«Սոսնձակեռնեխ»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
|||
Տող 7. | Տող 7. | ||
Սոսնձակեռնեխի մարմնի վերին մասը մոխրագույն է, պոչի ծածկող փետուրները ունեն դեղին երանգ, թևի թափահարող փետուրները մոխրասև են, որովայնը սպիտակ է` շիկավուն երանգով և կաթիլանման մոխրասև պտերով։ Կրծքի վրա պտերն ավելի են խոշորանում, ձուլվելով մեկը մյուսին, պոչը մոխրագույն է, եզրային զույգ փետուրների ծայրերն ունեն սպիտակավուն պտեր։ Կտուցը դարչնագույն է, ոտքերը` դեղնավուն։ Քաշը` 95-142 [[գրամ|գ]], թևի երկարությունը` 142-171 [[միլիմետր|մմ]]։ |
Սոսնձակեռնեխի մարմնի վերին մասը մոխրագույն է, պոչի ծածկող փետուրները ունեն դեղին երանգ, թևի թափահարող փետուրները մոխրասև են, որովայնը սպիտակ է` շիկավուն երանգով և կաթիլանման մոխրասև պտերով։ Կրծքի վրա պտերն ավելի են խոշորանում, ձուլվելով մեկը մյուսին, պոչը մոխրագույն է, եզրային զույգ փետուրների ծայրերն ունեն սպիտակավուն պտեր։ Կտուցը դարչնագույն է, ոտքերը` դեղնավուն։ Քաշը` 95-142 [[գրամ|գ]], թևի երկարությունը` 142-171 [[միլիմետր|մմ]]։ |
||
== Կենսակերպը == |
== Կենսակերպը == |
||
[[File:Turdus viscivorus deichleri MHNT 232 Aïn-Chénia, El Aouinet Algérie.jpg|thumb|'' Turdus viscivorus '']] |
|||
[[ՀՀ]]-ում բնադրվող, չվող թռչուն է, իսկ առանձին վայրերում` նստակյաց։ Բնադրման շրջանում նախապատվությունը տալիս է սաղարթավոր և [[գիհի|գիհու]] [[անտառ]]ներին։ Գրանցված է Արագածում, Փամբակում, Բարգուշատի լեռներում, Գուգարքում, Զանգեզուրում, Վայքում։ Փոքր քանակությամբ, նոյեմբերից մինչև ապրիլ, հանդիպում է Երևանի շրջակա այգիներում և անտառային գոտում։ Բույնը սարքում է ծառերի ճյուղերին` չոր խոտերից։ Ապրիլ-մայիս ամիսներին դնում է 4-5 վարդագույն` մոխրագույն պտերով [[ձու|ձվեր]]։ Զգույշ թռչուն է։ Երգը նման է սուլոցի։ Ամռանն ուտում է [[միջատ]]ներ և [[թրթուր]]ներ, իսկ ձմռանը` չորացած [[հատապտուղ]]ներ։ |
[[ՀՀ]]-ում բնադրվող, չվող թռչուն է, իսկ առանձին վայրերում` նստակյաց։ Բնադրման շրջանում նախապատվությունը տալիս է սաղարթավոր և [[գիհի|գիհու]] [[անտառ]]ներին։ Գրանցված է Արագածում, Փամբակում, Բարգուշատի լեռներում, Գուգարքում, Զանգեզուրում, Վայքում։ Փոքր քանակությամբ, նոյեմբերից մինչև ապրիլ, հանդիպում է Երևանի շրջակա այգիներում և անտառային գոտում։ Բույնը սարքում է ծառերի ճյուղերին` չոր խոտերից։ Ապրիլ-մայիս ամիսներին դնում է 4-5 վարդագույն` մոխրագույն պտերով [[ձու|ձվեր]]։ Զգույշ թռչուն է։ Երգը նման է սուլոցի։ Ամռանն ուտում է [[միջատ]]ներ և [[թրթուր]]ներ, իսկ ձմռանը` չորացած [[հատապտուղ]]ներ։ |
||
== Տարածվածությունը == |
== Տարածվածությունը == |
||
Տարածված է [[Անգլիա]]յում, [[Պորտուգալիա]]յում, [[Փոքր Ասիա]]յում, [[Պակիստան]]ում, հյուսիսարևմտյան [[Աֆրիկա]]յում, Բայկալում, [[Միջին Ասիա]]յի լեռնային շրջաններում, [[Պեչորա]]յի ափերից մինչև [[Օբ]] գետը, դեպի հարավ` [[Ուկրաինա]]յում, [[Ղրիմ]]ում, [[Կովկաս]]ում։<ref>{{cite book|author=Մ. Ս. Ադամյան|title=Հայաստանի թռչունները|publisher=«Արևիկ»|location=Երևան|year=1988|page=էջ 41}}</ref> |
Տարածված է [[Անգլիա]]յում, [[Պորտուգալիա]]յում, [[Փոքր Ասիա]]յում, [[Պակիստան]]ում, հյուսիսարևմտյան [[Աֆրիկա]]յում, Բայկալում, [[Միջին Ասիա]]յի լեռնային շրջաններում, [[Պեչորա]]յի ափերից մինչև [[Օբ]] գետը, դեպի հարավ` [[Ուկրաինա]]յում, [[Ղրիմ]]ում, [[Կովկաս]]ում։<ref>{{cite book|author=Մ. Ս. Ադամյան|title=Հայաստանի թռչունները|publisher=«Արևիկ»|location=Երևան|year=1988|page=էջ 41}}</ref> |
08:24, 24 Հոկտեմբերի 2013-ի տարբերակ
Սոսնձակեռնեխ (Turdus viscivorus), կեռնեխների ընտանիքի պատկանող թռչուն։
Նկարագրությունը
Սոսնձակեռնեխի մարմնի վերին մասը մոխրագույն է, պոչի ծածկող փետուրները ունեն դեղին երանգ, թևի թափահարող փետուրները մոխրասև են, որովայնը սպիտակ է` շիկավուն երանգով և կաթիլանման մոխրասև պտերով։ Կրծքի վրա պտերն ավելի են խոշորանում, ձուլվելով մեկը մյուսին, պոչը մոխրագույն է, եզրային զույգ փետուրների ծայրերն ունեն սպիտակավուն պտեր։ Կտուցը դարչնագույն է, ոտքերը` դեղնավուն։ Քաշը` 95-142 գ, թևի երկարությունը` 142-171 մմ։
Կենսակերպը
ՀՀ-ում բնադրվող, չվող թռչուն է, իսկ առանձին վայրերում` նստակյաց։ Բնադրման շրջանում նախապատվությունը տալիս է սաղարթավոր և գիհու անտառներին։ Գրանցված է Արագածում, Փամբակում, Բարգուշատի լեռներում, Գուգարքում, Զանգեզուրում, Վայքում։ Փոքր քանակությամբ, նոյեմբերից մինչև ապրիլ, հանդիպում է Երևանի շրջակա այգիներում և անտառային գոտում։ Բույնը սարքում է ծառերի ճյուղերին` չոր խոտերից։ Ապրիլ-մայիս ամիսներին դնում է 4-5 վարդագույն` մոխրագույն պտերով ձվեր։ Զգույշ թռչուն է։ Երգը նման է սուլոցի։ Ամռանն ուտում է միջատներ և թրթուրներ, իսկ ձմռանը` չորացած հատապտուղներ։
Տարածվածությունը
Տարածված է Անգլիայում, Պորտուգալիայում, Փոքր Ասիայում, Պակիստանում, հյուսիսարևմտյան Աֆրիկայում, Բայկալում, Միջին Ասիայի լեռնային շրջաններում, Պեչորայի ափերից մինչև Օբ գետը, դեպի հարավ` Ուկրաինայում, Ղրիմում, Կովկասում։[1]
Աղբյուրներ
- ↑ Մ. Ս. Ադամյան (1988). Հայաստանի թռչունները. Երևան: «Արևիկ». էջ էջ 41.