Jump to content

Անդրե Լեո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անդրե Լեո
ֆր.՝ Léodile Béra[1]
Դիմանկար
Ծնվել էօգոստոսի 18, 1824(1824-08-18)[1][2][3][…]
ԾննդավայրLusignan[1]
Մահացել էմայիսի 20, 1900(1900-05-20)[1][3][4] (75 տարեկան)
Մահվան վայրՍեն Մորիս[1] կամ Փարիզ, Ֆրանսիա[5]
ԳերեզմանAuteuil Cemetery
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Մայրենի լեզուֆրանսերեն[1]
Մասնագիտությունգրող, կոմունար, լրագրող, կանանց իրավունքների պաշտպան, վիպասան, քաղաքական գործիչ, խմբագիր, անարխիստ, հեղափոխական և ֆեմինիստ
ԱնդամությունԱռաջին ինտերնացիոնալ, Comité de vigilance de Montmartre? և Union des femmes pour la défense de Paris et les soins aux blessés?
Ստորագրություն
Изображение автографа
 André Léo Վիքիպահեստում

Անդրե Լեո ( ֆր.՝ André Léo օգոստոսի 18, 1824(1824-08-18)[1][2][3][…], Lusignan[1] - մայիսի 20, 1900(1900-05-20)[1][3][4], Սեն Մորիս[1] և Փարիզ, Ֆրանսիա[5]), ֆրանսիացի քաղաքական գործիչ, ֆեմինիստ, գրող և լրագրող։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դատարանի պաշտոնյայի դուստր էր։ Ունեցել է յոթ եղբայր և քույր։ Լավ կրթություն ստանալով՝ նա հետաքրքրվել է քաղաքականությամբ, տարվել է արմատական գաղափարներով։ Պարզ չէ, թե նա ինչ դեր է ունեցել 1848 թվականի հեղափոխական իրադարձություններում, բայց, ըստ երևույթին, կապված է եղել հանրապետականների հետ, քանի որ 1851 թվականին Ֆրանսիայում հեղաշրջումից հետո ստիպված է եղել փախչել Շվեյցարիա։ Լոզանում ամուսնացել է Le Peuple թերթի խմբագրի՝ սոցիալիստ-ուտոպիստի հետ։ Երկու տարի անց ունեցել է երկու որդիներին` Անդրեին և Լեոյին, որոնց անունները նա դարձրել է իր կեղծանունը, և այն օգտագործել է հետագայում։ Ընտանիքը 1860 թվականի համաներումից հետո վերադարձել է Ֆրանսիա և բնակություն հաստատել մայրաքաղաքում։

1860-ականներին նա ակտիվորեն պաշտպանում էր կանանց քաղաքացիական և քաղաքական հավասարությունը, ավելի մոտ է եղել ձախ հանրապետականների և սոցիալիստների հետ, մասնակցել է կիսալեգալ սոցիալիստական և ֆեմինիստական կազմակերպությունների գործունեությանը։ Նա Առաջին միջազգային կազմակերպության անդամ էր։ 1866 թվականին մի խումբ ֆեմինիստ ակտիվիստներ, որոնք կոչվում էին Société pour la Revendication du Droit des Femmes, սկսեցին հավաքվել Փարիզում՝ Անդրե Լեոյի տանը, այդ թվում ՝ Մարիա Դերեմը, Լուիզ Միշելը, Ժյուլ Սայմոնը և ուրիշներ։

1870 թվականին Պրուսիայի հետ պատերազմի ժամանակ եղել է Մոնմարտրի զգոնության կոմիտեի անդամ։ Լուիզա Միշելի հետ միասին հիմնել է La Republique des Travailleurs թերթը։

1871 թվականի Փարիզի կոմունայի օրերին հեղափոխական La Sociale և La Commune հեղափոխական թերթերի աշխատակիցը մասնակցում էր կանանց կազմակերպությունների աշխատանքներին։ Բ. Մալոնի հետ միասին դիմել է «Գյուղերի աշխատող ժողովրդին» Կոմունայի աջակցությանը (հրատարակվել է 1871 թվականի ապրիլի 10-ին)։ Կոմունայի ճնշումից հետո նա փախել է Բազել, բնակվել է Շվեյցարիայում։ Բազմիցս վիճաբանել է կանանց էմոցիանացիայի մասին միջազգային ֆրանսիական բաժնի ղեկավարի հետ, ով բացասական վերաբերմունք ուներ կանանց քաղաքական գործունեության նկատմամբ։

Նա մասնակցել է ապստամբությանը, որն ի վերջո տապալել է Երկրորդ կայսրության կառավարությունը։ Որպես լրագրող նա քննադատում էր Ֆրանսիայի Երրորդ հանրապետության իշխանությունների գործողությունները։

1878-1881 թվականներին Անդրե Լեոն համագործակցել է ռուսական Slovo ամսագրի հետ։ 1880 թվականին վերադարձել է Ֆրանսիա, սակայն ակտիվ դեր չի խաղացել հասարակական կյանքում։

Մահացել է 1900 թվականի մայիսի 20-ին։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • «Малон-Шансе». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անդրե Լեո» հոդվածին։