Ցողախոտ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ցողախոտ
Դասակարգում
Թագավորություն  Բույսեր (Plantae)
Ինֆրաթագավորություն Streptophyta
Վերնաբաժին Բարձրակարգ բույսեր (Embryophyta)
Տիպ/Բաժին Անոթավոր բույսեր (Tracheophyta)
Ենթատիպ Սերմնավոր բույսեր (Spermatophytes)
Կարգ Մեխակածաղկավորներ (Caryophyllales)
Ընտանիք Ցողիկազգիներ (Droseraceae)
Ցեղ Ցողախոտ (Drosera)
L., 1753
Տարածվածություն

Տաքսոնի տարածվածությունը
Տաքսոնի տարածվածությունը

Ցողախոտ (լատ. Drósera), միջատակեր բույսերի ցեղ, որը հանդիպում է ճահիճներում, ավազաքարուտներում, լեռներում, գրեթե բոլոր տեսակի բնահողերում։

Անվանում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բույսի անվանումը հայերենում և շատ լեզուներում կապված է բույսի տերևների վրայի նյութի տեսքի հետ։ Գիտական անվանումը ծագել է հունարեն «ցող» բառից (հուն.` δρόσος):

Արտաքին տեսքը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հրվանդանային ցողախոտ
Ցողախոտի կպչուն կաթիլները նրա մազիկների ծայրերի վրա

Ցողախոտերը բազմամյա բույսեր են, երբեմն` պալարանման հաստացած ցողունով, կլոր կամ երկարավուն, կոթունավոր կամ փռված տերևներով, մածամասնությունն ունեն խիտ հավաքված վարդակապ։ Եզրի և տերևի վերին մակերևույթը պատված է խոշոր գեղձավոր մազիկներով, որոնց դիպչելիս արտադրվում է լորձ, որը ծառայում է միջատների որսի համար։

Տերևների չափերը տատանվում են Ավտրալիայում աճող 5 միլիմետրանոց գաճաճ ցողախոտից (Drosera pygmaea) մինչև 60 սանտիմետրանոց արքայական ցողախոտի (Drosera regia) շրջակայքում[1]։

Մանր կամ խոշոր, վառ (սպիտակ կամ վարդագույն) ծաղիկները հավաքված են անվանման ծաղկաբույլի մեջ։ Ծաղիկն ունի կրկնակի ծաղկապատյան. հինգ (հազվատեպ` 4-8) բաժիններից բաղկացած կոթուն, ծաղկապսակը կազմված է հինգ (հազվադեպ` 4-8) թերթիկներից։ Առէջների քանակությունը հավասար է թերթիկների քանակությանը։ Վարսանդը վերին ձվաձև կամ գնդաձև, միաբուն, բազմասերմանի սերմնարանով է և պարզ կամ բացված սռնակով։

Պտուղը սերմնատուփիկ է` բազմաքանակ սերմերով. սերմերը սպիտակուցային են։

Սնուցում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բոլոր ցողախոտերը միջատակեր բույսեր են։ Կպչուն նյութը, որն առաջացնում են տերևները, պարունակում են ալկալոիդ կոնին, որը կատարում է կաթվածահար անող ազդեցություն միջատների վրա և պարունակում է մարսողական ֆերմենտներ։ Երբ միջատը թակարդն է ընկնում, տերևի եզրերը ծալվում են` նրան ամբողջությամբ բռնելով։ Երբ միջատը մարսվում է (դա սովորոաբար տևում է մի քանի օր), տերևը նորից բացվում է։ Տերևների ծալման արագությունը որոշ տեսակների մոտ մեծ է, մասնավորապես` Drosera burmannii-ի մոտ։

Սնման այդպիսի միջոցը թույլ է տալիս անբերրի հողերի պայմաններում միջատից քամել բույսի համար այսպիսի կարևոր նյութեր, որոնցից են` նատրիումի, մագնեզիումի, կալիումի, ֆոսֆորի, և ազոտի աղերը[2]։

Տերևի ծալման գործընթացն ընտրողական է և արձագանքում է միայն սպիտակուցային սննդի վրա։ Երբ պատահական ազդեցություները` ջրի կաթիլի կամ ցած ընկած տերևի նման, չեն հանգեցնում մարսողական գործընթացի։

Բազմացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սովորաբար ցողախոտի ծաղիկը գտնվում է երկար ցողունի վրա, որպեսզի այն միջատները, որոնք փոշոտում են բույսը, չընկնեն տերևների թակարդը։

Տարածվածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Drosera ցեղի տարածվածությունը` կանաչով

Ցողախոտերը հանդիպում են բոլոր մայրացամաքներում, բացառությամբ Անտարկտիդաի։ Տեսակների տարածվածությունը հյուսիսում հասնում է մինչև Ալյասկա նահանգին, հարավում մինչև Նոր Զելանդիա։ Ցողախոտերի տեսակների մեծ մասը(ավելի քան 50%) գտնվում է Ավստրալիայում:Աճում են ազոտական միացություններով աղքատ միջավայրում՝ լճերի ու գետերի ափերին, տորֆային ճահիճներում, գերխոնավ մարգագետիններում։ Ազոտային քաղցը, ինչպես նաև ֆոսֆորի, կալիումի և այլերի անբավարարությունը լրացնում են որսած միջատների հաշվին։ Ներկա ժամանակ հայտնի 187 տեսակի ցողախոտերի մասին։

Տնտեսական նշանակություն և կիրառում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հրվանդանային ցողախոտ

Ժողովրդական բժշկության մեջ ցողախոտի ծաղկած տերևներն օգտագործվել են հազի, նաև կապույտ հազի բուժման համար։ Նաև օգտագործվում է հոմեոպատիայում[3]։ Ժողովրդական բժշկության մեջ ցողախոտը տարբեր կիրառումներ ունի. դրա գեղձերի հյութը օգտագործվել է գորտնուկներից ազատվելու համար, ցողախոտի թուրմը օգտագործվել որպես քրտնքաբեր և միզամուղ միջոց, նաև վարակների և աչքերի հիվանդությունների բուժման համար։ Ցողախոտի շատ տեսակներ աճեցվում են որպես սենյակային դեկորատիվ բույսեր։

Պատկերներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Mann, Phill (2001). The world's largest Drosera Արխիվացված 2011-09-29 Wayback Machine; Carnivorous Plant Newsletter, Vol 30, #3: pg 79.
  2. Charles Darwin (1875). Insectivorous Plants. ISBN 1-4102-0174-0. Արխիվացված է օրիգինալից 2005 թ․ հուլիսի 20-ին.
  3. Блинова К. Ф. и др. Ботанико-фармакогностический словарь : Справ. пособие / Под ред. К. Ф. Блиновой, Г. П. Яковлева. — М.: Высш. шк., 1990. — С. 233. — ISBN 5-06-000085-0

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]