Սարու Բրայերլի

Սարու Բրայերլի անգլ.՝ Saroo Brierley
Ծնվել է	հունիսի 15, 1981(1981-06-15) (42 տարեկան)
Ծննդավայր	Խանդվա, Indore division, Մադհյա Պրադեշ, Հնդկաստան
Քաղաքացիություն	Հնդկաստան և  Ավստրալիա
Կրթություն	Angliss International Hotel School?
Մասնագիտություն	գրող
Ծնողներ	հայր՝ John Brierley?, մայր՝ Sue Brierley? և Kamla Munshi?
Կայք	saroobrierley.com
Saroo Brierley Վիքիպահեստում

Սարու Բրայերլի (անգլ.՝ Saroo Brierley, հունիսի 15, 1981(1981-06-15), Խանդվա, Indore division, Մադհյա Պրադեշ, Հնդկաստան), հնդկական ծագմամբ ավստրալիացի գրող, գործարար, որը բաժանվել է ընտանիքից հինգ տարեկան հասակում։ Նրան որդեգրել է Ավստրալիայից մի զույգ, իսկ 25 տարի անց նա գտել է իր հարազատ մորը։ Նրա պատմությունը հասարակական ռեզոնանս առաջացրեց լրատվամիջոցներում, հատկապես Ավստրալիայում և Հնդկաստանում։

Նրա ինքնակենսագրությունը ՝ «Երկար ճանապարհ դեպի տուն»-ը, լույս է տեսել 2013 թվականին Ավստրալիայում, հայտնի է դարձել ամբողջ աշխարհում ՝ 2014 թվականին և հարմարեցվել է « Առյուծ» (2016) կինոնկարին, որում խաղում են Դեվ Պատելը ՝ որպես Սարու, իսկ Նիկոլ Քիդմանը իրեն որդեգրած մոր՝ Սյու Բերիլիի դերում։

Սարուի պատմությունը

Սարու Բրայերլի (իսկական անուն - Sheru Munshi Khan (անգլ.) Sheru Munshi Khan) պարսկերենից Sheru - առյուծ, խան - թյուրքական տիտղոս) ծնվել է Գանեշ Թալայում ՝ Մադհյա Պրադեշ նահանգի Խանդվա արվարձանում։ Երբ նա փոքր էր, հայրը լքեց ընտանիքը։ Նրա մեկնումից հետո ընտանիքը աղքատության մեջ մնաց։ Նրա մայրն աշխատում էր շինարարությունում՝ իրեն և իր երեխաներին պահելու համար։ Անգամ սննդի համար հաճախ գումար չէր լինում, ուստի նա միջոցներ չուներ իր երեխաների կրթության համար։

Երբ Սարուն 5 տարեկան էր, նա իր ավագ եղբայրների ՝ Գուդուի և Կալուի հետ մուրացկանություն էր անում երկաթուղային կայարանում։ Գուդուն երբեմն աշխատում էր կես դրույքով ՝ վագոններ մաքրելով։ Մի օր Գուդուն պատրաստվում էր աշխատանքի գնալ Խանդվայից դեպի Բուրհանփուր, 70 կիլոմետր դեպի հարավ, և Սարուն խնդրեց տանել իրեն իր հետ։ Երբ նրանք հասան Բուրհանփուր, Սարուն այնքան հոգնած էր, որ պառկեց կայարանի նստարաններից մեկին։ Գուդուն խնդրեց սպասել և հեռացավ ՝ խոստանալով շուտով վերադառնալ։ Գուդոն չվերադարձավ (հետագայում պարզվում է, որ Գուդուն այդ գիշեր մահաացել էր ՝գնացքի տակ ընկնելով), և Սարուն անհանգստացավ ՝ տեսնելով կայարանում գնացքը ՝ կարծելով, որ իր ավագ եղբայրն այնտեղ է, մտավ դատարկ վագոն։ Հուսալով, որ եղբայրը շուտով կվերադառնա նրա հետևից նա քնեց։ Երբ արթնացավ, գնացքը սլանում էր անծանոթ քաղաքների միջով։ Երբեմն գնացքը կանգ էր առնում փոքր կայարաններում, բայց Սարուն չէր կարողանում բացել վագոնի դռները։

Սարուն հասավ մինչև Կալկաթա և իջավ գնացքից, երբ ինչ-որ մեկը բացեց դուռը ։ Սարուն չգիտեր, որ տանից 1500 կիլոմետր հեռավորության վրա է։ Սարուն փորձեց տարբեր գնացքներով տուն վերադառնալ, բայց պարզվեց, որ դրանք բոլորն էլ քաղաքային գնացքներ են, և, ի վերջո, նրան հետ բերեցին Կալկաթայի Հավրա երկաթուղային կայարան։ Մեկ-երկու շաբաթ նա ապրում էր երկաթուղային կայարանում, աղբ էր ուտում և քնում էր կայարանի նստարանների տակ։ Գետնանցումում տղամարդիկ փորձեցին բռնել նրան, բայց Սարույին հաջողվեց փախչել։ Հետո նա գնաց քաղաք, թափառեց Կալկաթայի փողոցներում, որոշ ժամանակ անց նրան վերցրեց երկաթուղու աշխատողը և ապաստանեց, բայց, երբ այս աշխատակիցը Սարույին ցույց տվեց իր ընկերոջը, Սարուն զգաց, որ ինչ-որ բան այն չէ և փախավ։

Սարուն հանդիպեց մի տղայի, ով նրան տարավ ոստիկանություն և ասաց, որ նա կորած է։ Ոստիկանությունը Սարույին տեղափոխեց մանկատուն ։ Մի քանի շաբաթ անց Սարույին տեղափոխեցին սոցիալական աջակցության և որդեգրման կենտրոն։ Աշխատակիցները փորձել էին գտնել նրա ընտանիքը, բայց Սարուն շատ բան չգիտեր իր մասին և չէր կարողանում անվանել իր ծննդավայրը, քանի որ, Գանեշ Թալայի փոխարեն նա անընդհատ կրկնում էր "Գանեշթալի": Նա պաշտոնապես համարվեց կորած և նրան որդեգրեցին Ավստրալիայի Թասմանիա նահանգի Հոբարթ քաղաքից մի ընտանիք ։

Մինչ այդ, իր հարազատ մայրը ՝ Կամլա Մունշին, փնտրում էր իր որդիներին։ Մի քանի շաբաթ անց ոստիկանությունը գտավ Գուդուի մարմինը Բուրհանփուրից մեկ կիլոմետր հեռավորության վրա գտնվող երկաթուղու վրա։ Նա մահացել էր գնացքի տակ ընկնելով։ Մայրը շարունակում էր որոնել Սարույին ՝ գնացքով ճանապարհորդելով տարբեր քաղաքներ և ամեն շաբաթ այցելում էր մզկիթ ՝ աղոթելու որդու վերադարձի համար։

Ընտանիքի որոնումները

Սարուն մեծացել է Հոբարթում ՝ ավստրալիական ընտանիքում։ Նրա նոր ծնողները որդեգրել էին նաև Հնդկաստանից մեկ այլ տղայի ՝ Մանթուշին։

Սարուն սովորեց անգլերեն և շուտով մոռացավ հինդին։

Նա հյուրանոցային բիզնես սովորեց Կանբերրայի Ավստրալիայի միջազգային հյուրանոցային դպրոցում։ Մեծահասակ տարիքում նա շատ ժամանակ էր ծախսում իր տան որոնման մեջ ՝ Google Earth ՝ ում, ուսումնասիրելով Երկրի արբանյակային պատկերները, մանրակրկիտ քարտեզի վրա ուսումնասիրելով Կալկաթայից դուրս ելնող բոլոր երկաթուղային գծերը։ Նա հենվեց իր աղոտ հիշողություններին, թե ինչ տեսք ուներ ամեն ինչ Բուրհանփուրի կայարանի շուրջը, չնայած նա չգիտեր կայարանի անունը, բայց նա հիշեց անվան առաջին տառը `Բ տառը։ 2011 թվականի ուշ գիշերը նա գտավ մի երկաթուղային կայարան, և հիշեց, որ հենց այդտեղ էր նա նստե գնացքի լ դատարկ վագոնը։ Այդ կայարանի անունը Բուրհանփուր էր ՝ շատ մոտ այն հնչյունական արտասանությանը, որը նա հիշում էր մանկությունից։ Նա ուսումնասիրեց դեպի հյուսիս երկաթուղու արբանյակային պատկերները և գտավ Խանդվա քաղաքը։ Նա այլևս չէր հիշում այս անունը, բայց ինքը քաղաքում գտավ մանկությունից ծանոթ վայրեր, օրինակ ՝ շատրվան երկաթուղային գծերի մոտ, որտեղ խաղում էր։ Նա կարողացավ փողոցներով ճանապարհ ընկնել դեպի այն վայրը, որտեղ նախկինում ապրում էին իր ընտանիքի հետ։

Սարուն կապվեց Խանդվա քաղաքում գտնվող մի ֆեյսբուքյան խմբի հետ, և այդ խումբը հաստատեց նրա համոզմունքը, որ Խանդվան իր ծննդավայրն է։

2012-ին Սարուն ուղևորվեց Հնդկաստան ՝ Խանդվա, և բնակիչներից հարցրեց, թե գիտե՞ն արդյոք որևէ բան ընտանիքի մասին, որը կորցրել է որդուն 25 տարի առաջ։ Նա ցույց տվեց իր մանկության լուսանկարները, իսկ տեղացիները նրան բերեցին իր մոր մոտ։ Նա նաև տեսավ իր քրոջը ՝ Շեկիլային և եղբորը ՝ Կալլային, քույրը դարձել էր դպրոցի ուսուցչուհի, իսկ եղբայրը ՝ գործարանի կառավարիչ։ Երբ Սարուն և Գուդուն անհետացան, նրանց մայրը կարողացավ իրեն թույլ տալ երեխաներին դպրոց ուղարկել։ Ընտանեկան հանդիպումը լայնորեն լուսաբանվել է հնդկական և միջազգային լրատվամիջոցների կողմից։

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սարու Բրայերլի» հոդվածին։