Պիեռետ Ալարի

Պիեռետ Ալարի
Ի ծնե անուն	ֆր.՝ Pierrette Alarie
Ծնվել է	նոյեմբերի 9, 1921[…]; Մոնրեալ
Երկիր	Կանադա
Մահացել է	հուլիսի 10, 2011[…] (89 տարեկան); Վիկտորիա, Կանադա
Մասնագիտություն	օպերային երգչուհի և երաժշտության ուսուցիչ
Երգչաձայն	սոպրանո
Գործիքներ	վոկալ
Կրթություն	Քերտիսի անվան երաժշտական ինստիտուտ
Ամուսին	Léopold Simoneau?
Պարգևներ	Գեներալ- նահանգապետի մրցանակ մշակույթի և լրատվության ոլորտում և Calixa-Lavallée Award?

Պիեռետ Ալարի (նոյեմբերի 9, 1921(1921-11-09)^[1]^[2]^[3]^[…], Մոնրեալ^[2] - հուլիսի 10, 2011(2011-07-10)^[4]^[1]^[3]^[…], Վիկտորիա, Կանադա), կանադացի օպերային երգչուհի և 20-րդ դարի երաժշտության ուսուցիչ, կոլորատուրային սոպրանո։

Լեոպոլդ Սիմոնոյի կինը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պիեռետ Ալարին ծնվել է Մոնրեալի խմբավար և Կանադական օպերային ընկերության երկրորդ դիրիժոր Սիլվա Ալարիի, և դերասանուհի Ամանդա Ալարիի ընտանիքում։ Նրա երգի և դերասանական վարպետության ուսուցիչներն էին Ժաննա Մոբորը և Ալբերտ Ռոբերվալը։ 14 տարեկանում նա իր դեբյուտը կատարեց որպես դերասանուհի, ապա որպես փոփ երաժշտության կատարող։ Օպերային բեմում իր դեբյուտը կատարել է 1938 թվականին «Monument-National»-ում՝ էպիզոդիկ դերով։ Հաջորդ տասնամյակում նա հանդես է եկել է Բարբարինայի (Ֆիգարոյի ամուսնությունը (օպերա), 1943), Մարիի (Գնդի դուստրը (օպերա), 1945), Միրեյին Գունոյի (համանուն օպերա) (1947), Ռոզինայի (Սևիլյան սափրիչ (օպերա), 1951) և Վիոլետտայի (Տրավիատա, 1951) դերերով։

1940 թվականին, Սալվատոր Իզորելի մոտ սովորելիս, Ալարին ծանոթացավ տենոր Լեոպոլդ Սիմոնոյի հետ, ում հետ էլ ամուսնացավ 1946 թվականին։ 1943-1946 թվականներին նա նաև սովորել է Էլիզաբեթ Շումանի մոտ Ֆիլադելֆիայի Կուրտիսի ինստիտուտում։

Մետրոպոլիտեն օպերայի ռադիոմրցույթում հաղթելուց հետո Ալարին առաջին անգամ հայտնվեց այս թատրոնի բեմում 1945 թվականին՝ ներկայացնելով Ջուզեպպե Վերդիի Պարահանդես-դիմակահանդեսը (օպերան) (դիրիժոր՝ Բրունո Վալտեր) և շարունակեց ելույթ ունենալ այնտեղ երեք սեզոն։ 1949 թվականին ամուսնու հետ տեղափոխվել է Փարիզ, որտեղ Օպերա-Կոմիկում երգել է կենտրոնական հատվածներ։ Նրանք միասին հանդես են գալիս Էքս ան Պրովանսի, Էդինբուրգի, Վիեննայի, Մյունխենի, Բադեն-Բադենի և Վյուրցբուրգի փառատոներին։ Ալարին ելույթ է ունեցել Հյուսիսային Ամերիկայի Ֆիլադելֆիա, Սան Ֆրանցիսկո, Նոր Օռլեան, Նյու Յորք քաղաքներում և Կանադայի Վանկուվեր և Տորոնտո քաղաքներում, ինչպես նաև Մոնրեալի փառատոնում։ 1950-ական թվականների կեսերից մինչև 1960-ականների կեսերը նրա ձայնը հնչել է Société Radio-Canada-ի մի շարք ռադիո և հեռուստատեսային շոուներում։ Մոնրեալի օպերայում նա հանդես է եկել Բլոնդայի («Առևանգում հարեմից»), Ջուլիետ և Զերլինա (Դոն Ժուան (օպերա)) դերերով։ Օպերային բեմում նրա վերջին ելույթները եղել են 1966 թվականին․ նա երգում էր «Ուրախ այրին» օպերան Մոնրեալում և Քվեբեկում, իսկ վերջին համերգային ելույթը եղել է 1970 թվականին, երբ Մոնրեալի սիմֆոնիկ նվագախմբի հետ երգեց Գեորգ Ֆրիդրիխ Հենդելի «Մեսիան»։

1972 թվականին Ալարին ամուսնու և երկու դուստրերի հետ տեղափոխվել է Սան Ֆրանցիսկո, որտեղ դասավանդել և ղեկավարել է օպերային ներկայացումներ մինչև 1982 թվականը (1972-1977 թվականներին Ալարին դասավանդել է նաև Բանֆի բարձրագույն կրթական կենտրոնում։ 1982 թվականից նրանք ապրել են Վիկտորիա քաղաքում (Բրիտանական Կոլումբիա), որտեղ հիմնադրվել է «Canada Opera Piccola» ակադեմիան։ Ալարիի ամուսինը մահացել է 2006 թվականին, Պիեռետը նրանից հինգ տարի ավել է ապրել։

Մրցանակներ և կոչումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նրա երգարվեստի ողջ կարիերայի ընթացքում քննադատները բարձր են գնահատել նրա դերասանական հմտությունները և կատարյալ կենտրոնացված և ճկուն «բյուրեղյա» ձայնը։ Սկսած քնարական մասերից՝ ժամանակի ընթացքում նա յուրացրել է ավելի դրամատիկ երգացանկ։ Լեոպոլդ Սիմոնոյի հետ նա 1959 թվականին դարձավ «Calix Lavallee» մրցանակի առաջին դափնեկիրը, որը շնորհվում է Քվեբեկի լավագույն երաժիշտներին։ 1969 թվականին ստացել է Կանադայի շքանշան՝ արժանանալով սպայի կոչում, իսկ 1995 թվականին՝ ուղեկից, որը Կանադայի շքանշանի բարձրագույն աստիճանն է։ 1990 թվականին պարգևատրվել է Ֆրանսիայի Արվեստի և գրականության շքանշանով^[6]։ Նրա մրցանակների թվում են նաև Կանադայի արվեստի համաժողովի դիպլոմը և Քվեբեկի շքանշանը։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 ^2,7 The Grove Book of Opera Singers — OUP, 2008. — P. 5. — 626 p. — ISBN 978-0-19-533765-5
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Discogs — 2000.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 http://www.mccallbros.com/pierrette-alarie-simoneau/
↑ http://www.ordre-national.gouv.qc.ca/membres/membre.asp?id=165
↑ Pierrette Alarie, C.C., D.Mus. (сайт Генерал-губернатора Канады) (անգլ.)

[_71ca3db1d6628d14-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_b5ba196fc38ebba6-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 ^2,7 The Grove Book of Opera Singers — OUP, 2008. — P. 5. — 626 p. — ISBN 978-0-19-533765-5

[_5cb2b6774c8fb54e-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Discogs — 2000.

[_9fe96ae1f2955f91-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 http://www.mccallbros.com/pierrette-alarie-simoneau/

[_216d8ff9eba6e65d-5] ttp://www.ordre-national.gouv.qc.ca/membres/membre.asp?id=165

[6] Pierrette Alarie, C.C., D.Mus. (сайт Генерал-губернатора Канады) (անգլ.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]