Գևորգ Քոչար

Գևորգ Քոչար;
Ի ծնե	Գևորգ Բարսեղի Քոչար
Ծնվել է	1901, սեպտեմբերի 5(18)
Ծննդավայր	Թիֆլիս
Մահացել է	1973, փետրվարի 16
Վախճանի վայր	Երևան
Ազգություն	հայ
Ճյուղ(եր)	ճարտարապետություն
Գործունեություն	ճարտարապետ
Պարգևներ	; և
	Գևորգ Քոչար Վիքիդարանում
	Gevorg Kochar Վիքիպահեստում

Գևորգ Բարսեղի Քոչար (սեպտեմբերի 5, 1901(1901-09-05), Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն - փետրվարի 16, 1973(1973-02-16), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ ճարտարապետ, ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1961), ՀԽՍՀ վաստակավոր ճարտարապետ (1968)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1918 թվականին ավարտել է Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցը։

1920-1926 թվականներին սովորել է Վխուտեմասում, 1929 թվականին ավարտել է Վխուտեինը (Մոսկվա) և աշխատել Երևանում։

1932-1937 թվականներին՝ «Գիպրոգոր» նախագծային բյուրոյի ճարտարապետության արվեստանոցի ղեկավար (Միքայել Մազմանյանի հետ), Հայաստանի ճարտարապետների միության կազմկոմիտեի նախագահ, 1937 թվականին՝ վարչության առաջին նախագահը^[1]^[2]։

Գևորգ Քոչարի անունով է կոչվում Երևանի Կենտրոն վարչական շրջանի փողոցներից մեկը։

Ստեղծագործական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քոչարի նախագծերով Երևանում կառուցվել են՝

Կառուցողների ակումբը (1928-1929, այժմ՝ Ռուսական թատրոնի և Օլիմպիական կոմիտեի շենքերը),
Պետապի տունը (1930),
Երջրէկի բնակելի («Շախմատաձև») տունը (1930-1932, երեքն էլ՝ Կարո Հալաբյանի, Միքայել Մազմանյանի հետ),
Քիմիական գործարանի բանվորական բնակելի թաղամասը (1932-1934, համահեղինակ),
ԵԱԱԻ-ի ուսանողական հանրակացարանը (1932-1933),
«Մոսկվա» կինոթատրոնը (1935-1937, Տիրան Երկանյանի հետ),
Կենտրոնական հանրախանութը (1936-1937, համահեղինակ),
Գյումրիում՝ քաղխորհրդի շենքը (1933-1934),
Վանաձորում՝ «Երևան» կինոթատրոնը (1935),
Սևանի ափին՝ Գրողների ստեղծագործական տունը (1935),
Դիլիջանում՝ հանգստյան տուն (1936),
Կազմել է Վանաձորի (1929-1930, համահեղինակ), Արզնիի, Վերին Խաթունարխի գլխավոր հատակագծերը։

1939-1960 թվականներին աշխատել է աքսորավայրում՝ Կրասնոյարսկի երկրամասում։ 1955-1959 թվականներին՝ Կրասնոյարսկ քաղաքի գլխավոր ճարտարապետ։ Կազմել է Նորիլսկ (1939-1954) և Դուդինկա (երկուսն էլ՝ Միքայել Մազմանյանի հետ) քաղաքների գլխավոր հատակագծերը, տարբեր բնույթի նախագծերով Նորիլսկում կառուցել բնակելի տներ (1939), օդանավակայան (1946), կապի տուն (1946), Կրասնոյարսկում վերակառուցել Պուշկինի անվան դրամատիկական թատրոնը (1952-1953)։

1960 թվականից՝ Երևաննախագիծ ինստիտուտի գլխավոր ճարտարագետ, 1964-1972 թվականներին՝ գլխավոր ճարտարապետ։ Հեղինակ է Նոր Զեյթունի ուսանողական հանրակացարանների (1961-1964, Շմավոն Ազատյանի հետ), ՀՀ ԳԱՍ ՕՔԻ-ի (1963, Ստեփան Քյուրքչյանի հետ) համալիրների նախագծերի։

Քոչարի կառույցներին բնորոշ են լակոնիզմը, ճարտարապետական պարզ մտածողությունը, ծավալատարածական լուծումների գործառնական հիմնավորվածությունը։