Վաչե Պարտիզունի

Վաչե Պարտիզունի
Ծնվել է	մայիսի 15, 1915 կամ 1915; Բուրաստան, Երևանի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	նոյեմբերի 1, 1997 կամ 1997; Երևան, Հայաստան
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Հայաստան
Մասնագիտություն	գրականագետ և դասախոս
Հաստատություն(ներ)	Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ Գրողների միություն
Ալմա մատեր	Երևանի պետական համալսարան (1940)
Կոչում	պրոֆեսոր
Գիտական աստիճան	բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1957)
Տիրապետում է լեզուներին	հայերեն
Պարգևներ	; և
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ

Վաչե Զոհրաբի Պարտիզունի (Թադևոսյան) (մայիսի 15, 1915(1915-05-15) կամ 1915^[1], Բուրաստան, Երևանի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբերի 1, 1997(1997-11-01) կամ 1997^[1], Երևան, Հայաստան), հայ գրականագետ, բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1957), պրոֆեսոր (1957)։ ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ (1965)։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1947 թվականից։

Կենսագրություն

Վաչե Պարտիզունին ծնվել է 1915 թվականի մայիսի 15-ին, Ղարահամզալու գյուղում (այժմ՝ ՀՀ Արարատի մարզի Բուրաստան գյուղ)։ 1940 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի պատմալեզվագրական ֆակուլտետը։ Նույն թվականից եղել է Երևանի Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական մանկավարժական ինստիտուտի հայ գրականության ամբիոնի դասախոս, 1951 թվականից՝ ամբիոնի վարիչ։ Բազմաթիվ ուսումնասիրություններ է նվիրել հայ նոր և խորհրդային գրականության ներկայացուցիչներին։ 1942-1943 թվականներին ծառայել է Կարմիր բանակում։ 1945 թվականին «Տերյանի պոեզիան» թեմայով դիսերտացիա է պաշտպանել և ստացել բանասիրական գիտությունների թեկնածուի աստիճան։ 1957 թվականին «Մուրացան» թեմայով դիսերտացիա է պաշտպանել և ստացել բանասիրական գիտությունների դոկտորի աստիճան։ Գրել է «Խաչատուր Աբովյան» (1952), «Մուրացան» (1956), «Վահան Տերյան» (1968), «Ավետիք Իսահակյանը և Վահան Տերյանը» (1975) մենագրությունները։ «Գրականության ուժն ու հմայքը» (1963), «Տաղանդի ուժը» (1977 թ) գրականագիտական ժողովածուներում արձագանքել է ժամանակակից գրականության մի շարք հրատապ հարցերի։ Մեծ ավանդ ունի տերյանագիտության բնագավառում։ Կազմել է Վահան Տերյանի երկերի (հ․ 1-4, 1972-1979 թթ.) բնագրերը, գրել առաջաբան, ընդարձակ ծանոթագրություններ^[2]^[3]։ ԽՄԿԿ անդամ 1945 թվականից։

Երկեր

Խաչատուր Աբովյան, Երևան, Հայպետհրատ, 1952, 262 էջ։
Մուրացան (կյանքը և ստեղծագործությունը), Երևան, Հայպետհրատ, 1956, 560 էջ։
Գրականության ուժն ու հմայքը, Երևան, Հայպետհրատ, 1963, 361 էջ։
Վահան Տերյան, Երևան, «Հայաստան», 1968, 688 էջ։
Ավետիք Իսահակյանը և Վահան Տերյանը, Երևան, «Հայաստան», 1975, 230 էջ։
Տաղանդի ուժը, Երևան, «Սովետական գրող», 1977, 398 էջ^[4]։

Պարգևներ

«Պատվո նշան» շքանշան

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ Գրական տեղեկատու։ Երևան։ «Սովետական գրող»։ 1986։ էջ 367-368։
↑ «Ով ով է։ Հայեր» հանրագիտարան, հատոր առաջին, գլխավոր խմբագիր Հովհաննես Այվազյան, Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, Երևան, 2007։
↑ Պարտիզունի, Վաչե (1977). Տաղանդի ուժը. Սովետական Գրող Հրատարակչություն.

Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վաչե Պարտիզունի» հոդվածին։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 9, էջ 215)։

[_91d76c48cf0d82ae-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[2] Գրական տեղեկատու։ Երևան։ «Սովետական գրող»։ 1986։ էջ 367-368։

[3] «Ով ով է։ Հայեր» հանրագիտարան, հատոր առաջին, գլխավոր խմբագիր Հովհաննես Այվազյան, Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, Երևան, 2007։

[4] Պարտիզունի, Վաչե (1977). Տաղանդի ուժը. Սովետական Գրող Հրատարակչություն.

[1]

[2]

[3]

[4]