Լև Օբորին

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Լև Օբորին
Ծնվել էսեպտեմբերի 11, 1907(1907-09-11)[1]
Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[2]
Երկիր ԽՍՀՄ և  Ռուսական կայսրություն
Մահացել էհունվարի 5, 1974(1974-01-05)[2][1][3] (66 տարեկան)
Մոսկվա, ԽՍՀՄ[2]
ԳերեզմանՆովոդեվիչյան գերեզմանոց
Ժանրերդասական երաժշտություն
Մասնագիտությունդաշնակահար, կոմպոզիտոր, երաժշտության ուսուցիչ և համալսարանի դասախոս
Գործիքներդաշնամուր
ԱշխատավայրՄոսկվայի կոնսերվատորիա
ԿրթությունՄոսկվայի կոնսերվատորիա և Ռուսաստանի Գնեսինների անվան երաժշտության ակադեմիա
Պարգևներ
Լենինի շքանշան Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան «Պատվո նշան» շքանշան Վլադիմիր Իլյիչ Լենինի ծննդյան 100-ամյակի հոբելյանական մեդալ «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ անձնվեր աշխատանքի համար» մեդալ Մոսկվայի 800-րդ ամյակին նվիրված մեդալ
ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ ՌԽՖՍՀ ժողովրդական արտիստ ՌԽՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ
Եղբայրության և միասնության շքանշան
և Ստալինյան մրցանակ
 Lev Oborin Վիքիպահեստում

Լև Նիկոլաևիչ Օբորին (սեպտեմբերի 11, 1907(1907-09-11)[1], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[2] - հունվարի 5, 1974(1974-01-05)[2][1][3], Մոսկվա, ԽՍՀՄ[2]), խորհրդային դաշնակահար։ ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ (1964

1926 թվականին ավարտել է Մոսկվայի կոնսերվատորիան Կ. Ն. Իգումնովի դասարանը։ Օբորինը խորհրդային կատարողներից առաջինն է մասնակցել միջազգային մրցույթի (1-ին մրցանակ Շոպենի անվան դաշնակահարների միջազգային 1-ին մրցույթում, Վարշավա, 19271928 թվականից դասավանդել է Մոսկվայի կոնսերվատորիայում (1935 թվականից՝ պրոֆեսոր, 1954-1959 թվականներին և 1965 թվականից՝ դաշնամուրի ամբիոնի վարիչ)։ Հանդես է եկել որպես մենակատար և Դ. Ֆ. Օյստրախի և Ս. Ն. Կնուշևիցկու հետ՝ անսամբլներում։ Օբորինի նվագն աչքի է ընկել մտահղացումների հստակությամբ, զգացմունքների անկեղծությամբ և ջերմությամբ։ Օբորինը[4] խորհրդային կոմպոզիտորների մի շարք երկերի, այդ թվում՝ Ա. Խաչատրյանի դաշնամուրի կոնցերտի (իրեն նվիրված), առաջին կատարողն է։ ԽՍՀՄ պետական մրցանակ (1943)։ Պարգևատրվել է Լենինի 2 և 2 այլ շքանշաններով։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Оборин Лев Николаевич // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  3. 3,0 3,1 3,2 Discogs — 2000.
  4. Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, p.51. ISBN 978 2 3505 5192 0.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լև Օբորին» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 12, էջ 508