Գավրասներ
| Գավրասներ | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | Վիքիմեդիայի նախագծի բազմիմաստության փարատման էջ |
| Երկիր |  Բյուզանդական կայսրություն |
| Տիտղոսներ | knyaz? |
| Ազգային պատկանելիություն | Հայ |
Գավրասներ (հուն․՝ Γαβρᾶς, նաև՝ Ղավրասներ, Գավրներ), հայկական ծագմամբ բյուզանդական ազնվական տոհմ։ Տոհմի ներկայացուցիչները հիշատակվել են Փոքր Ասիայում, Արևմտյան և Հյուսիս-արևելյան Հայաստանում։ Տոհմը հայտնի է եղել իր հակակայսերական տրամադրություններով[1]։
Ծագումը
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ժամանակակից հետազոտողները ենթադրում են, որ տոհմը ունի հայկական ծագում[1][2][3]։ Ըստ տարբեր աղբյուրների, տոհմի ազգանունը կարող է կապված լինել այն տեղանքի հետ, որտեղից որ ծագում է տոհմը։ Ինչի հետ էր կապված հայկական շրջան Գավրեքը՝ Ծոփքում[4] (Չորրորդ Հայք[5]) և Պարսկաստանում գտնվող ինչ-որ քաղաքի անվանումները[1]։
Ալեքսանդր Վասիլևը, հիմնվելով Գավրասների և Տարոնի Բագրատունիների ազգակցական կապերի վրա, Գավրաս անունը համարում է հայկական։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Հրաչ Բարթիկյան (1987). «Гл. I 0б этнической принадлежности семьи» (PDF). О византийской аристократической семье Гаврас. Историко-филологическим журнал, № 3 pp. 190-200. ISSN 0135-0536. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2013 թ․ հունվարի 8-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
- ↑ Անատոլի Յակոբսոն // Средневековый Крым: Очерки истории и истории материальной культуры // Изд-во «Наука» [Ленинградское отд-ние], 1964 г. — стр.81- Всего страниц: 230
- ↑ А. П. Каждан // Армяне в составе господствующего класса Византийской империи в 11-12 вв. // Гл.3 § 24 «Гавры» стр-ца 88-92 // АН АрмССР 1973 г.
- ↑ Արսեն Շահինյան // Система административного деления и управления Арабсколго халифата в Армении и Арминийи // «Вестник Московского Университета» (Востоковедение).-2008.-№ 3.-С.68-85.Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)
Следовательно, в составе Месопотамской пограничной области были и некоторые округа двух исторических армянских областей - Цопка (Андзит, Гаврек, Дегик и Цопк Шахуни) и Высокой Армении (Аливн, Даранаги, Екехеац и Музур).
- ↑ Արամ Տեր-Ղևոնդյան // Армения и Арабский халифат // Изд-во АН Армянской ССР, 1977 г. — стр. 153-154- Всего страниц: 321
