Տատիկի այծիկը. հեքիաթ մեծահասակի մասին, (ռուս.՝ Бабушкин козлик. Сказка для взрослых), խորհրդային մուլտիպլիկացիոն ֆիլմ-հեքիաթ մեծահասակների համար, որը նկարահանվել է 1963 թվականին։ Ֆիլմն ստեղծել է ռեժիսոր Լեոնիդ Ամալրիկը, որը մի քանի անգամ անդրադարձել է սատիրական ժանրին[1]։
Մուլտֆիլմն ստեղծվել է ըստ Ֆենիքս Կրիվինի համանուն հայտնի հեքիաթի, որը մանկական հայտնի դասական երգի պատմությունը ներկայացնում է գլխիվայր շրջած։
Այժմ արդեն բոլորին ծանոթ «պոզիկներն ու ոտիկները» մնում են ոչ թե այծիկից, այլ տատիկից։ Իսկ ինքը` այծիկը, որը պարզվում է` չարաճճի էր, միանում է գայլերի վատ խմբին։
Նկարչի ընդհանրացնող մտքի ճշգրտությունը, ռեալիստական վարպետության անվրեպությունը և հավատարմությունը քննադատական թիրախին, ահա սրանք են մուլտիպլիկացիոն սատիրայի ուժն ու ճշմարտացիությունը։ Հեքիաթների և առակների երգիծական-սատիրիկ վերաիմաստավորումը, ավանդական սյուժեների ու կերպարների անսպասելի սուր մեկնաբանությունը մեծ հնարավորություններ է բացում մուլտիպճլիկացիայի համար։
Այդ հնարավորություններից օգտվել են, օրինակ, «Տատիկի այծիկը» (ռեժ.` Լ. Ամալրիկ, սցենարի հեղ.` Ֆ. Կրիվին, 1963), սատիրական հեքիաթի հեղինակները։ Մանկությունից բոլորին հայտի սյուժեն այստեղ ինքնատիպ կերպով ձևափոխված է. այստեղ «պոզիկներն ու ոտիկները» մնում են ոչ թե այծիկից, այլ` տատիկից։ Իսկ ինքը` այծիկը, փոխաբերական կերպով դառնում է դատարկապորտ երիտասարդ, որն ընկնում է վատ շրջապատ։ Փոփոխված սյուժեն այստեղ դժբախտաբար չի հասնում սատիրական ճշգրիտ թիրախին։ Եվ այդ թերությունը շտկել չեն կարող ո՛չ պատկերի արտահայտչականությունը, ո՛չ շարժման ու ռիթմի հնարամտությունը։
1990-ական թվականներին մուլտֆիլմը թողարկվել է Studio PRO Video-ի խորհրդային մուլտֆիլմերի լավագույն հավածաքուներում, ավելի ուշ ընդգրկվել է «Սոյուզ» ստուդիայի տեսաերիզներում։
ԽՍՀՄ
