Ալեքսանդր Կոնյուկ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ալեքսանդր Կոնյուկ
 
Կրթություն՝ Բելառուսի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ (1982)
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր հուլիսի 11, 1960(1960-07-11) (63 տարեկան)
Ծննդավայր Գրոդնո, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  Բելառուս
 
Պարգևներ
«ԽՍՀՄ զինված ուժերում Հայրենիքին ծառայելու համար» 3-րդ աստիճանի շքանշան և Մեդալ «անբասիր ծառայության համար»

Ալեքսանդր Վլադիմիրովիչ Կոնյուկ (բելառուս․՝ Аляксандр Уладзіміравіч Канюк, հուլիսի 11, 1960(1960-07-11), Գրոդնո, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), Բելառուս պետական գործիչ։ 2020 թվականի նոյեմբերի 19-ից Հայաստանի Հանրապետությունում Բելառուսի Հանրապետության արտակարգ և լիազոր դեսպան։ Բելառուսի Հանրապետության գլխավոր դատախազ (2011-2020), արդարադատության 1-ին դասի պետական խորհրդական (2015)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալեքսանդր Վլադիմիրովիչ Կոնյուկը ծնվել է 1960 թվականի հուլիսի 11-ին Գրոդնոյում։

1982 թվականին ավարտել է Բելառուսի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը՝ «Իրավագիտություն» մասնագիտությամբ։

1982-1984 թվականներին՝ Բորիսովում Բելառուսի ռազմական օկրուգի 7-րդ տանկային բանակի 3-րդ գվարդիական տանկային դիվիզիայի 3-րդ  տանկային գնդի մոտոհրաձգային դասակի հրամանատար։

1984 թվականից զինվորական դատական ատյաններում աշխատել է տարբեր պաշտոններում։ Ծառայել է Ղազախստանի Կիզիլ-Օրդինի մարզի դատական քարտուղար (1984-1985), Քաբուլում (Աֆղանստան) դատական քարտուղար և ավագ դատական քարտուղար (1985-1987)[1]։

1987 թվականից՝ Մինսկի կայազորի զինվորական տրիբունալի անդամ[1]

1993-1997 թվականներին եղել է Բելառուսի ռազմական դատարանի դատավոր։ 1997 թվականից՝ Մինսկի միջգառնիզոնային ռազմական դատարանի նախագահ։

2006 թվականից մինչև 2009 թվականը՝ Բելառուսի ռազմական դատարանի դատավոր և նախագահ։

2009 թվականից մինչև 2011 թվականի սեպտեմբերի 20-ը եղել է Բելառուսի Հանրապետության Գերագույն դատարանի նախագահի տեղակալ, ռազմական կոլեգիայի նախագահ[2]։

2011թվականի սեպտեմբերի 20-ին նշանակվել է Հայաստանի Հանրապետության գլխավոր դատախազ[3]։

2020 թվականի սեպտեմբերի 9-ին Կոնյուկը ազատվել է Բելառուսի Հանրապետության գլխավոր դատախազի պաշտոնից[4]։ Նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն նշել է, որ Կոնյուկը գլխավոր դատախազի պաշտոնում աշխատել է 9 տարի և ասել է. «Ավելին, մարդը հուսալի է, պետական, մարդը զինվորական Է, անցել է Աֆղանստանը, մենք դա գիտենք։ Գիտի օտար լեզուներ։ Նա ցանկություն ունի աշխատել դիվանագիտական ծառայության մեջ։ Ես դեմ չեմ  նման ցանկությանը։ Պետք է կապ հաստատել արտգործնախարարի հետ և խնդրել նրան պատրաստել իր առաջարկները»[5]։

2020թվականի նոյեմբերի 19-ին նշանակվել է Հայաստանի Հանրապետությունում Բելառուսի Հանրապետության արտակարգ և լիազոր դեսպան[6]։

2021 թվականի մայիսի 7 - ին Երևանում IntourExpo միջազգային զբոսաշրջային ցուցահանդեսում միջադեպ է տեղի ունեցել հայտնի բլոգեր Ալեքսանդր Լապշինի և Հայաստանում Բելառուսի Հանրապետության դեսպան Ալեքսանդր Կոնյուկի միջև։ Երկուսն էլ հրավիրվել են որպես պատվավոր հյուրեր, Ընդ որում բլոգերը ցուցադրաբար հրաժարվել է սեղմել դեսպանի ձեռքը, իսկ ավելի ուշ հանդես է եկել դեսպան Ալեքսանդր Կոնյուկին Հայաստանից վտարելու օգտին:Իր գործողությունները Լապշինը բացատրել է նրանով, որ մինչև 2021 թվականի սեպտեմբերը Կոնյուկը զբաղեցնում էր Բելառուսի Հանրապետության գլխավոր դատախազի պաշտոնը, և հենց նա է որոշում կայացրել բլոգերին Ադրբեջան արտահանձնելու մասին՝ Լեռնային Ղարաբաղ լրագրողական այցի պատճառով։ Բլոգերը նաև մեղադրել է ձիուն 2021 թվականի ամռանը Մինսկում խաղաղ բողոքի ակցիաները բռնի կերպով ճնշելու մեջ[7][8][9]։

Միջազգային պատժամիջոցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2020 թվականի օգոստոսի 31-ին Կոնյուկը ներառվել է այն անձանց ցուցակում, որոնց վրա դրվել է Լատվիա մուտքի անժամկետ արգելք, Էստոնիա մուտքի հնգամյա արգելք և Լիտվա մուտքի արգելք՝ պայմանավորված այն հանգամանքով, որ նա իր գործողություններով կազմակերպել և աջակցել է օգոստոսի 9-ին նախագահական ընտրությունների կեղծմանը և խաղաղ ցույցերի հետագա բռնի ճնշմանը[10].

2020 թվականի հոկտեմբերի 2-ին հայտարարվեց, որ բզզոցը հայտնվել է ԵՄ պատժամիջոցների ցուցակում («Եվրոպական միության սև ցուցակ)[11][12]։ Բացի այդ, նրա վրա տարածված են Մեծ Բրիտանիայի պատժամիջոցները[13][14], Կանադա[15], Շվեյցարիա[16][17]:Նոյեմբերի 20-ին ԵՄ պատժամիջոցների Հոկտեմբերյան փաթեթին միացել են Ալբանիան, Իսլանդիան, Լիխտենշտեյնը, Նորվեգիան, Հյուսիսային Մակեդոնիան, Չեռնոգորիան և Ուկրաինան[18]։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Կինը' Սվետլանա Կոնյուկ[1]։
  • Որդին ՝ Դմիտրի Կոնյուկը, ծնվել է 1988 թվականի հուլիսի 22-ին, 2011 թվականին ավարտել է BSU-ն միջազգային իրավունքի մասնագիտությամբ, աշխատել է Contrast-Avenue Ltd-ում ՝ որպես առցանց հեղինակային իրավունքի պաշտպանության մասնագետ, մինչև 2020 թվականի մարտի վերջը աշխատել է որպես PandaDoc ընկերության արտադրանքի մենեջեր։ Վերջերս Դմիտրի Կոնյուկը Facebook-ի իր էջում հրապարակավ համերաշխություն է հայտնել նախկին գործընկերներին[19]։ Դմիտրի Կոնյուկը նաև նախաձեռնել է օգոստոսյան բողոքներից և զանգվածային ու կոշտ ձերբակալություններից հետո մտերիմների որոնման նախագիծ[5][20]։
  • Որդին ՝ Վլադիմիրը, մահացել է 2004 թվականին[1]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «ԽՍՀՄ զինված ուժերում Հայրենիքին ծառայելու համար» երրորդ աստիճանի շքանշան (1986)
  • 9 մեդալ
  • Ուկրաինայի ուղղափառ եկեղեցու առաջնորդի տարբերանշան (2012)[21]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Конюк Александр Владимирович(չաշխատող հղում)
  2. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 20 сентября 2011 года. № 424 «Об освобождении А. В. Конюка от должностей судьи и заместителя Председателя Верховного Суда Республики Беларусь»
  3. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 20 сентября 2011 года № 425 «О назначении А. В. Конюка Генеральным прокурором Республики Беларусь»
  4. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 9 сентября 2020 года № 340 «Об А. В. Конюке»
  5. ↑ 5,0 5,1 Почему Лукашенко уволил генпрокурора Конюка? Версии о финансовой поддержке репрессированным и сына, который работал в PandaDoc(չաշխատող հղում)
  6. ↑ «Конюк и Равков отправлены послами в Армению и Азербайджан». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 13-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 17-ին.
  7. ↑ «Блогер Лапшин в Ереване столкнулся с послом Беларуси Конюком, который ранее выдал его Азербайджану». Наша Ніва (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 24-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 26-ին.
  8. ↑ «Блогер Лапшын у Ерэване сустрэўся з паслом Беларусі Канюком, які на пасадзе генпракурора выдаў яго Азэрбайджану». Радыё Свабода (բելառուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 24-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 26-ին.
  9. ↑ «Блогер Лапшин отказался пожать руку белорусскому послу в Армении и призвал изгнать его». charter97.org (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 24-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 26-ին.
  10. ↑ «Лукашенко, ЦИК, силовики. Страны Балтии ввели санкции в отношении белорусских чиновников». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 31-ին.
  11. ↑ «Council Implementing Regulation (EU) 2021/339 of 25 February 2021 implementing Article 8a of Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures in respect of Belarus» (անգլերեն). 2021 թ․ փետրվարի 26. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 24-ին.
  12. ↑ «40 беларускіх чыноўнікаў, якія трапілі пад санкцыі Эўразьвязу. Сьпіс» (Belarusian (Taraškievica orthography)). Белорусская служба Радио «Свобода». 2020 թ․ հոկտեմբերի 2. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 13-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 13-ին.
  13. ↑ «CONSOLIDATED LIST OF FINANCIAL SANCTIONS TARGETS IN THE UK» (PDF) (անգլերեն). Office of Financial Sanctions Implementation HM Treasury. 2021 թ․ հունիսի 25. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 26-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 17-ին.
  14. ↑ Staff, Reuters (2020 թ․ սեպտեմբերի 29). «UK sanctions Belarus leader Lukashenko» (անգլերեն). Reuters. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 24-ին. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 24-ին. {{cite web}}: |first= has generic name (օգնություն)
  15. ↑ «Consolidated Canadian Autonomous Sanctions List» (անգլերեն). Министерство международных дел Канады. 2015 թ․ հոկտեմբերի 19. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 17-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 29-ին.
  16. ↑ «Switzerland joins EU in sanctions against top Belarus officials» (անգլերեն). Swissinfo. 2020 թ․ հոկտեմբերի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունվարի 6-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 13-ին.
  17. ↑ «SECO: Ordinance on measures against Belarus» (անգլերեն). Государственный секретариат по экономике[de]. 2020 թ․ հոկտեմբերի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 13-ին.
  18. ↑ «Declaration by the High Representative on behalf of the EU on the alignment of certain third countries concerning restrictive measures against Belarus» (անգլերեն). Совет Европейского союза. 2020 թ․ նոյեմբերի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 13-ին.
  19. ↑ «Сын уволенного генпрокурора Конюка работал в компании PandaDoc, которая попала под репрессии». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 25-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 11-ին.
  20. ↑ Дмитрий Конюк
  21. ↑ «Предстоятель Украинской Православной Церкви принял делегации Генеральных прокуратур Белоруссии, Молдовы, России и Украины». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ փետրվարի 16-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 18-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ալեքսանդր_Կոնյուկ&oldid=9485256» էջից