Միխայիլ Սվետին

Միխայիլ Սվետին
Ծնվել է	դեկտեմբերի 11, 1929
Ծննդավայր	Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել է	օգոստոսի 30, 2015 (85 տարեկան)
Մահվան վայր	Գատչինա, Լենինգրադի մարզ, Ռուսաստան
Գերեզման	Սերաֆիմովսկոե գերեզմանատուն
Կրթություն	Կիևի Գլիերի անվան երաժշտության ինստիտուտ (1958)
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Մասնագիտություն	կինոդերասան, հեռուստատեսային դերասան, թատրոնի դերասան և դերասան
Ակտիվ շրջան	1975-2015
Ժանրեր	կատակերգություն
Պարգևներ և մրցանակներ	; և

Միխայիլ Սվետին (ռուս.՝ Михаил Семёнович Светин, դեկտեմբերի 11, 1929(1929-12-11)^[1], Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - օգոստոսի 30, 2015(2015-08-30), Գատչինա, Լենինգրադի մարզ, Ռուսաստան^[2]), թատրոնի և կինոյի խորհրդային ռուս դերասան։ ՌԴ ժողովրդական արտիստ (1996)^[3]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միխայիլ Սվետինը ծնվել է 1930 թվականին, Կիևում։ 1948 թվականին ընդունվել է Կիևի երաժշտական ուսումնարանի հոբոյի դասարան։ 1950 թվականին երկրորդ կուրսից անցել է բանակային ծառայության, որն անցկացրել է Կիևի բարձրագույն ինժեներային ռադիոտեխնիկական ուսումնարանի զինվորական նվագախմբում։ Զորացրվելուց հետո ընդունել է ժամկետային ծառայություն անցնելու առաջարկը։ Նվագախմբի ծառայությունը համատեղել է երաժշտական ուսումնարանի ուսման հետ, այնուհետև մեկնել է Մոսկվա` Ռուսաստանի թատերական արվեստի համալսարան (ГИТИС) ընդունվելու նպատակով, բայց քննությունները չի կարողացել հանձնել։ Ընդունվել է Արկադի Ռայկինի գլխավորած թատրոնի օժանդակ կազմ, սակայն երկար չի աշխատել։

1958 թվականին Միխայիլ Սվետինը մեկնել է Կամիշին արվարձան։ Եղել է Իրկուտսկի, Պետրոպավլովսկի (Ղազախստան), Պենզայի, Կեմերովոյի դրամատիկական թատրոնների դերասան, երաժշտություն է դասավանդել դպրոցում։ Կարճ ժամանակ աշխատել է որպես Կիևի օպերետի թատրոնի դերասան^[4]։ 1980-2015 թվականներին եղել է Ն․ Ակիմովի անվան կոմեդիայի ակադեմիական թատրոնի դերասան^[5]^[6]։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ՌՍՖՍՀ վաստակավոր արտիստ (1987)
ՌԴ ժողովրդական արտիստ (1996)
Պատվո շքանշան, (հոկտեմբերի 29, 2004)^[7]
Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար IV աստիճանի շքանշան, (2009)^[8]

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վերադարձված տարի, 1973 (կարճամետրաժ)
Տարի էլ չի անցնի, 1973
Ни пуха, ни пера, 1974
Փայտփորիկի գլուխը չի ցավում, 1974
Հունիսյան լրացուցիր օր, 1974
Ագոնիա, 1974
Աֆոնիա, 1975
Չի կարող պատահել, 1975
12 աթոռ, 1976
100 գրամ հանուն խիզախության, 1976
Ճակատագրի նվերը, 1977
Հաճելի անակնկալ, 1977
Ինկասատորի պայուսակը, 1977
Անտեսանելի մարդը, 1977
Անանուն աստղը, 1978
Կախարդական կենդանիներ, 1978
Պրեմիերայի նախօրեին, 1978
Վճարեք անդորրագրով, 1979
Եթե ես լինեի տնօրենը, 1980
Միայն համերգասրահում, 1980
Կանայք լրջորեն են կատակում, 1981
Մեխանիկ Գավրիկովի սիրելի կինը, 1981
Յոթ ուրախ նոտաները, 1981
Սիլվա, 1981
Լոսև տեսուչը, 1982
Ծեր հրաշագործի հեքիաթը, 1984
Քրեական տաղանդ, 1985
Սկսիր նորից, 1985
Մերկ, 1987
Շանս, 1988
Վառ անհատականություն, 1989
Մասնավոր հետախույզը կամ «Համագործակցություն» օպերացիան, 1989
Երբ ուշանում են զագսից, 1991
Մի անգամ Օդեսայում կամ ինչպես գնալ ԽՍՀՄ, 1991
Շուրա, 1991
Շոու միայնակ տղամարդու համար, 1992
Երկաթե աստվածների երեխաները, 1993
Զեֆիրը շոկոլադում, 1993
Ոսկե ճուտը, 1993
Խլացուցիչով ատրճանակը, 1993
Օդային էքպրես, 1993
Սիրավեպ՝ ռուսական ոճով, 1994
Ավանտյուրա, 1995
Տխրության ժամանակը դեռ չի եկել, 1995
Կոտրված լապտերի փողոցը, 1998
Մարտի 8, 2001
Երալաշ, 2003
12 ամիսները, 2005
Ծնունդդ շնորհավոր, թագուհի, 2005
Ոսկե հորթ, 2006
Փարավոնի հայլին, 2006
Ծաղրածուներ, 2008
Պարադոքս, 2008
Հաղթողների օրը, 2009
Ոսկե ավտոմոբիլ, 2009
Անանուն սուրը, 2010
Линия Марты, 2014

Մուլտֆիլմերի հնչյունավորում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալիսան Հայելիների աշխարհում՝ Սպիտակ Արքա, 1982
«Կախարդանքով», 1984
«Պետերբուրգցիների 300 մատմությունները»՝ հեղինակի տեքստ, 2003

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կինը՝ Սանկտ Պետերբուրգի Փոքր թատրոնի դերասանուհի Բրոնիսլավա Պրոսկուրինա
Դուստրը՝ Սվետլանա
- Թոռնուհիներ՝ Աննա և Ակեքսանդրա

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Светин М. С. , Алексеева, Елена Сергеевна Разговоры по телефону։ Мемуары. — АСТ-Пресс Книга, 2010. — 224 с. — 5000 экз. — (Серия Выдающиеся мастера). — ISBN 5-7805-1072-2; ISBN 978-5-462-01085-9
Алексеева, Елена Сергеевна Михаил Светин. Телефономания. — Балтийские сезоны, 2013. — 352 с. — 1000 экз. — ISBN 978-5-903368-72-3
Алексеева Е., Цимбал И., Марченко Т., Колосова Н., Маркова Е., Лебедева О., Евсеев И., Боброва Е., Иванова Н., Абызова Л., Соколинский Е., Заболотняя М., Таршис Н., Ступников И., Горфункель Е. Звёзды петербургской сцены. — АСТ-Пресс Книга, 2003. — 256 с. — 5000 экз. — (серия Выдающиеся мастера). — ISBN 5-7805-0996-4
Капков, Сергей Владимирович Любимые комики. — Эксмо։ Алгоритм, 2005. — 384 с. — 3000 экз. — (серия Любимые наших любимых). — ISBN 5-699-13826-9

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 parish register
↑ Занимонец А. (2015 թ․ մայիսի 19). «Михаил Светин: «Трагедия моей жизни в том, что я обидел Данелию»». Tele.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ օգոստոսի 24-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 24-ին. «Если откровенно, то втихаря мы юбилей уже отпраздновали. По паспорту я моложе на год. Война, эвакуация, потеря документов. В метрику случайно записали 1930 год вместо 1929-го»
↑ «Указ Президента РФ от 13.06.1996 № 887 «О присвоении почётных званий Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հուլիսի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 31-ին.
↑ Մահացել է հայտնի դերասան Միխայիլ Սվետինը
↑ «Михаил Светин». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 31-ին.
↑ Մահացել է ՌԴ ժողովրդական արտիստ Միխայիլ Սվետինը(չաշխատող հղում)
↑ «Указ Президента РФ от 29 октября 2004 г. № 1375 «О награждении государственными наградами Российской Федерации работников Санкт-Петербургского государственного учреждения культуры „Академический театр Комедии имени Н. П. Акимова"»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 14-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 31-ին.
↑ «Указ Президента РФ от 25 октября 2009 г. № 1183 «О награждении государственными наградами Российской Федерации работников Санкт-Петербургского государственного учреждения культуры „Академический театр Комедии имени Н. П. Акимова"»». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մայիսի 18-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 31-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Միխայիլ Սվետին» հոդվածին։

[_88466270c970aed3-1] 1,0 ^1,1 parish register

[teleru150519-2] Занимонец А. (2015 թ․ մայիսի 19). «Михаил Светин: «Трагедия моей жизни в том, что я обидел Данелию»». Tele.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ օգոստոսի 24-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 24-ին. «Если откровенно, то втихаря мы юбилей уже отпраздновали. По паспорту я моложе на год. Война, эвакуация, потеря документов. В метрику случайно записали 1930 год вместо 1929-го»

[1062-1995-3] «Указ Президента РФ от 13.06.1996 № 887 «О присвоении почётных званий Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հուլիսի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 31-ին.

[4] Մահացել է հայտնի դերասան Միխայիլ Սվետինը

[5] «Михаил Светин». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 31-ին.

[6] Մահացել է ՌԴ ժողովրդական արտիստ Միխայիլ Սվետինը(չաշխատող հղում)

[7] «Указ Президента РФ от 29 октября 2004 г. № 1375 «О награждении государственными наградами Российской Федерации работников Санкт-Петербургского государственного учреждения культуры „Академический театр Комедии имени Н. П. Акимова"»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 14-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 31-ին.

[8] «Указ Президента РФ от 25 октября 2009 г. № 1183 «О награждении государственными наградами Российской Федерации работников Санкт-Петербургского государственного учреждения культуры „Академический театр Комедии имени Н. П. Акимова"»». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մայիսի 18-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 31-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]