Մոխրագույն դելֆին (լատին․՝ Grampus griseus), կաթնասունների դասի, դելֆինների կարգին պատկանող տեսակ, մոխրագույն դելֆինների (անգլ.՝ Grampus) ենթակարգի միակ ներկայացուցիչ։ Տարածված է ամբողջ աշխարհի գրեթե բոլոր բաց և ափամերձ ջրերում՝ բացառությամբ Աֆրիկայի արևմտյան ափերի, Հարավային Ամերիկայի հյուսիսարևելյան և բևեռային ծովերի։ Ռուսաստանի ջրերում մոխրագույն դելֆին հանդիպում է միայն Կուրիլյան կղզիների հարավային մասում[1]։
Մոխրագույն դելֆինների հասուն առանձնյակի քաշը կարող է հասնել 300 կիլոգրամից մինչև 500 կիլոգրամ, իսկ երկարությունը՝ մինչև 3-4 մետր։ Մոխրագույն դելֆինը սնվում է հիմնականում գլխոտանիներով։ Մոխրագույն դելֆինի մեջքի լողակը բարձր է` հետևի եզրի խորը փորվածքով և թեթևակիորեն մոտեցած մարմնի առջևի կեսին։ Այլ դելֆիններին բնորոշ կտուցը բացակայում է։ Մարմնով մեկ ցրված բաց գույնի բծեր, շերտեր և քերծվածքներ է ունենում, որոնք փափկամարմինների և ցեղակիցների ատամների հետքեր են[2]։
Ձագերը ծնվում են ձմռանը և սեռական հասունացումը լինում է, երբ երկարությունը հասնում է երեք մետրի։ Հայտնի են աֆալինաների հետ հիբրիդներ ստանալու դեպքեր[3]։
Մոխրագույն դելֆինի կյանքի տևողությունը մինչև 30 տարի է[4]։
Պելոռուս Ջեկ անունով մոխրագույն դելֆինը երկու տասնամյակ` 1888-1912 թվականներին, ուղեկցել է նավերին` որպես լոցման՝ վատ եղանակին նրանց ցույց տալով Նոր Զելանդիայի երկու կղզիների միջև եղած ուղին։ Դրա համար Նոր Զելանդիայի պառլամենտը նրան շնորհել է պահպանագիր[5], որն արգելել է այս դելֆինի սպանությունն ու վիրավորանքը[6]։
20-րդ դարի 80-ական թվականների վերջին Մերիլենդի օվկիանարիումի մարզիչ Անդրե Քոուենին հաջողվել է մոխրագույն դելֆինին սովորեցնել մի հայտնի երգ երգել։ Դելֆինի ձայնը չէր կարելի անվանել ուժեղ և պարզ, բայց նա ակնհայտորեն լավ երաժշտական լսողություն էր ցուցաբերել[4]։