Կուլդիգա

Կուլդիգա
Քաղաք
	Կուլդիգա
	լատիշ․՝ Kuldīga կամ գերմ.՝ Goldingen
Դրոշ	Զինանշան
Երկիր	Լատվիա
Ենթարկում	Երկրամասային քաղաք
Երկրամաս	Կուրզեմե
Հիմնադրված է	1378 թ.
Առաջին հիշատակում	1242
Տվյալ կարգավիճակում	1378 թվականից
Մակերես	13.2 կմ²
Բնակչություն	12659 մարդ (2011)
Խտություն	959 մարդ/կմ²
Ժամային գոտի	UTC+2, ամառը UTC+3
Հեռախոսային կոդ	(+371) 633
Փոստային ինդեքս	LV-3301
Փոստային դասիչ	LV-3301; LV-3302
Կոդ ATVK	0620201
Պաշտոնական կայք	kuldiga.lv
	Կուլդիգա (Լատվիա)
	Կուլդիգա (Լատվիա)
	Կուլդիգա Վիքիպահեստում

Կուլդիգա (գերմ.՝ Goldingen), քաղաք Լատվիայի արևմուտքում, գտնվում է պատմական Կուրզեմե մարզում, իսկ կենտրոնը՝ Կուլդիգայի շրջանում։

Քաղաքում բնակվում է մոտ 13 հազար բնակիչ։

Աշխարհագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քաղաքը գտնվում է Ռիգայից մոտ 150 կմ դեպի արևմուտք գտնվող Վենտա գետի մոտ։ Կուլդիգա քաղաքի մակերեսը կազմում է 13 կմ²։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին անգամ Կուլդիգա քաղաքը հիշատակվել է գրավոր աղբյուրներում 1242 թվականին։ 1355 թվականին քաղաքին հանձնվեց Սբ. Քեթրինի պատկերով զինանշանը։ 1378 թվականին Գոլդինգեն ամրոցը օժտված էր քաղաքային իրավունքներով և ատանձնել էր Հանսեսյան լիգան։ 1615 թվականին ջրհեղեղը ոչնչացրեց կամուրջը, մեծ վնաս պատճառելով քաղաքին։ Սակայն, հետո քաղաքում հրդեհ է բռնկվել, որը քանդեց փայտե շենքերի մեծ մասը։ Հերցոգ Յակոբը գյուղացիների համար կառուցեց ձկնաբուծարաններ։ Այդ ձկնաբուծարանների օգնությամբ տարեկան կարելի էր ստանալ 80-100 սաղմոն։ Ձկնորսության այս մեթոդը օգտագործվել է մինչև 1930-ական թվականները։

1750 թվականին ամրոցը քանդել են, իսկ քարերն օգտագործվել են շինարարության մեջ քաղաքային տներ պատրաստելու համար։

XIX դարի վերջում հիմնվում է «Վուլկան» գործարանը։ Ստեղծվում են փոքր արդյունաբերական ձեռնարկություններ, որոնք դառնում են գործարաններ և այստեղ աշխատում են ավելի քան 100 աշխատողներ։ Կուլդիգայում արտադրվում էր տարբեր ապրանքներ` ասեղներ, սիգարներ, օճառ, օղի, լիկյոր և հանքային ջուր։

Տեսարժան վայրեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ի տարբերություն շատ այլ լատվիական քաղաքների, Կուլդիգայի կենտրոնը բազմաթիվ պատերազմների և հրդեհների ժամանակ ոչնչացվել է։ Այստեղ պահպանվել է XVI-րդ և XVII-րդ դարերի պատմական փայտե ճարտարապետությունը։

Վենտաս - Ռումբայի ջրվեժ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Եվրոպայում ամենամեծ ջրվեժը (249 մետր), Վենտաս-Ռումբայի բնական ջրվեժն է, որը կապված է մի շարք լեգենդների և պատմական իրադարձությունների հետ։

Կուլդիգայի աղյուսե կամուրջ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Եվրոպայում ամենաերկար կամուրջներից մեկը, որը կառուցվել է 1874 թվականին, վերանորոգվել՝ 2008 թվականին։ Այն կառուցվել է ճանապարհային երթևեկության չափանիշներին համապատասխան։ Երկարությունը 500 ոտնաչափ է, լայնությունը 36 ոտնաչափ, այնպես որ կարող են իրար կողքով անցնել հանդիպակաց վագոնները։

Ալեկշուպիտեյի ջրվեժ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այս պահին Լատվիայում ամենաբարձր (4.5 մետր) ջրվեժն է։ XIX դարից սկսած, ջրվեժի մոտ գործել է ջրատար։

Սինագոգ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կուլդիգայում մեծ սինագոգը կառուցվել է 1875 թվականին Ալեքսանդր II-ի օրոք։ Սինագոգի կողքին տեղակայված էր աղոթքի տուն, պահպանվել է նաև կապելլայի երրորդ շենքը։ Սինագոգում համալիրի վերականգնումից հետո տեղակայվել էր գրադարան։ Արվեստի տանը պարբերաբար անցկացվում էր տարբեր արվեստի ցուցահանդեսներ և համերգներ։ Արվեստի տան 3-րդ հարկում կա սրահներ՝ կոնֆերանսների և սեմինարների համար։

Քաղաքային այգի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այգին գտնվում է Կուլդիգայի ամենահին մասում` Լիվոնյան շքանշանի նախկին նստավայրի տեղում, որը կառուցվել է Կուրիլյան թագավորների կողմից։ Ամրոցում է ծնվել դուքս Հակոբը։ Համայնքային այգում վերականգնվել է շատրվանով լճակ, տեղադրվել են հետիոտների ուղիներ։ Ամառային սեզոնին զբոսաշրջիկները կարող են հանգստյան օրերին բացօթյա կինոթատրոն այցելել։ Այգում կան Լիբիայի Ռեզեվսիի աշխատանքների քսաներկու քանդակներ։

Դահճի տնակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կառուցվել է 1735 թվականին, քանդված կղզու ամրոցից դուրս գտնվող քարերից, Կուլդիգայի ամրոցի պատերի մնացած մնացորդների վրա։ Հին օրերում այստեղ ապրել են Բոֆեհիելի ամրոցի վերջին պահակները։ Պահակների տունը անվանել են դահիճի տուն։