Ալեքսեյ Գերման

Ալեքսեյ Գերման
Ալեքսեյ Գերման
Ծննդյան թիվ՝	հուլիսի 20, 1938
Ծննդավայր՝	Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն
Վախճանի թիվ՝	փետրվարի 21, 2013 (74 տարեկան)
Վախճանի վայր՝	Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան
Քաղաքացիություն՝	Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն; Ռուսաստան
Մասնագիտություն՝	կինոռեժիսոր, դերասան և սցենարիստ
Պարգևներ՝	, , ; , , , , , Q4411241? (1998), Նիկա (1999), Ոսկե խոյ (1999), Տրիումֆ (1998), Ցարսկոյե Սելոյի գեղարվեստական մրցանակ (2003) և Նիկա (2015)
IMDb։	ID 0314516

Ալեքսեյ Յուրևիչ (Գեորգիևիչ)^[3] Գերման (ռուս.՝ Алексе́й Ю́рьевич (Гео́ргиевич) Ге́рман, հուլիսի 20, 1938(1938-07-20)^[1], Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն^[1] - փետրվարի 21, 2013(2013-02-21)^[2], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), խորհրդային և ռուս կինոռեժիսոր, սցենարիստ, դերասան և պրոդյուսեր, Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ (1994)^[3]: Տիրապետում է վավերագրականին բնորոշ սև-սպիտակ գեղարվեստական կինոնկարների նկարահանման ոճին և տեխնիկային։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալեքսեյ Գերմանը ծնվել է 1938 թվականի հուլիսի 20-ին Լենինգրադում։ Գրող Յուրի (Գեորգիա) Գերմանի և Տատյանա Ալեքսանդրովնա Ռիտտենբերգի որդին է։ 1960 թվականին ավարտել է Լենինգրադի թատրոնի, երաժշտության և կինեմատոգրաֆիայի պետական ինստիտուտի ռեժիսորական ֆակուլտետը (Գրիգորի Կոզինցևի արվեստանոցը, դասընթացի ղեկավար Ալեքսանդր Մուզիլ)։

Աշխատել է Սմոլենսկի դրամատիկական թատրոնում, այնուհետև, 1961-1964 թվականներին՝ Լենինգրադի դրամատիկական Մեծ թատրոնում Գեորգի Տովստոնոգովի հետ։

1964 թվականից եղել է «Լենֆիլմ» կինոստուդիայի երկրորդ ռեժիսոր, այնուհետև՝ բեմադրող ռեժիսոր։ Նրա «Ստուգում ճանապարհներին» ֆիլմը 15 տարի մնացել է դարակների վրա և էկրան է բարձրացել միայն վերակառուցման տարիներին։ 1985 թվականին ընտրվել է ԽՍՀՄ Կինեմատոգրաֆիստների միության քարտուղար։ 1990 թվականին կազմակերպել է «ԱՓՖՍ» կինոստուդիան (Առաջին փորձարարական ֆիլմի ստուդիա) և մինչև իր մահը` 2013 թվականը, եղել է նրա գեղարվեստական ղեկավարը։ 1998 թվականից Գերմանը Սցենարիստների և ռեժիսորների բարձրագույն դասընթացներում կազմակերպել է հեղինակային արվեստանոց։ 2010 թվականից եղել է Սանկտ Պետերբուրգի միջազգային կինոֆորումի նախագահը։

Ալեքսեյ Գերմանը մահացել է 2013 թվականի փետրվարի 21-ին՝ 75 տարեկան հասակում, Սանկտ Պետերբուրգի Ռազմա-բժշկական ակադեմիայի հիվանդանոցում՝ երիկամային անբավարարությունից։ Թաղվել է փետրվարի 24-ին՝ Սանկտ Պետերբուրգի Բոգոսլավսկի գերեզմանոցում^[4]^[5]^[6]։

2013 թվականի աշնանը հետմահու արժանացել է Հռոմի կինոփառատոնի «Կապիտոլիական ոսկե գայլ» մրցանակի՝ կինոարվեստում ունեցած ավանդի համար (Lifetime Achievement Award): Մրցանակի հանձնման արարողությունը կայացել է Հռոմում, նոյեմբերի 13-ին, Գերմանի «Դժվար է աստված լինել» ֆիլմի համաշխարհային պրեմիերայի շրջանակներում։ Մրցանակը ստացել են ռեժիսորի այրին՝ Սվետլանա Կարմալիտան և նրա որդին Ալեքսեյ Գերման կրտսերը^[7]^[8]]: Կազմակերպիչները նշել են, որ առաջին անգամ եվրոպական փառատոների պատմության մեջ որոշվել է նման մրցանակ շնորհել մահացած կինեմատոգրաֆիստին^[9]։ Կաննի կինոփառատոնի կազմակերպիչները խնդրել են Գերմանների ընտանիքին թույլատրել «Դժվար է աստված լինել» ֆիլմը ընդգրկել հիմնական մրցույթում, բայց մերժում են ստացել^[10]։

Ընտանիք^[11][խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մայրական կողմ
- Նախապապը եղել է երդվյալ հավատարմատար, պետերբուրգյան հրեական համայնքի մեկենաս, պետական խորհրդական Գավրիիլ Անդրեյեվիչ Տիկտինը^[12]։ Մյուս նախապապը Վլադիմիր Ազրիելևիչ Ռիտենբերգը և նրա եղբայրը Արոն Ազրիելևիչ Ռիտենբերգը (1867-?) եղել են մահուդի և մորթե կոշկեղենի պետերբուրգյան առևտրի տան և մանուֆակտուրայի սեփականատեր, որի հիմնադիրը եղել է առաջին գիլդիայի կովենյան վաճառական Ազրիել Դավիդովիչ Ռիտենբերգը^[13]։
  - Պապը եղել է երդվյալ հավատարմատար, դատական վերահսկիչ, արքունի խորհրդական Ալեքսանդր Վլադիմիրովիչ Ռիտենբերգը։
  - Տատ՝ Յուլիա Գավրիլովնա Տիկտինա։
    - Մայր՝ Տատյանա Ալեքսանդրովնա Ռիտենբերգ (1904-1995)։
      - Քույր՝ Մարինա Նիկոլաևնա Կովարսկայա (1931), Նիկոլայ Արոնովիչ Կովարսկու և Տատյանա Ալեքսանդրովնա Ռիտենբերգի դուստրը։
Հայրական կողմ
- - Պապ՝ Պավել Նիկոլաևիչ Գերման, շտաբս կապիտան։
  - Տատ՝ Նադեժդա Կոնստանտինովնա Իգնատևա, գեներալի դուստր, գթության քույր։
    - Հայր՝ Յուրի Պավլովիչ Գերման, գրող (1910-1967)։
Կին՝ Սվետլանա Իգորևնա Կարմալիտա, սցենարիստ (1940-2017)։
- Որդի՝ Ալեքսեյ Գերման կրտսեր, ռուս կինոռեժիսոր, սցենարիստ (1976)։

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարի	Ֆիլմ
Տարի	Ֆիլմ	Ռեժիսոր	Սցենարիստ	Դերասան	Դեր
1967	Յոթերորդ արբանյակը^[14]	Y
1971	Ստուգում ճանապարհներին	Y
1976	Քսան օր առանց պատերազմի	Y
1977	Նստիր կողքիս, Միշկա		Y
1980	Ռաֆֆերտի			Y	լրագրող
1980	Սերգեյ Իվանովիչը թոշակի է անցնում			Y	Նիկոլայ Դմիտրիևիչ
1981	Տնօրենի անձնական կյանքը			Y	Կոնստանտին Մուստաֆիդի
1981	Ճամփորդություն Կովկասյան լեռներով		Y
1983	Տորպեդակիր ինքնաթիռներ^[15]		Y
1984	Իմ ընկեր Իվան Լապշինը^[16]	Y	Y
1985	Կար մի խիզախ կապիտան		Y
1986	Ասք խիզախ Խոչբարի մասին		Y
1987	Իմ ռազմական հաշվարկը		Y
1990	Канувшее время			Y
1991	Հաղթողի ստվերը (Օստրարայի մահը)		Y
1991	Կինոն փրկում է ժամանակը (վավերագրական)			Y
1991	Անդրեյ (վավերագրական)			Y
1994	Կողպեք			Y	Կլամմ
1994	Սատանայական վոդևիլ (վավերագրական)			Y
1995	Ժամանած գնացքներ / Տրոֆիմ			Y
1996	Ժիզելի մոլուցքը			Y	врач
1996	Սերգեյ Էյզենշտեյն, ինքնակենսագրական (վավերագրական)			Y
1998	Хрусталёв, машину!	Y	Y
1998	Սառը պատերազմ (վավերագրական, սերիա 14)			Y
1998	Որպեսզի հիշեն (վավերագրական, թողարկում 48)			Y
2003 —2012	85-ում Գերմանը 122 է Archived 2019-03-29 at the Wayback Machine. (վավերագրական)			Y
2005	Գերման՝ Գերմանի որդի Archived 2019-03-27 at the Wayback Machine. (վավերագրական)			Y
2005	Այլ Միրոնով (վավերագրական)			Y
2008	Владимир Высоцкий. Я приду по ваши души (վավերագրական)			Y
2008	Գերմանոլոգիա (վավերագրական)	Y		Y
2008	Դեմիուրգ (վավերագրական)			Y
2010	Ավելին քան սերը. Գերման և Կարմալիտա (վավերագրական)			Y
2011	Իմ ընկեր Անդրեյ Բոլտնև (վավերագրական)			Y
2011	Ֆիլմի ղեկավարների պատմություն կամ շինարարները և վերակառուցողները Archived 2019-03-29 at the Wayback Machine. (վավերագրական, սերիաներ 6—8)			Y
2012	Դժվար է աստված լինել (վավերագրական)			Y
2013	Դժվար է աստված լինել	Y	Y

Ճանաչում և պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Քսան օր առանց պատերազմի» ֆիլմի համար
- Ժորժ Սադուլյաի (Ֆրանսիա) մրցանակ - 1977
«Իմ ընկեր Իվան Լապշինը» ֆիլմի համար
- Ժյուրիի «Բրոնզե ընձառյուծ» մրցանակ և Է. Արտարիայի մրցանակ Լոկարնո-1986 միջազգային կինոփառատոնում
- Վասիլև եղբայրների անվան ՌՍՖՍՀ պետական մրցանակ - 1987
«Ստուգում ճանապարհներին» ֆիլմի համար
- ԽՍՀՄ պետական մրցանակ - 1988
Ռոտերդամի միջազգային կինոփառատոնում քննադատության մրցանակի դափնեկիր -1987 за фильмы: «Ստուգում ճանապարհներին», «Քսան օր առանց պատերազմի», «Իմ ընկեր Իվան Լապշինը» ֆիլմերի համար
«Խրուստալյով մեքենա» ֆիլմի համար
- Ֆիլմը մասնակցել է Կաննի կինոփառատոնի մրցույթին (1998)
- Վիսոցկու մրցանակի դափնեկիր «Իմ կյանքի ընթացքը» - 1999
- «Ոսկե դար» բելգիական կինեմատոգրաֆիական պատվավոր մրցանակի դափնեկիր - 1999
- «Նիկա» մրցանակներ 1999 թվականի համար` լավագույն խաղարկային ֆիլմ, լավագույն ռեժիսորական աշխատանք անվանակարգերում
- Կինոգետների և կինոքննադատների գիլդիայի «Ոսկե Խոյ» ազգային մրցանակ 1999 թվականի համար, լավագույն ֆիլմ, լավագույն ռեժիսորական աշխատանք անվանակարգերում Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի մրցանակ։
Ռուսաստանի դաշնության ժողովրդական արտիստ (1994)^[3]
ՌՍՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1988)
«Ոսկե խոյ» մրցանակ «Կինեմատոգրաֆիական տարվա մարդ» անվանակարգում («Եզակի արվեստանոցի ստեղծման, ինտուիցիայի և հաստատակամության համար») - 1992
«Տրիումֆ» մրցանակ - 1998
Սերգեյ Դովլաթովի անվան մրցանակ - 1998
Ցարսկոսելսկի գեղարվեստական մրցանակ (2003)
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար » IV աստիճանի շքանշան[18]
Պատվո շքանշան (30 հուլիսի 2008) - հայրենական կինեմատոգրաֆիայի զարգացման բնագավառում ունեցած ավանդի և երկարամյա ստեղծագործական գործունեության համար^[17]
Ցարսկոսելսկի գեղարվեստական մրցանակ (2012)
«Ոսկե կենտավր» համաշխարհային կինեմատոգրաֆիայում ունեցած ավանդի համար (2012) - «Ուղերձ մարդուն» փառատոնի բարձրագույն պարգևը^[18]
«Ոսկե Կապիտոլիական գայլ» կինոարվեստում ներդրման համար (2013)
«Նիկա» մրցանակ 2015 թվականի համար (հետմահու) - տարվա լավագույն ֆիլմի և լավագույն ռեժիսուրայի համար («Դժվար է աստված լինել»)

Հիշատակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2015 թվականին «Լյուդմիլա Գուրչենկո» հեռուստասերիալում ռեժիսորի դերը խաղում է դերասան Իգոր Մարիչևը։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek, Österreichische Nationalbibliothek Record #119213427 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Награждён указом президента России № 86 от 11 января 1994 года
↑ А. Герман-мл. (2013-02-21)։ «Не стало моего отца»։ «Эхо Москвы»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-02-26-ին
↑ «Режиссёр Алексей Герман-старший скончался от почечной недостаточности»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-02-25-ին։ Վերցված է 2019-03-29
↑ Алексея Германа похоронили в Санкт-Петербурге
↑ «Герман-старший посмертно награждён в Риме за вклад в киноискусство» (ռուսերեն)։ РИА Новости։ 2013-11-13։ Վերցված է 2013-11-14
↑ Nick Vivarelli. (2013-10-08)։ «Rome Fest To Honor Aleksei German Posthumously» (անգլերեն)։ Variety։ Վերցված է 2013-10-15
↑ «The great Russian filmmaker Aleksei Yuryevich German honoured with the Award for Lifetime Achievement» (անգլերեն)։ romacinemafest.it։ 2013-10-08։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին։ Վերցված է 2013-10-15
↑ «Памяти Алексея Германа»։ Эхо Москвы։ 21.02.2013
↑ «Алексей Герман. Биография»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-04-05-ին։ Վերցված է 2019-03-29
↑ «Книга жизни: воспоминания С. М. Дубнова»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-05-12-ին։ Վերցված է 2019-03-29
↑ Владимир Колганов «Герман, или Божий человек»
↑ Համառեժիսոր Գրիգոր Արանովի հետ։
↑ В титрах фильма стоит только имя супруги режиссёра Светланы Кармалиты, сам Герман в связи со сложными отношениями с руководством студии в качестве автора сценария не указан
↑ В титрах фильма в качестве сценариста указан только Эдуард Володарский
↑ Указ Президента РФ от 30 июля 2008 г. № 1148
↑ «Первый приз фестиваля «Послание к человеку» получил Алексей Герман»։ РИА Новости։ 2012-09-23։ Վերցված է 2013-11-14

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Алексей Герман в «Энциклопедии отечественного кино»
Статьи об Алексее Германе на сайте журнала «Сеанс» Archived 2010-03-07 at the Wayback Machine.
Алексей Герман на сайте проекта «Чапаев»
«Я абсолютно разлюбил кино»: одно из последних интервью Алексея Германа
«Да, я хам, но все претензии — после съёмок»
«Алексей Герман: «Правда — не сходство, а открытие»»։ // Искусство кино։ № 12, 2001։ Վերցված է 2015-04-28
Свиридова А.։ «Алексей Герман: «Мы — рабы»»։ Дискурс։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-07-30-ին։ Վերցված է 2017-02-28

[_9eec503a04a626ff-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek, Österreichische Nationalbibliothek Record #119213427 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[_a1e029a2b0f9801b-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[86-1994-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Награждён указом президента России № 86 от 11 января 1994 года

[echomsk-4] А. Герман-мл. (2013-02-21)։ «Не стало моего отца»։ «Эхо Москвы»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-02-26-ին

[5] «Режиссёр Алексей Герман-старший скончался от почечной недостаточности»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-02-25-ին։ Վերցված է 2019-03-29

[6] Алексея Германа похоронили в Санкт-Петербурге

[7] «Герман-старший посмертно награждён в Риме за вклад в киноискусство» (ռուսերեն)։ РИА Новости։ 2013-11-13։ Վերցված է 2013-11-14

[8] Nick Vivarelli. (2013-10-08)։ «Rome Fest To Honor Aleksei German Posthumously» (անգլերեն)։ Variety։ Վերցված է 2013-10-15

[9] «The great Russian filmmaker Aleksei Yuryevich German honoured with the Award for Lifetime Achievement» (անգլերեն)։ romacinemafest.it։ 2013-10-08։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին։ Վերցված է 2013-10-15

[10] «Памяти Алексея Германа»։ Эхо Москвы։ 21.02.2013

[11] «Алексей Герман. Биография»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-04-05-ին։ Վերցված է 2019-03-29

[12] «Книга жизни: воспоминания С. М. Дубнова»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-05-12-ին։ Վերցված է 2019-03-29

[13] Владимир Колганов «Герман, или Божий человек»

[14] Համառեժիսոր Գրիգոր Արանովի հետ։

[15] В титрах фильма стоит только имя супруги режиссёра Светланы Кармалиты, сам Герман в связи со сложными отношениями с руководством студии в качестве автора сценария не указан

[16] В титрах фильма в качестве сценариста указан только Эдуард Володарский

[17] Указ Президента РФ от 30 июля 2008 г. № 1148

[18] «Первый приз фестиваля «Послание к человеку» получил Алексей Герман»։ РИА Новости։ 2012-09-23։ Վերցված է 2013-11-14

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]