Սերգեյ Վիտտե

Սերգեյ Վիտտե
Ծնվել է	հունիսի 17 (29), 1849
Ծննդավայր	Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	փետրվարի 28 (մարտի 13), 1915 (65 տարեկանում)
Մահվան վայր	Պետրոգրադ, Ռուսական կայսրություն
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն
Կրոն	Ռուս ուղղափառ եկեղեցի
Կրթություն	Օդեսայի ազգային համալսարան
Մասնագիտություն	քաղաքական գործիչ
Զբաղեցրած պաշտոններ	Ռուսաստանի վարչապետ և finance minister of Imperial Russia
Պարգևներ և մրցանակներ	Սուրբ Ալեքսանդր Նևսկու ասպետական շքանշան Սուրբ Աննայի Առաջին Փառքի շքանշան Սուրբ Վլադիմիրի 1-ին աստիճանի շքանշան և Սև արծվի շքանշան
Երեխաներ	Véra Narischkine-Witte
Ստորագրություն
Sergei Witte Վիքիպահեստում

Վիտտե Սերգեյ Յուլևիչ (1849-1915), ռուսական պետական գործիչ, կոմս։

1892 թվականից՝ հաղորդակցության ճանապարհների, ապա ֆինանսների մինիստր։ 1903-ից՝ մինիստրների կոմիտեի, 1905—1906-ին՝ մինիստրների խորհրդի նախագահ։ Ակտիվորեն աջակցել է ռուս, կապիտալիզմի զարգացմանը և ձգտել այն զուգակցել ցարական միապետության ամրապնդման հետ։ Վիտտեի օրոք իրականացվել են տնտեսական խոշոր միջոցառումներ․ 1894-ին մտցվել է գինու մենաշնորհ, 1890-ական թթ․ մեծ թափ է ստացել երկաթուղիների շինարարությունը, 1897 թվականին իրականացրել է դրամական ռեֆորմ, տնտեսության զարգացման համար ներգրավել է արտասահմանյան կապիտալներ։ Առաջարկել է ռեֆորմներ (1902-ին) գյուղատնտեսության բնագավառում ևս։ Դեմ էր զեմստվային հիմնարկների ընդլայնմանը։ Արտաքին քաղաքական հարցում կողմ էր ռուսական ֆրանսիական դաշինքին։ Հեռավոր Արևելքում ձգտել է հետաձգել Ճապոնիայի հետ ռազմական կոնֆլիկտը։ 1905-ին գլխավորել է ռուս-ճապոնական հաշտության պայմանագիրը հաշտության պայմանագիր 1905) կնքող պատվիրակությունը։ Ճնշել է 1905—1907-ի հեղափոխությունը։ Նրա առաջարկությամբ է հրապարակվել Հոկտեմբերի 17-ի մանիֆեստը (տես Մանիֆեստ 1905-ի հոկտեմբերի 17-ի)։ Կողմնակից էր ինքնակալության՝ բուրժուական միապետության վերածմանը։ 1906-ին պաշտոնաթող է եղել։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 11, էջ 468)։