Jump to content

Լուի դը Ռուվրուա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Լուի դը Ռուվրուա
ֆր.՝ Louis de Rouvroy, duc de Saint-Simon
Ծնվել էհունվարի 16, 1675(1675-01-16)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՓարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն[4]
Վախճանվել էմարտի 2, 1755(1755-03-02)[1][2][5][…] (80 տարեկան)
Վախճանի վայրՓարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն[4]
ՄասնագիտությունՊալատական, հիշատակագիր, դիվանագետ և գրող
Լեզուֆրանսերեն
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Ուշագրավ աշխատանքներSaint-Simon's Mémoires?
Պարգևներ
Ոսկե գեղմի շքանշանի ասպետ Սուրբ Լյուդովիկոսի շքանշանի ասպետ Սուրբ Հոգու շքանշան և Սուրբ Միխայիլի շքանշանի ասպետ
ԱմուսինMarie Gabrielle de Durfort?
ԶավակներJacques Louis de Rouvroy de Saint-Simon?
Изображение автографа
 Louis de Rouvroy, duc de Saint-Simon Վիքիպահեստում

Լուի դը Ռուվրուա, Սեն-Սիմոնի դուքս (ֆր.՝ Louis de Rouvroy, duc de Saint-Simon;հունվարի 16, 1675(1675-01-16)[1][2][3][…], Փարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն[4] - մարտի 2, 1755(1755-03-02)[1][2][5][…], Փարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն[4]) , ամենահայտնի հուշագիրներից մեկը, Վերսալի պալատի իրադարձությունների և ինտրիգների մանրամասն տարեգրության հեղինակ Լյուդովիկոս XIV-ի և Ռեգենտների կառավարման ժամանակ։

Պալատական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լյուդովիկոս XIII -ի ֆավորիտներից մեկի որդին՝ արքայազն Կոնդեի հեռավոր ազգականը, ով «հիմարներ օրը» ժամանակին անցավ Կարդինալ Ռիշելյեի կողմը , որի համար նրան տրվեց դքսի կոչում։ 1692 թվականին նա իր առաջին արշավն իրականցրեց Լյուքսեմբուրգի մարշալի հրամանատարության ներքո և աչքի ընկավ Ֆլորյուսի և Ներվինդենի մարտերում։ 1693 թվականին ժառանգեց դքսի և ազնվականի տիտղոս և առաջադրվեց որպես Բրիգադային գեներալ։

Սեն-Սիմոնը շուտով թողեց զինվորական ծառայությունը,քանի որ չէր ընդունվում Լյուդովիկոս XIV-ի կողմից։ Հավատարիմ մնալով արիստոկրատական հայացքներին՝ լինելով Յանսենիզմ-ի հետևորդ, և խիստ բարքերի տեր մարդ, նա կանգնեց Լուի Դոֆին Ֆրանսիացու կողքին և թշնամության մեջ մտավ Տիկին Մենտենոնի և լեգիտիմացված իշխանների հետ։ Այնուհետև, միացավ Օռլեանի դքսության պարտիային՝ չնայած նա չկարողացավ ընդհանուր լեզու գտնել իր սիրելի կարդինալ Դյուբուայի հետ։

Երբ նրա հովանավորը Միապետի փոխարեն դարձավ պետության ժամանակավոր կառավարիչ, Սեն-Սիմոնը նշանակվեց միապետական խորհորդի կազմում։ Իսպանիայի հետ խաղաղություն հաստատելուց հետո դուքսն ուղղարկվեց՝ որպես ռեգենտ Մադրիդ,որտեղ կազմակերպեց անչափահաս Լյուդովիկոս XV-ի նշանադրությունը ինֆանտ Մարիա-Աննայի հետ, որի համար նրան շնորհվեց գրանտ տիտղոսը։ Ռեգենտի մահից հետո Սեն-Սիմոնը ավարտեց իր պալատական կյանքը և չցանկանալով տեսնել թշնամիների հաղթանակը՝ նա մեկուսացավ իր Լաֆերտե-Վիդամի կալվածքում , որտեղ իրեն նվիրեց հուշեր գրելուն։

Սեն-Սիմոնի կալվածքը, որտեղ գրվել են նրա հուշերը

Սեն-Սիմոնի մահից հետո նրա բազմաթիվ փաստաթղթեր, դատարանի որոշմամբ, առգրավվեցին և հանձնվեցին պետական արխիվին։ Հուշագրությունները ծնվեցին Սենտ-Սիմոնի Մարկիզ դե Դանժոյի գրառումները մերժելուց հետո, և դրանց մեջ նա տալիս է լավ սահմանված բնութագրեր. բառի համար չի մտնում գրպանը:Հուշագրերը սկսեցին տպագրվել միայն 1784թվականին, և առաջին ամբողջական հրատարակությունը (թեկուզ մեղմացված) լույս տեսավ 1818թվականին, ինչը սենսացիա առաջացրեց ռոմանտիկների մոտ։

Սեն-Սիմոնի հուշագրերը անգնահատելի ուղեցույց են հանդիսանում Մեծ դարի (1694—1723) պատմության մասին։ Տակիտոսի նմանակմամբ նա փորձում է գուշակել տարբեր պատմական անհատականությունների գործողությունների թաքնված աղբյուրները, բայց միևնույն ժամանակ, նրա կողմնակալությունը և անձնական թշնամությունը հաճախակի էին ի հայտ գալիս։ Որպես պատմաբան՝ նա մեծապես չափազանցնում է արիստոկրատական կուսակցությունների և պալատական ինտրիգների կարևորությունը։ «Սենտ-Սիմոնը պատմում է, ինձ համար կարևոր, Լյուդվիգ XIV դատարանի կարևոր կարևոր մանրուքը», - հեգնաբար ասաց Ալեքսանդր Տուրգենևը[6]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լուի դը Ռուվրուա» հոդվածին։