Ցմահ սենատոր (Իտալիա)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ջորջո Նապոլիտանոն նախագահ ընտրվելուց հրաժարական է տվել, իսկ նախագահության ժամկետն ավարտվելուց հետո վերադարձել է սենատ

Ցմահ սենատոր (իտալ.՝ Senatore a vita), պատվավոր պաշտոն Իտալիայի սենատում։

Ըստ Իտալիայի սահմանադրության ցմահ սենատորի պաշտոն կարող են ստանալ Իտալիայի նախկին նախագահները (հոդված 59, կետ 1)։ Բացի այդ Երկրի նախագահը կարող է այդ պատվին արժանացնել հինգ քաղաքացու, ովքեր հասարակական գործունեության, գիտության, արվեստի և գրականության ասպարեզում կառկառուն ծառայությունով փառավորել են հայրենիքը (հոդված 59, կետ 2)[1][2]։

Սենատում հինգ ոչ ընտրվող սենատորների քանակը չի կարող գերազանցել հինգը, ինչը թույլ չի տալիս լրջորեն ազդել Սենատի որոշումների վրա։

Ներկայումս գործող սենատորները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նախկին ցմահ սենատորները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Konstytucja Włoch. Tłum. Zbigniew Witkowski. Warszawa, Wydawnictwo Sejmowe, 2004, 9 lutego 2011
  2. ↑ La Costituzione, quirinale.it, 14 lutego 2011
  3. ↑ Ջորջո Նապոլիտանոն Ջովանի Լեոնեից հետո 2005-2006 թվականների երկրորդ ցմահ սենատորն էր ում ընտրեց Իտալիայի նախագահը
  4. ↑ Ջովանի Լեոնեն ցմահ սենատոր էր 1967-1971 թվականներին (նախագահի ընտրությամբ) և1978-2001 год, որպես Իտալիայի նախկին նախագահ
  5. ↑ Արտուրո Տոսկանինին ցմահ սենատոր է նշանակվել 1949 թվականի դեկտեմբերի 5-ին և հրաժարվել է այդ պաշտոնից հաջորդ օրը
  6. ↑ Arturo Toscanini, Senato della Repubblica, 20 gennaio 2014 (իտալ.)
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ցմահ_սենատոր_(Իտալիա)&oldid=6373875» էջից