Ցիկլոն (գործողություն)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

«Ցիկլոն» գործողություն (անգլ.՝ Operation Cyclone), Աֆղանստանի մոջահեդներին Աֆղանստանի պատերազմի ժամանակ (1979-1989) զինելու ծրագրի ծածկագիրը[1]։ Ցիկլոնը ԿՀՎ-ի ամենաերկար և ամենաթանկ գաղտնի գործողություններից մեկն է[2], ծրագրի ֆինանսավորումը սկսվեց տարեկան 20–30 միլիոն դոլարով և մինչև 1987 թվականը հասավ տարեկան 630 միլիոն դոլարի[3]։

Նախապատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԱՄՆ նախագահ Քարթերի ազգային անվտանգության հարցերով խորհրդական Զբիգնև Բժեզինսկին պնդում էր, որ ԱՄՆ-ն ջանքեր է գործադրում ԽՍՀՄ-ին ներգրավելու այնպիսի թանկարժեք և, հնարավոր է, շեղող ռազմական հակամարտության մեջ, ինչպիսին է Վիետնամի պատերազմը։ 1998 թվականին ֆրանսիական ամսագրին տված իր հարցազրույցում Բժեզինսկին հիշեց[4][5]՝ մենք ռուսներին չդրդեցինք միջամտելու, բայց միտումնավոր մեծացրինք նրանց միջամտության հավանականությունը... Գաղտնի գործողությունը հիանալի գաղափար էր։ Դրա արդյունքը Խորհրդային Միությանը թակարդի մեջ գցելն էր Աֆղանստանում... Այն օրը, երբ Խորհրդային Միությունը պաշտոնապես հատեց սահմանը, ես գրեցի նախագահ Քարթերին. «Մենք այժմ հնարավորություն ունենք Խորհրդային Միությանը տալ իր Վիետնամական պատերազմը»։

Իր հարցազրույցներում[6] «Ինչպես Ջիմի Քարթերը և ես սկսեցինք մոջահեդներին» (անգլ.՝ How Jimmy Carter and I Started the Mujahideen)[7], «Ես նորից կանեի դա»(անգլ.՝ I’d Do It Again)[8]: Բժեզինսկին ուղղակիորեն նշում է ԱՄՆ ԿՀՎ-ի դերը աֆղան մոջահեդներին պատրաստելու գործում։

Ծրագիր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աֆղան մոջահեդները 1979 թվականի հուլիսի 3-ին Ամերիկայի նախագահ Ջիմի Քարթերը ստորագրեց նախագահական հրամանագիրը, որը թույլատրում էր ֆինանսավորել հակակոմունիստական ​​ուժերին Աֆղանստանում[3]։ Աֆղանստան խորհրդային զորքերի մուտքից և ավելի պրոխորհրդային նախագահ Բաբրակ Կարմալի հաստատումից հետո Քարթերը հայտարարեց. «Խորհրդային ներխուժումը Աֆղանստան խաղաղության ամենամեծ սպառնալիքն է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո.[9]:

Ծրագիրը հիմնականում հենվում էր Պակիստանի հետախուզական ծառայության (ISI) օգտագործման վրա՝ որպես միջնորդ՝ աֆղանական ընդդիմադիր ուժերին ֆինանսավորում, զենք և ուսուցում բաժանելու համար[10]։ Բացի բրիտանական MI6-ի և Հատուկ օդային ծառայության նմանատիպ ծրագրերից, Սաուդյան Արաբիան և Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետությունը[11], ԻՍԻ-ն 1978-ից 1992 թվականներին ներգրավված է եղել զինել և պատրաստել առանց հակավաճառքի պարտիզանական մարտիկներին։ Նրանք նաև ներգրավված էին արաբական երկրներից կամավորներ հավաքագրելով աֆղանական ավազակախմբերի շարքերում՝ Աֆղանստանում տեղակայված խորհրդային զորքերի դեմ կռվելու համար[10]։

ԱՄՆ-ը տրամադրել է տնտեսական օգնության երկու չափաբաժին և ռազմական պայմանագրեր՝ աջակցելու Պակիստանին Աֆղանստանում խորհրդային զորքերի դեմ պատերազմում նրա դերում։ Առաջին վեցամյա տրանշը (1981–1987), որը կազմում էր 3,2 միլիարդ ԱՄՆ դոլար, հավասարապես բաժանվեց տնտեսական օգնության և ռազմական պայմանագրերի միջև։ Բացի այդ, 1983-1987 թվականներին Պակիստանը ԱՄՆ-ից գնել է 40 F-16 ինքնաթիռ՝ 1,2 միլիարդ արժողությամբ, երկրորդ վեցամյա տրանշի չափը (1987-1993 թթ.) կազմել է 4,2 միլիարդ, որից 2,28 միլիարդը հատկացվել է տնտեսական օգնության համար։ ցածր տոկոսադրույքներով (2-3%) դրամաշնորհների կամ վարկերի տեսքով։ Գումարի մնացած մասը (1,74 մլրդ) տրամադրվել է ռազմական գնումների համար վարկի տեսքով։ Իսրայելը հեշտացրել է Պակիստանին ոչ ամերիկյան զենք վաճառել Աֆղանստանում պատերազմի համար[12][13]։ Այսպիսով, երկրին տրամադրվել է մոտավորապես 3-ից 20 միլիարդ ԱՄՆ դոլար՝ աֆղանական մոջահեդների ջոկատներին տարբեր տեսակի զինատեսակներ, այդ թվում՝ «Սթինգեր» շարժական զենիթահրթիռային համակարգեր պատրաստելու և մատակարարելու համար։

Տարեցտարի ծրագրի ֆինանսավորումն ավելանում էր որոշ ամերիկացի քաղաքական գործիչների և պետական ​​պաշտոնյաների ակտիվ աջակցության շնորհիվ, ինչպիսիք են կոնգրեսականներ Չարլզ Ուիլսոնը և Գորդոն Համֆրին, ԿՀՎ տնօրեն Ուիլյամ Քեյսին և պաշտպանության փոխնախարար Ֆրեդ Իչլին։

Հետևանքները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այն բանից հետո, երբ 1979 թվականի դեկտեմբերին խորհրդային զորքերը մտան Աֆղանստան, ենթադրվում էր, որ Խորհրդային Միությունը փորձում է ընդլայնել իր հարավային սահմանները՝ տարածաշրջանում տեղ գրավելու համար։ Այս ընդլայնումը դեպի հարավ, թվում էր, նախորդում էր հետագա ընդարձակմանը դեպի արևելք՝ դեպի Պակիստան և դեպի արևմուտք՝ դեպի Իրան։ Ամերիկացի քաղաքական գործիչները՝ և՛ հանրապետականները, և՛ դեմոկրատները, տեղյակ չէին ԱՄՆ-ի մասնակցության մասին և վախենում էին, որ Խորհրդային Միությունը մտադիր է վերահսկողություն հաստատել Մերձավոր Արևելքի նավթի վրա։ Մյուսները կարծում էին, որ Խորհրդային Միությունը փորձում էր կանխել Իրանի իսլամական հեղափոխությունը և աֆղանական իսլամացումը ԽՍՀՄ միլիոնավոր մուսուլմանների վրա տարածվելուց։

Ներխուժումից հետո Քարթերը հայտարարություն արեց, որը հայտնի դարձավ որպես «Քարթերի դոկտրին», որ Միացյալ Նահանգները թույլ չի տա արտաքին ուժերին վերահսկել Պարսից ծոցը։ Նա դադարեցրեց ցորենի առևտուրը ԽՍՀՄ-ի հետ, որը նպատակ ուներ հաստատել խորհրդային առևտրային հարաբերություններ և նվազեցնել սառը պատերազմի լարվածությունը։ Հացահատիկի արտահանումը շահավետ էր ամերիկյան գյուղատնտեսության համար, և Քարթերի որոշումը ազդարարեց ամերիկացի ֆերմերների համար դժվար ժամանակների սկիզբը։ Նա նաև արգելեց ամերիկացիներին մասնակցել 1980 թվականի ամառային օլիմպիական խաղերին Մոսկվայում և վերականգնեց երիտասարդ տղամարդկանց զինվորական գրանցումը։

ԱՄՆ-ը կորցրեց հետաքրքրությունը Աֆղանստանի նկատմամբ խորհրդային զորքերի դուրսբերումից հետո։ Ամերիկյան ֆինանսավորումը Աֆղանստանի դիմադրության առաջնորդ Գյուլբուդդին Հեքմաթյարին և նրա Աֆղանստանի իսլամական կուսակցությանն անմիջապես դադարեցրել են[14]։ ԱՄՆ-ը նաև կրճատել է իր օգնությունը Պակիստանում աֆղան փախստականներին։

1990 թվականի հոկտեմբերին ԱՄՆ նախագահ Ջորջ Բուշը հրաժարվեց ընդունել, որ Պակիստանը միջուկային զենք չունի և դրանով իսկ թույլատրեց պատժամիջոցներ կիրառել Պակիստանի նկատմամբ՝ Կոնգրեսի արտաքին օգնության ակտի Փրեսլերի փոփոխության (1985) համաձայն։ Այս որոշումը չեղյալ համարեց երկրորդ տրանշ տրամադրելու 1987 թվականի պարտավորությունը և ընդհատեց տնտեսական օգնությունն ու ռազմական մատակարարումները Պակիստանին (բացառությամբ այն տնտեսական օգնության, որն արդեն ուղարկվել էր Պակիստանին)։ Ռազմական մասնագետների վերապատրաստման ծրագրերը նույնպես դադարեցվել են, և որոշ պակիստանցի սպաներ, որոնք վերապատրաստում էին անցել ԱՄՆ-ում, հետ են կանչվել հայրենիք[10]։

Քննադատություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԱՄՆ կառավարությունը քննադատության է ենթարկվել այն բանի համար, որ Պակիստանին թույլ է տվել իր միջոցների անհամաչափ քանակություն ուղարկել Աֆղանստանի իսլամական կուսակցության պարտիզանական առաջնորդ Գյուլբուդին Հեքմատյարին, որին Պակիստանի ղեկավարությունը դաշնակից էր համարում[15][16]։ Հեքմատյարը քննադատության է ենթարկվել այլ մոջահեդների սպանության և խաղաղ բնակիչների վրա հարձակումների համար, այդ թվում՝ ԱՄՆ-ի կողմից Քաբուլի հրթիռակոծման համար, որը հանգեցրել է 2000 զոհի։ Ասում էին, որ նա բարեկամական հարաբերությունների մեջ է Ալ-Քաիդայի հիմնադիր Ուսամա բեն Լադենի հետ, ով ղեկավարում էր Մաքթաբ Ալ-Խադամատ ծրագիրը՝ օգնելու «աֆղանական արաբ կամավորներին» պայքարել Աֆղանստանի պատերազմում։ Պակիստանի առաջնորդ գեներալ Զիա-ուլ-Հաքը, մտահոգված լինելով իր պահվածքով, զգուշացրել է Հեքմաթյարին[17]։

1980-ականների վերջին Պակիստանի վարչապետ Բենազիր Բհուտոն, անհանգստացած իսլամիստական ​​շարժման աճող հզորությամբ, նախագահ Ջորջ Բուշին ասաց. «Դուք ստեղծում եք Ֆրանկենշտեյն»[18]։

Ադամ Դոլնիկը գրում է, որ ապացույցներ կան Ուսամա բեն Լադենի և ԱՄՆ ներկայացուցիչների միջև համագործակցության մասին՝ որպես աֆղան մոջահեդներին օգնելու ծրագրի մաս[19]:Տարբեր գնահատականներով, մոտավորապես Կաղապարը մասնակցել է պատերազմին. 43 իսլամական երկրներից օտարերկրյա մուսուլմանների թիվը, որոնցից շատերն այն ժամանակ մասնակցել են Ալ-Քաիդայի ահաբեկչական գործողություններին[20]։

Այնուամենայնիվ, ԱՄՆ իշխանությունները պնդում են, որ ամբողջ ֆինանսավորումն ուղղվել է տեղի աֆղան ապստամբներին և հերքում են, որ նրանց միջոցներից որևէ մեկը օգտագործվել է Ուսամա բեն Լադենին կամ օտար արաբ մոջահեդներին աջակցելու համար[21][22][23]։ Իսլամական ծայրահեղականության գծով բրիտանացի փորձագետ Ջեյսոն Բերկը գրել է, որ ֆինանսավորումն ուղղվել է Գյուլբուդդին Հեքմաթյարին, իսկ Ալ-Քաիդայի ապագա ստեղծող և ղեկավար Ուսամա բեն Լադենն այն ժամանակ լուրջ բան չէր. այլ իսլամիստական ​​կազմակերպություններ, ինչպիսիք են Եգիպտոսի իսլամական ջիհադը[24]։

Ժողովրդական մշակույթ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չարլի Ուիլսոնի պատերազմը (2007) կենսագրական դրաման հիմնված է Ջորջ Քրայլի համանուն գրքի վրա և պատմում է Տեխասի դեմոկրատ կոնգրեսական Չարլզ Ուիլսոնի մասին, ով պատասխանատու էր 1980-ականներին ծրագրի ֆինանսավորման համար[25]։.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Eduardo Real: ‘’Zbigniew Brzezinski, Defeated by his Success’’ Արխիվացված 2011-07-08 Wayback Machine(անգլերեն)
  2. ↑ «The Oily Americans». Time (magazine) (անգլերեն). 2003 թ․ մայիսի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ դեկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2008 թ․ հուլիսի 8-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 Bergen, Peter, Holy War Inc., Free Press, (2001), p. 68(անգլերեն)
  4. ↑ Actualité, Spécial islamisme. Արխիվացված 2008-02-26 Wayback Machine (Ֆրանսերեն)
  5. ↑ No Regrets: Carter, Brzezinski and the Muj. Արխիվացված 2009-07-06 Wayback Machine(անգլերեն)
  6. ↑ Хаос и экстремизм — оружие США на Ближнем Востоке Արխիվացված 2014-06-21 Wayback Machine // Вести Экономика, 21.06.2014
  7. ↑ Alexander Cockburn, Jeffrey St. Clair Zbigniew Brzezinski: How Jimmy Carter and I Started the Mujahideen Արխիվացված 2014-07-02 Wayback Machine // CounterPunch, 15 January 1998
  8. ↑ Adam Garfinkle «I’d Do It Again» Talking about Afghanistan with Zbigniew Brzezinski Արխիվացված 2014-07-07 Wayback Machine // The American Interest, 1 May 2008
  9. ↑ Mark Urban, War in Afghanistan, Macmillan, 1988, p.56.(անգլերեն)
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Pakistan’s Foreign Policy: an Overview 1974—2004. Արխիվացված 2012-06-23 Wayback Machine PILDAT briefing paper for Pakistani parliamentarians by Hasan-Askari Rizvi, 2004. pp. 19—20.(անգլերեն)
  11. ↑ Interview with Dr. Zbigniew Brzezinski-(13/6/97). Part 2. Արխիվացված 2015-01-15 Wayback Machine Episode 17. Good Guys, Bad Guys. 13 June 1997.(անգլերեն)
  12. ↑ «Pakistan Got Israeli Weapons During Afghan War», Daily Times Monitor — Pakistan Արխիվացված 2008-10-04 Wayback Machine, 23 July 2003.(անգլերեն)
  13. ↑ Profile: Charlie Wilson. Արխիվացված 2013-10-12 Wayback Machine(անգլերեն)
  14. ↑ Kepel, Jihad. 2002.(անգլերեն)
  15. ↑ Bergen, Peter, Holy War Inc., Free Press, (2001), p.67.(անգլերեն)
  16. ↑ Graham Fuller in interview with Peter Bergen, Bergen, Peter, Holy War Inc., Free Press, (2001), p. 68.(անգլերեն)
  17. ↑ Henry S. Bradsher, Afghan Communism and Soviet Interventions, Oxford University Press, 1999, p. 185.(անգլերեն)
  18. ↑ «The Road to Sept. 11». Evan Thomas. Newsweek. 10 January 2001.(անգլերեն)
  19. ↑ Дольник А. Террорист номер один Արխիվացված 2019-02-27 Wayback Machine // Независимая газета, 21 сентября 2001.
  20. ↑ Charlotte Weaver, Connie Delaney, Patrick Weber, Robyn Carr Afghanistan - A New History. — Routledge, 2002-11-14. — 280 с. — ISBN 9781136803390
  21. ↑ «1986-1992: CIA and British Recruit and Train Militants Worldwide to Help Fight Afghan War».(անգլերեն)
  22. ↑ «CIA worked with Pak to create Taliban». India Abroad News Service. 2001 թ․ մարտի 6. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հունիսի 11-ին. Վերցված է 2008 թ․ հունիսի 29-ին.(անգլերեն)
  23. ↑ «Did the U.S. "Create" Osama bin Laden?».(անգլերեն)
  24. ↑ Burke J. Al-Qaeda: Casting a Shadow of Terror. — 2003. — P. 9. — 292 p. — ISBN 9781850433965
  25. ↑ «Wilson, Charles Nesbitt [Charlie] | The Handbook of Texas Online| Texas State Historical Association (TSHA)» (անգլերեն).
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ցիկլոն_(գործողություն)&oldid=9703243» էջից