Ցմահ սենատոր (Իտալիա)
Ցմահ սենատոր (իտալ.՝ Senatore a vita), պատվավոր պաշտոն Իտալիայի սենատում։
Ըստ Իտալիայի սահմանադրության ցմահ սենատորի պաշտոն կարող են ստանալ Իտալիայի նախկին նախագահները (հոդված 59, կետ 1)։ Բացի այդ Երկրի նախագահը կարող է այդ պատվին արժանացնել հինգ քաղաքացու, ովքեր հասարակական գործունեության, գիտության, արվեստի և գրականության ասպարեզում կառկառուն ծառայությունով փառավորել են հայրենիքը (հոդված 59, կետ 2)[1][2]։
Սենատում հինգ ոչ ընտրվող սենատորների քանակը չի կարող գերազանցել հինգը, ինչը թույլ չի տալիս լրջորեն ազդել Սենատի որոշումների վրա։
Ներկայումս գործող սենատորները
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Էլենա Կատանեո
- Մարիո Մոնտի
- Ջորջո Նապոլիտանո[3]
- Ռենցո Պիզնո
- Կարլո Ռուբիա
- Չամպի Աձելիո
Նախկին ցմահ սենատորները
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Կլաուդիո Աբադո
- Ջուլիո Անդրեոտի
- Ջովանի Անիելի
- Կարլո Բո
- Նորբերտո Բոբիո
- Լեո Վալիանի
- Վիտորիո Վալետտա
- Ջովանի Գրոնկի
- Ֆրանչեսկո դե Մարտինո
- Էնրիկո դե Նիկոլա
- Գաետանո դե Սանկտիս
- Էդուարդո դե Ֆիլիպպո
- Ումբերտո Ձանոտտի Բյանկո
- Լուիջի Էյնաուդի
- Պիետրո Կանոնիկա
- Կաստելնուովո Գվիդո
- Էմիլիո Կոլոմբո
- Ֆրանչեսկո Կոսիգա
- Ռիտա Լևի Մոնտալչինի
- Ջովանի Լեոնե[4]։
- Մարիո Լուցցի
- Չեզարե Մերցագորա
- Էուջենիո Մոնտալե
- Պիետրո Նեննի
- Ջուզոպպե Պարատորե
- Ֆերուչչո Պերի
- Ալեսանդրո Պերտինի
- Սերջիո Պինինֆարինա
- Կամիլա Ռավերտա
- Մեուչիո Ռունի
- Կարլո Ալբերտո Սալուստրի, գրական անունը Տրիլուսա (իտալ.՝ Trilussa)
- Ջուզեպպե Սարագատ
- Անտոնիո Սենյի
- Օսկար Լուիջի Սկալֆարո
- Ջովանի Սպադոլինի
- Լուիջի Ստուրցո
- Պաոլո Էմիլիո Տավիզանի
- Արտուրո Տոսկանինի[5][6]։
- Ամինտորե Ֆանֆանի
- Պասկուալե Յանակոնե
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Konstytucja Włoch. Tłum. Zbigniew Witkowski. Warszawa, Wydawnictwo Sejmowe, 2004, 9 lutego 2011
- ↑ La Costituzione, quirinale.it, 14 lutego 2011
- ↑ Ջորջո Նապոլիտանոն Ջովանի Լեոնեից հետո 2005-2006 թվականների երկրորդ ցմահ սենատորն էր ում ընտրեց Իտալիայի նախագահը
- ↑ Ջովանի Լեոնեն ցմահ սենատոր էր 1967-1971 թվականներին (նախագահի ընտրությամբ) և1978-2001 год, որպես Իտալիայի նախկին նախագահ
- ↑ Արտուրո Տոսկանինին ցմահ սենատոր է նշանակվել 1949 թվականի դեկտեմբերի 5-ին և հրաժարվել է այդ պաշտոնից հաջորդ օրը
- ↑ Arturo Toscanini, Senato della Repubblica, 20 gennaio 2014 (իտալ.)