Սվետլանա Կարմալիտա

Սվետլանա Կարմալիտա
Սվետլանա Կարմալիտա
Ծննդյան թիվ՝	մարտի 9, 1940
Ծննդավայր՝	Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Վախճանի թիվ՝	հուլիսի 4, 2017 (77 տարեկան)
Վախճանի վայր՝	Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան
Քաղաքացիություն՝	ԽՍՀՄ; Ռուսաստան
Մասնագիտություն՝	սցենարիստ
Պարգևներ՝	; և Ցարսկոյե Սելոյի գեղարվեստական մրցանակ
IMDb։	ID 0439734

Սվետլանա Իգորևնա Կարմալիտա (ռուս.՝ Светлана Игоревна Кармалита, մարտի 9, 1940(1940-03-09)^[1]^[2], Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հուլիսի 4, 2017(2017-07-04)^[2], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), խորհրդային և ռուս կինոսցենարիստ։

Ռեժիսոր Ալեքսեյ Գերմանի կինն ու գործընկերը, ռեժիսոր Ալեքսեյ Գերման կրտսերի մայրը։

ՌԴ մշակույթի վաստակավոր գործիչ (2000), ԽՍՀՄ պետական մրցանակի դափնեկիր (1986):

Կենսագրություն

Սվետլանա Կարմալիտան ծնվել է 1940 թվականի մարտի 9-ին, Կիևում։ Պատերազմից հետո մոր և խորթ հոր՝ թատերագետ Ալեքսանդր Բորշչագովսկու հետ տեղափոխվել է Մոսկվա^[4]^[5]։ 1965 թվականին ավարտել է Մոսկվայի պետական համալսարանի բանասիրության ֆակուլտետը։ Աշխատել է ԽՍՀՄ Լեզվաբանության ինստիտուտի գրադարանում, եղել է Լիտերատուրնայա գազետա թերթի թղթակից, 1990 թվականից` առաջին և փորձարարական ֆիլմի ստուդիայում (СПиЭФ):

1968 թվականին հանդիպել է կինոռեժիսոր Ալեքսեյ Գերմանին^[4], և 1975 թվականին նրանք ամուսնացել են, և Սվետլանան դարձել է Գերմանի զինակիցն ու համախոհը^[5]։ Սվետլանա Կարմալիտան եղել է Գերմանի «Խրուալյոով, դեպի մեքենան» և «Դժվար է լինել աստված» ֆիլմերի սցենարիստն է, ինչպես նաև այլ ռեժիսորների ֆիլմերի սցենարիստ՝ «Նստիր կողքս, Միշկա» (ռեժիսոր՝ Յակով Բազելյան), «Ճամփորդություն Կովկասյան լեռներով» (ռեժիսոր՝ Միխայիլ Օրդովսկի), «Տորպեդակիր ինքնաթիռներ» (ռեժիսոր՝ Սեմյոն Արանովիչ), «Մի խիզախ կապիտան էր ապրում» (ռեժիսոր՝ Ռուդոլֆ Ֆրունտով), «Իմ ռազմական հաշվարկը» (ռեժիսոր՝ Միխայիլ Նիկիտին), «Հեքիաթ խիզախ Խոչբարեի մասին» (ռեժիսոր՝ Ասխաբ Աբակարով, Միխայիլ Օրդովսկի), «Օտրարի մահը» (ռեժիսոր՝ Արտակ Ամիրկուլով)։

1998 թվականից Ալեքսեյ Գերմանի հետ Սցենարիստների և ռեժիսորների բարձրագույն դասընթացներում վարել են ռեժիսորների դասընթացներ։ 2012 թվականից եղել է «Լենֆիլմ» կինոստուդիայի գլխավոր խմբագիրը^[5]։

Մի շարք չիրականացված (Ա. Գերմանի հետ) սցենարների հեղինակ է՝ «Դիք Շելթոնի տխուր և ուսուցողական պատմությունը, բարոնետ, որը երբեք ասպետ չդարձավ» (ըստ Ռոբերտ Լուիս Սթիվենսոնի «Սև նետը» վեպի), «Երկար գիշերային ավտոկանգառ», «Ռիկի-Տիկի-Տավի» (Ռեդյարդ Քիփլինգի Ռիկի-Տիկի-Տավի վեպի հիման վրա)։

Որդին կինոռեժիսոր Ալեքսեյ Գերման կրտսերն է։

Սվետլանա Կարմալիտան մահացել է 2017 թվականի հուլիսի 4-ին՝ 78 տարեկան հասակում, ինսուլտից^[6]։ Թաղված է Բոգոսլովսկոե գերեզմանատանը՝ ամուսնու կողքին^[7]^[8]։

Ֆիլմագրություն

Սցենարներ

Տարեթիվ	Ֆիլմ
Վանդակի տեքստ	Վանդակի տեքստ
1977	Նստիր կողքս, Միշկա
1980	Ճամփորդություն Կովկասյան լեռներով
1983	Տորպեդակիր ինքնաթիռներ
1985	Մի խիզախ կապիտան էր ապրում
1987	Իմ ռազմական հաշվարկը
1987	Հեքիաթ խիզախ Խոչբարեի մասին
1991	Օտրարի մահը
1998	Խրուստալյով, դեպի մեքենան
2013	Դժվար է աստված լինել

Պարգևներ, կոչումներ

«Մարտական համագործակցության ամրապնդման համար» մեդալ, Ա. Դովժենկոյի անվան մրցանակ (1984) «Տորպեդակիր ինքնաթիռներ» ֆիլմի համար
ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ (1986).
Ռուսաստանի Դաշնության արվեստի վաստակավոր գործիչ (2000) - արվեստի բնագավառում ծավալած գործունեության համար^[9]
Սարսկոսելսկայա արվեստի մրցանակի դափնեկիր (2012)

Վավերագրական ֆիլմեր

2010 — «Ավելին, քան սերը, Գերման և Կարմալիտա»^[10]

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 Internet Movie Database — 1990.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ http://kremlin.ru/acts/bank/15775
↑ ^4,0 ^4,1 Михаил Трофименков (4 июля 2017). «Умерла Светлана Кармалита». Коммерсантъ. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 7-ին.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 «Скончалась жена и соратник Алексея Германа Светлана Кармалита». Фонтанка.ру. 4 июля 2017. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 6-ին.
↑ Зоя Игумнова (4 июля 2017). «Алексей Герман: «Занимаясь похоронами друга, мама получила инсульт»». Известия. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 6-ին.
↑ Светлану Кармалиту похоронят на Богословском кладбище, рядом с мужем // metronews.ru, 4 июля 2017
↑ «Вдову режиссёра Алексея Германа-старшего Светлану Кармалиту похоронили в Санкт-Петербурге». Вечерняя Москва. 7 июля 2017. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 8-ին.
↑ «Указ Президента Российской Федерации от 4 июля 2000 года № 1245 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». // Официальный сайт Президента России. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 21-ին.
↑ «Больше, чем любовь. Светлана Кармалита и Алексей Герман». Телеканал «Культура». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 4-ին.

Արտաքին հղումներ

«Светлана Кармалита». Энциклопедия отечественного кино. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ ապրիլի 13-ին. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 6-ին.
Антон Долин (4 июля 2017). «Половина феномена, который мы знали под кодовым именем «Алексей Герман». Памяти Светланы Кармалиты». Meduza. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 4-ին.
«Последнее интервью «Вечерней Москве» Светланы Кармалиты (2014 год)». Вечерняя Москва. 4 июля 2017. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 8-ին.

[_4ba25736b1d6ab53-1] 1,0 ^1,1 Internet Movie Database — 1990.

[_6927b1e19500e022-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_c65a672775d150bf-3] ttp://kremlin.ru/acts/bank/15775

[МТ-4] 4,0 ^4,1 Михаил Трофименков (4 июля 2017). «Умерла Светлана Кармалита». Коммерсантъ. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 7-ին.

[Ф-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 «Скончалась жена и соратник Алексея Германа Светлана Кармалита». Фонтанка.ру. 4 июля 2017. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 6-ին.

[6] Зоя Игумнова (4 июля 2017). «Алексей Герман: «Занимаясь похоронами друга, мама получила инсульт»». Известия. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 6-ին.

[7] Светлану Кармалиту похоронят на Богословском кладбище, рядом с мужем // metronews.ru, 4 июля 2017

[8] «Вдову режиссёра Алексея Германа-старшего Светлану Кармалиту похоронили в Санкт-Петербурге». Вечерняя Москва. 7 июля 2017. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 8-ին.

[9] «Указ Президента Российской Федерации от 4 июля 2000 года № 1245 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». // Официальный сайт Президента России. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 21-ին.

[10] «Больше, чем любовь. Светлана Кармалита и Алексей Герман». Телеканал «Культура». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 4-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]