads/2021/05/CV_deutsch_2021_05-1.pdf
  4. ↑ https://www.bundestag.de/abgeordnete/biografien/B/baerbock_annalena/518092
  5. ↑ 5,0 5,1 Stammdaten aller Abgeordneten des Deutschen Bundestages
  6. ↑ 6,0 6,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  7. ↑ «Канцлер Анналена Бербок? «Зеленых» на выборы поведет критик «Северного потока — 2»»։ Deutsche Welle։ 2021-04-19 
  8. ↑ «В чем секрет популярности немецких "зеленых"»։ Deutsche Welle։ 2019-01-03 
  9. ↑ Neue Osnabrücker Zeitung: Анналена Бербок, тайная звезда «Зелёных»(գերմ.)
  10. ↑ Beate Tenfelde։ «Köpfe des Jahres: Annalena Baerbock, der heimliche Star der Grünen» (գերմաներեն)։ Վերցված է 2021-04-19 
  11. ↑ rtl.de: Биография(գերմ.)
  12. ↑ Berliner Zeitung: Свежая «зелень» из Бранденбурга: Анналена Бербок пробивается(գերմ.)
  13. ↑ NDR։ «Annalena Baerbock: Aus Pattensen ins Kanzleramt?» (գերմաներեն)։ Վերցված է 2021-04-21 
  14. ↑ Annalena Baerbock, rtl.de, abgerufen am 18. November 2019.
  15. ↑ Frisches Grün aus Brandenburg: Annalena Baerbock startet durch. Bei: bz-berlin.de, 28. Januar 2018, abgerufen am 18. November 2019.
  16. ↑ Die Zeit: Приехать — одно, освоиться — другое(գերմ.)
  17. ↑ Deutschlandrundfunk: Я ярая европейка(գերմ.)
  18. ↑ „Ich bin leidenschaftliche Europäerin“. Bei: deutschlandfunk.de, 21. Januar 2018, abgerufen am 18. November 2019.
  19. ↑ «Was Annalena Baerbock beim Trampolinspringen fürs Leben gelernt hat»։ Վերցված է 2021-01-20 
  20. ↑ Stern: Чему в жизни научили Анналену Бербок прыжки на батуте(գերմ.)
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 «Annalena Baerbock»։ Deutscher Bundestag (գերմաներեն)։ Վերցված է 2020-12-14 
  22. ↑ 22,0 22,1 Laurenz Gehrke (April 19, 2021), German Greens’ Annalena Baerbock: 5 things to know Politico Europe
  23. ↑ «CV Foto»։ annalena-baerbock.de (գերմաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-03-01-ին։ Վերցված է 2021-01-20 
  24. ↑ Community, The Forum of Young Global Leaders is an initiative of the World Economic Forum
  25. ↑ «Statut der Bundesarbeitsgemeinschaften von Bündnis 90/Die Grünen (seiten 1)» (PDF)։ Grünen.de։ 2019-11-17։ Վերցված է 2021-04-16 
  26. ↑ «Parteirat»։ Grünen.de (գերմաներեն)։ 2014-09-23։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-09-23-ին։ Վերցված է 2020-12-14 
  27. ↑ «Parteistruktur und Gremien – Bündnis 90/Die Grünen»։ Grünen.de (գերմաներեն)։ Վերցված է 2021-04-16 
  28. ↑ 28,0 28,1 Matthew Karnitschnig (January 27, 2018), German Greens elect new leadership duo Politico Europe.
  29. ↑ «Bundestagswahl: Trittin und Kretschmann im Sondierungsteam» (գերմաներեն)։ Wirtschaftswoche։ 24 September 2017։ Վերցված է 23 February 2018 
  30. ↑ Tim Braune und Jochen Gaugele (November 16, 2019), Die Grünen lieben ihre Doppelspitze Westdeutsche Allgemeine Zeitung.
  31. ↑ «Annalena Baerbock: Aus Pattensen ins Kanzleramt?»։ ndr.de (գերմաներեն)։ 2021-04-19։ Վերցված է 2021-04-19 
  32. ↑ «Baerbock soll Kanzlerkandidatin werden»։ tagesschau.de (գերմաներեն)։ 2021-04-19։ Վերցված է 2021-04-19 
  33. ↑ «Annalena Baerbock soll als Kanzlerkandidatin für die Grünen antreten»։ Spiegel online։ 2021-04-19։ Վերցված է 2021-04-19 
  34. ↑ «Baerbock soll Kanzlerkandidatin der Grünen werden»։ tagesschau.de (գերմաներեն)։ 2021-04-19։ Վերցված է 2021-04-19 
  35. ↑ «Baerbock soll Kanzlerkandidatin der Grünen werden»։ www.spiegel.de (գերմաներեն)։ 2021-04-19։ Վերցված է 2021-04-19 
  36. ↑ Birgit Marschall (2018-05-18)։ «Das Machtsystem der Grünen-Doppelspitze»։ Politik & Kommunikation Nr. 128, politik-kommunikation.de։ Արխիվացված է օրիգինալից 2019-04-25-ին։ Վերցված է 2019-11-18 
  37. ↑ «Berliner Bühne: Der „Kloppo“ der Grünen»։ rp-online.de։ 2011-09-13։ Վերցված է 2019-11-18 
  38. ↑ «Für ihre Töchter»։ tagesspiegel.de (գերմաներեն)։ Վերցված է 2020-11-22 
  39. ↑ Gehrke Laurenz (19 April 2021)։ «German Greens’ Annalena Baerbock: 5 things to know» (անգլերեն)։ Politico Europe 
  40. ↑ Бэрбок вновь обвиняют в плагиате(չաշխատող հղում)
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անալենա_Բերբոք&oldid=8526605» էջից