Վիկտոր Օրեշնիկով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիկտոր Օրեշնիկով
ռուս.՝ Виктор Михайлович Орешников
Ծնվել էհունվարի 7 (20), 1904 կամ հունվարի 7, 1904(1904-01-07)[1]
ԾննդավայրՊերմ, Ռուսական կայսրություն[2]
Վախճանվել էմարտի 15, 1987(1987-03-15)[1] (83 տարեկան)
Մահվան վայրԼենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսական կայսրություն[3]
ԿրթությունԻ. Ե. Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտ
Մասնագիտություննկարիչ, արվեստագետ, գծանկարիչ և նկարչության ուսուցիչ
Ոճռեալիզմ
Ժանրդիմապատկեր
Թեմաներգեղանկարչություն
ՈւսուցիչVladimir Denissov? և Իսաակ Բրոդսկի
ԱշակերտներԱնդրեյ Միլնիկով, Q85854766? և Q124738862?
Պարգևներ
Լենինի շքանշան Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան Ժողովուրդների բարեկամության շքանշան «Պատվո նշան» շքանշան «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ անձնվեր աշխատանքի համար» մեդալ «Աշխատանքի վետերան» մեդալ
ԽՍՀՄ ժողովրդական նկարիչ և Ստալինյան մրցանակ
ԱնդամակցությունԽՍՀՄ նկարիչների միություն

Վիկտոր Օրեշնիկով (ռուս.՝ Орешников, Виктор Михайлович, հունվարի 7 (20), 1904 կամ հունվարի 7, 1904(1904-01-07)[1], Պերմ, Ռուսական կայսրություն[2] - մարտի 15, 1987(1987-03-15)[1], Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային գեղանկարիչ և ուսուցիչ, դիմանկարների վարպետ, պրոֆեսոր, արվեստագիտության դոկտոր։

ԽՍՀՄ գեղարվեստի ակադեմիա (1964 թվական, 1947 թվականից թղթակից անդամ)։ ԽՍՀՄ ժողովրդական նկարիչ (1969)։ Երրորդ աստիճանի Ստալինյան մրցանակի դափնեկիր (1948, 1950)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օրեշնիկովի գերեզմանոցը Սանկտ Պետերբուրգում

Վիկտոր Օրեշնիկովը ծնվել է 1904 թվականի հունվարի 7-ին (20), Պերմում։ Սովորել է Պերմի գեղարվեստի տեխնիկումում։ 1927 թվականին ավարտել է Լենինգրադի բարձրագույն գեղարվեստի ինստիտուտը, Կուզմա Պետրով-Վոդկինի արվեստանոցը։ 1930-1987 թվականներին դասավանդել է Ի. Ե. Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտում։ Գիտությունների թեկնածու (1937)։ Գիտությունների դոկտոր (1948)։ 1953-1977 թվականներին եղել է Ի. Ե. Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտի ռեկտոր։

Օրեշնիկովը ընտրվել է ԽՍՀՄ գեղարվեստի ակադեմիայի լիիրավ անդամ (1954)։ Նկարչի անձնական ցուցահանդեսները տեղի է ունեցել Լենինգրադում (1954, 1974, 1985) և Մոսկվայում (1975)։ 1989-1992 թվականներին, արդեն նկարչի մահից հետո, նրա աշխատանքները մեծ հաջողությամբ ներկայացվել են Ֆրանսիայի L' Ecole de Leningrad ռուսական գեղանկարչության ցուցահանդեսներում և աճուրդներում[4]։

Վ. Օրեշնիկովը մահացել է 1987 թվականի մարտի 15-ին։ Թաղվել է Սանկտ Պետերբուրգում, Լիտերատորնիե մոստիում։

Սանկտ Պետերբուրգի այն տանը, որտեղ 1967-1987 թվականներին ապրել է Օրեշնիկովը, տեղադրվել է հուշատախտակ։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Հայրը` Միխայիլ Օրեշնիկով, եղել է դատարանի խորհրդատու։
  • Մայրը` Օլգա Օրեշնիկով։
  • Կինը` Մադինա Կալմանովա (1912-1987)։
  • Որդին` Ալեքսանդր Օրեշնիկով (ծն. 1939 թվականին), նկարիչ։
    • Թոռնուհին` Օլգա Օրեշնիկովան (ծն. 1962 թվականին), նկարիչ։
    • Թոռը` Պավել։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նկարների հեղինակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աշակերտներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Նիկոլայ Աբրամով (1930-1999)
  • Ելենա Ամշինսկայա (ծնվ. 1934)
  • Ռահիմ Ահմեդով (1921-2008)
  • Անատոլի Վասիլև (1917-1994)
  • Ռոստիսլավ Վովկուշևսկի (1917-2000)
  • Վասիլի Վոլկով (1909-1988)
  • Իրինա Գետմանսկայա (ծնվ. 1939)
  • Կիմ Եֆրեմով (1933-2008)
  • Բատր Կալմանով (1920-1981)
  • Ռուդոլֆ Կարկլին (1927-1993)
  • Կուլչորո Կերիմբեկով (1922-1989)
  • Լարիսա Կիրիլով (ծնվ. 1943)
  • Բորիս Կորնեև (1922-1973)
  • Ալեքսանդր Կորովյակով (1912-1993)
  • Ելենա Կոստենկո (ծնվ. 1926)
  • Յուրի Մացկո (ծնվ. 1947)
  • Յուրի Մեժիրով (1933-2012)
  • Ստանիսլավ Մոլոդիխ (1942-2003)
  • Անդրեյ Միլնիկով (1919-2012)
  • Վյաչեսլավ Նաբատով (1939-1995)
  • Վիկտոր Օտիև (1935-2000)
  • Վսեվոլոդ Պետրով-Մասլակով (ծնվ. 1930)
  • Վալենտին Պեչատին (1920-2006)
  • Նիկոլայ Պոզդնեև (1930-1978)
  • Էրիխ Ռեբանե (1922-1999)
  • Մարիա Ռուդնիցկայա (1916-1983)
  • Ալեքսանդր Սոկոլով (1918-1973)
  • Նիկոլայ Տելեպով (1916-2001)
  • Ալեքսանդր Տոկարև (1926-2015)
  • Բորիս Ուգարով(1922-1991)

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Орешников Виктор Михайлович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  3. ↑ http://www.oxfordartonline.com/benezit/view/10.1093/benz/9780199773787.001.0001/acref-9780199773787-e-00133373
  4. ↑ L' Ecole de Leningrad. Auction Catalogue. — Paris: Drouot Richelieu, 16Juin 1989. — p.60-61.
  5. ↑ Наш современник. Выставка произведений ленинградских художников. Каталог. — Л: Художник РСФСР, 1972. — с.17.

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Выставка произведений ленинградских художников. 1947 год. Живопись. Скульптура. Графика. Театрально-декорационная живопись. Каталог. Л., ЛССХ, 1948.
  • Бойков В. Изобразительное искусство Ленинграда. Заметки о выставке ленинградских художников // Ленинградская правда, 1947, 29 ноября.
  • Иванов П. Лицо современника // Искусство. 1965, № 8. С.5-10.
  • Аникушин М. О времени и о себе // Вечерний Ленинград, 1967, 17 октября.
  • Изобразительное искусство Ленинграда. Каталог выставки. — Л: Художник РСФСР, 1976. — с.25,40.
  • Выставка произведений ленинградских художников, посвященная 60-летию Великого Октября. — Л: Художник РСФСР, 1982. — с.18.
  • Левандовский С. Живопись на Ленинградской зональной // Искусство. 1981, № 2. С.63.
  • Виктор Михайлович Орешников. Каталог выставки. Живопись. М., Изобразительное искусство, 1985.
  • L' Ecole de Leningrad. Auction Catalogue. — Paris: Drouot Richelieu, 12 Mars 1990. — p. 100—101.
  • L' Ecole de Leningrad. Auction Catalogue. — Paris: Drouot Richelieu, 11 Juin 1990. — p. 60-61.
  • Иванов С. В . Неизвестный соцреализм. Ленинградская школа. — Санкт-Петербург: НП-Принт, 2007. — с.9, 15, 19, 356, 358, 359, 362, 367—371, 383—385, 387—392, 396, 398, 399, 402, 406, 441, 443, 444. ISBN 5-901724-21-6, ISBN 978-5-901724-21-7.
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վիկտոր_Օրեշնիկով&oldid=9459025» էջից