Սերգեյ Վիտտե
Վիտտե Սերգեյ Յուլևիչ (1849-1915), ռուսական պետական գործիչ, կոմս։
1892 թվականից՝ հաղորդակցության ճանապարհների, ապա ֆինանսների մինիստր։ 1903-ից՝ մինիստրների կոմիտեի, 1905—1906-ին՝ մինիստրների խորհրդի նախագահ։ Ակտիվորեն աջակցել է ռուս, կապիտալիզմի զարգացմանը և ձգտել այն զուգակցել ցարական միապետության ամրապնդման հետ։ Վիտտեի օրոք իրականացվել են տնտեսական խոշոր միջոցառումներ․ 1894-ին մտցվել է գինու մենաշնորհ, 1890-ական թթ․ մեծ թափ է ստացել երկաթուղիների շինարարությունը, 1897 թվականին իրականացրել է դրամական ռեֆորմ, տնտեսության զարգացման համար ներգրավել է արտասահմանյան կապիտալներ։ Առաջարկել է ռեֆորմներ (1902-ին) գյուղատնտեսության բնագավառում ևս։ Դեմ էր զեմստվային հիմնարկների ընդլայնմանը։ Արտաքին քաղաքական հարցում կողմ էր ռուսական ֆրանսիական դաշինքին։ Հեռավոր Արևելքում ձգտել է հետաձգել Ճապոնիայի հետ ռազմական կոնֆլիկտը։ 1905-ին գլխավորել է ռուս-ճապոնական հաշտության պայմանագիրը հաշտության պայմանագիր 1905) կնքող պատվիրակությունը։ Ճնշել է 1905—1907-ի հեղափոխությունը։ Նրա առաջարկությամբ է հրապարակվել Հոկտեմբերի 17-ի մանիֆեստը (տես Մանիֆեստ 1905-ի հոկտեմբերի 17-ի)։ Կողմնակից էր ինքնակալության՝ բուրժուական միապետության վերածմանը։ 1906-ին պաշտոնաթող է եղել։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 468)։ 
|
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ data.bnf.fr: տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ Витте, Сергей Юльевич // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1892. — Т. VIа. — С. 579.
- ↑ Library of Congress Authorities — Library of Congress.
- ↑ Բրոքհաուզի հանրագիտարան
|
Սա անձի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
