Սանտյագո Կանյիսարես

Սանտյագո Կանյիսարես
Քաղաքացիությունը	Իսպանիա
Ծննդյան ամսաթիվ	դեկտեմբերի 18, 1969 (54 տարեկան)
Ծննդավայր	Մադրիդ, Իսպանիա
Հասակ	180 սանտիմետր
Քաշ	78 կիլոգրամ
Դիրք	դարպասապահ

Խոսե Սանտյագո Կանյիսարես Ռուիս (իսպ.՝ José Santiago Cañizares Ruiz; դեկտեմբերի 18, 1969(1969-12-18)^[1]^[2], Մադրիդ, Իսպանիա^[3]), իսպանացի ֆուտբոլային դարպասապահ և ավտոարշավորդ։ 45 հանդիպում է անցկացրել Իսպանիայի ազգային հավաքականում, 1994, 1998, 2006 թվականների աշխարհի և 1996, 2000, 2004 թվականների Եվրոպայի առաջնությունների մասնակից։ 1992 թվականի օլիմպիական չեմպիոն։

Կարիերա

Ակումբային

Կանյիսարեսը Մադրիդի «Ռեալի» սան է։ 1988-1998 թվականներին Սանտյագոն փորձում էր ամրապնդվել թիմում։ Սկզբում «սերուցքայինների» ղեկավարությունը խաղացողին վարձակալությամբ էր տալիս «Էլչեին», «Մերիդային» և «Սելտային» (որի կազմում Կանյիսարեսը նորամուտը նշել է Պրիմերայում)։ 1994 թվականին Սանտյագոն չի վարձակալվել և 4 մրցաշրջան մնացել է մադրիդյան ակումբում, սակայն երկար ժամանակ նա մնացել է որպես պահեստային դարպասապահ՝ սկզբում փոխարինելով Ֆրանցիսկո Բույոյին, իսկ ավելի ուշ՝ Բոդո Իլլգներին: Առաջին մրցաշրջանում՝ 1997/98 Կանյիսարեսը հանդես է եկել որպես «Ռեալի» հիմնական դարպասապահ։ Սանտյագոն մասնակցել է 26 հանդիպման, Իլգները՝ 12։

1998 թվականին Կանյիսարեսը տեղափոխվել է «Վալենսիա», որտեղ պետք է փոխարիներ կարիերան ավարտած Անդոնի Սուբիսարետային։ Սանտյագոն 21-րդ դարասկզբի «Վալենսիայի» կարևոր ֆուտբոլիստ էր, որն իրեն վառ էր դրսևորում թե ազգային, թե միջազգային ասպարեզում։ Կանյիսարեսի հետ «չղջիկները» 2-ական անգամ նվաճել են երկրի առաջնությունը և գավաթը, երկու անգամ դուրս են եկել Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչ և նվաճել ՈւԵՖԱ-ի գավաթը։ 2007 թվականի դեկտեմբերի 20-ին «Վալենսիայի» ղեկավարությունը (կոնֆլիկտի նախաձեռնողը ակումբի այն ժամանակվա մարզիչ Ռոնալդ Կումանն էր) խզեց պայմանագիրը Կանյիսարեսի (ինչպես նաև Դավիդ Ալբելդայի և Միգել Անխել Անգուլոյի) հետ։ 2008 թվականի գարնանը Կումանի հեռացումից հետո Կանյիսարեսը վերադարձել է թիմ՝ փոխարինելով «Վալենսիայի» վնասվածք ստացած դարպասապահներ Տիմո Հիլդեբրանդին և Խուան Լուիս Մորային։ 2008 թվականի մայիսի 18-ին Սանտյագոն հրաժեշտի հանդիպում է անցկացրել, որում «Վալենսիան» հաղթել է Մադրիդի «Ատլետիկոյին»։

Միջազգային

Կանյիսարեսը խաղացել է Իսպանիայի տարբեր տարիքային հավաքականներում։ Օլիմպիական հավաքականի կազմում նա հաղթել է իսպանացիների համար Բարսելոնայում կայացած օլիմպիադայում։

Իսպանիայի հավաքականում Կանյիսարեսը նորամուտը նշել է 1993 թվականի նոյեմբերի 17-ին դանիացիների հետ 1994 թվականի աշխարհի առաջնության ընտրական խաղում այն բանից հետո, երբ իսպանացիների հիմնական դարպասապահ Անդոնի Սուբիսարետան կարմիր քարտ է ստացել։ Սանտյագոն անառիկ է պահել սեփական դարպասը և օգնել հավաքականին շատ կարևոր հաղթանակ տանել ուղղակի մրցակցի նկատմամբ (1:0)։

Ավելի հաճախ ազգային հավաքականում Կանիսարեսը երկրորդ դարպասապահն էր։ «Կարմիր ֆուրիայի» կազմում անցկացրած 45 խաղերից միայն 5-ն է նա անցկացրել աշխարհի և եվրոպական առաջնություններում։ Սանտյագոն մեկ հանդիպում է անցկացրել 1994 թվականի աշխարհի առաջնությունում, 3-ը՝ Եվրո-2000-ում, ևս մեկը՝ 2006 թվականի աշխարհի առաջնությունում։ Նա նաև ընդգրկվել է Եվրո-1996-ի, 1998-ի աշխարհի առաջնության և Եվրո-2004-ի հայտացուցակում, սակայն այդ մրցաշարերում ոչ մի հանդիպում չի անցկացրել. 90-ականներին եղել է Սուբիսարետայի, 2004-ին՝ Կասիլյասի փոխարինողը։

Դարպասապահը հայտնի է նաև նրանով, որ անհեթեթ վնասվածքի պատճառով բաց է թողել 2002 թվականի աշխարհի առաջնությունը. գտնվելով իր տանը՝ Կանյիսարեսը ոտքին օդեկոլոնի սրվակ է գցել՝ կոտրելով այն և բեկորներով կտրելով աքիլեսյան ջիլը^[4]։ Այնուամենայնիվ, դարպասապահը որպես երկրպագու մեկնել է Կորեա ու Ճապոնիա և մասնակցել հավաքականի մի շարք հանդիպումների, այդ թվում՝ քառորդ եզրափակչի՝ Կորեայի Հանրապետության դեմ խաղին, որում իսպանացիները 3:5 հաշվով պարտվել են 11 մետրանոցներով։

Անձնական կյանք

Կանիսարեսը երկու անգամ ամուսնացել է։ Նա ունի յոթ երեխա, այդ թվում՝ եռյակ, որը ծնվել է Մայտե Գարսիայի հետ երկրորդ ամուսնության ընթացքում^[5]։

2018 թվականի մարտի 23-ին Կանիսարեսը հայտնել է, որ իր 5-ամյա որդին՝ Սանտին, մահացել է քաղցկեղից^[6]։

Ձեռքբերումներ

Թիմային

Իսպանիայի հավաքական

Ամառային օլիմպիական խաղերի չեմպիոն՝ 1992

Ռեալ Մադրիդ

«Վալենսիա»

Իսպանիայի չեմպիոն՝ 2002, 2004
Իսպանիայի գավաթակիր՝ 1999, 2008
Իսպանիայի սուպերգավաթակիր՝ 1999
ՈՒԵՖԱ-ի գավաթակիր՝ 2004
ՈՒԵՖԱ-ի սուպերգավաթակիր՝ 2004
ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների լիգայի եզրափակչի մասնակից՝ 2000, 2001

Անձնական

Սամորայի գավաթակիր՝ 1993, 2001, 2002, 2004

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
↑ ^2,0 ^2,1 FBref.com(բազմ․)
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Santiago Cañizares inaugura mañana en Puertollano el pabellón con su nombre (իսպ.) // La Información — Cádiz: 2013.
↑ «Не попавшие в восточный экспресс» (ռուսերեն). Спорт-Экспресс. 2002-05-28. Արխիվացված է օրիգինալից 2013-12-02-ին.
↑ «Santiago Cañizares, la aventura de ser padre... de siete hijos». Արխիվացված է օրիգինալից 2019-06-30-ին. Վերցված է 2019-06-30-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
↑ «Muere el hijo de Santiago Cañizares a los cinco años». Արխիվացված է օրիգինալից 2019-06-30-ին. Վերցված է 2019-06-30-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սանտյագո Կանյիսարես» հոդվածին։

[_9f6042d14ed598d9-1] 1,0 ^1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.

[_291f1e19677100ac-2] 2,0 ^2,1 FBref.com(բազմ․)

[_68a9a4891e58d45f-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Santiago Cañizares inaugura mañana en Puertollano el pabellón con su nombre (իսպ.) // La Información — Cádiz: 2013.

[4] «Не попавшие в восточный экспресс» (ռուսերեն). Спорт-Экспресс. 2002-05-28. Արխիվացված է օրիգինալից 2013-12-02-ին.

[5] «Santiago Cañizares, la aventura de ser padre... de siete hijos». Արխիվացված է օրիգինալից 2019-06-30-ին. Վերցված է 2019-06-30-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

[6] «Muere el hijo de Santiago Cañizares a los cinco años». Արխիվացված է օրիգինալից 2019-06-30-ին. Վերցված է 2019-06-30-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]