Անդրկովկասյան կապտաթիթեռ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անդրկովկասյան կապտաթիթեռ
Գիտական դասակարգում
Թագավորություն Կենդանիներ
Բաժին Միջատներ
Ընտանիք Կապտաթիթեռներ
Տեսակ Անդրկովկասյան կապտաթիթեռ
Լատիներեն անվանում
Plebejus transcaucasicus


Անդրկովկասյան կապտաթիթեռ (լատին․՝ Plebejus transcaucasicus), կապտաթիթեռների ընտանիքին պատկանող միջատ։ Գրանցված է Հայաստանի Հանրապետության Կարմիր գրքում։

Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ոչ խոշոր չափի թիթեռ է (արուների առաջնաթևի երկարությունը 12-15 մմ է), որի թևերի ընդհանուր երանգը մանուշակագույն է՝ մետաղական փայլով, իսկ ստորին թևերի վրա՝ եզրային սև գույնի պտերի շարքով, անալ մասի երիզը կարմիր գույնի է։ Էգը մուգ գույնի է, միայն բազալային մասում է կապույտ, թևերի ստորին մակերեսի երանգը մոխրագույն է՝ թեթևակի կանաչավուն բազալային փոշեծածկով։ Ցեղին բնորոշ են դիսկալային պուտը և դիսկալային ու սուբմարգինալ պտերը[1]։

Տարածվածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարածված է Հարավային Անդրկովկաս, Հյուսիսարևելյան Թուրքիա, Հյուսիսարևմտյան Իրան։ Հայաստանում հայտնի է Կոտայքի (Հացավան, Ջրվեժ), Արարատի (Գոռավանի ավազուտներ՝ Վեդի քաղաքի մոտ) և Սյունիքի (Ագարակ քաղաքի շրջակայք, Շվանիձոր գյուղ) մարզերից[1]։

Էկոլոգիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ապրում են կավային և ավազոտ անապատներում, տարվա ընթացքում տալիս են մի քանի սերունդ։ Էգը ձվադրում է կերաբույսի՝ Alhagi persarum-ի տերևների (ամառային սերունդ) և ցողունի մերձարմատային մասի վրա (գարնանային սերունդ)[1]։

Պահպանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սահմանափակ արեալով հազվագյուտ տեսակ է, Բնության պահպանության միջազգային միության Կարմիր ցուցակի չափորոշիչներով գնահատվում է որպես վտանգված տեսակ։

Թվաքանակը չխախտված բիոտոպերում բավականաչափ բարձր է, թվաքանակի փոփոխության միտումները բացահայտված չեն։

Սպառնացող վտանգներն են անասունների չկարգավորված արածեցմամբ պայմանավորված վտանգված չոր էկոհամակարգերի դեգրադացումը, հողերի գյուղատնտեսական յուրացումը և լեռնագործությունը։

Պահպանվում է «Արևիկ» ազգային և «Գոռավանի ավազուտներ» պետական արգելավայրում[1]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.