Մարդակեր բույս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Յատևեո ծառի հետ հանդիպող աբորիգենների նկարը Ջ. Բուլի «Երկիր և ծով» գրքից 1887

Մարդակեր բույս, տարբեր երկրների բանահյուսությունում տարածված առասպելական գիշատիչ բույս, որը բավականաչափ մեծ է, և կարողանում է մարդկանց կամ խոշոր կենդանիներին թակարդի մեջ գցել և կուլ տալ։

Մադագասկարի մարդակեր ծառ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մարդակեր բույսի մասին ամենավաղ հայտնի հաղորդումը ստեղծվել է որպես գրական հորինվածք, որը գրել է Էդմունդ Սպենսերը «Նյու Յորք Ուորլդ» ամսագրի համար[1]։ Սպենսերի հոդվածն առաջին անգամ հայտնվել է «Նյու Յորք Ուորլդ» օրաթերթի 1874 թվականի ապրիլի 26-ի համարում, իսկ երկու օր անց կրկին հայտնվել է թերթի շաբաթական համարում[2]։ Հոդվածում հրապարակվել «Կարլ Լեչե» անունով ենթադրյալ գերմանացի բնախույզի նամակը (հետագայում գրված է նաև Կառլ Լիխե), որ հաղորդում է Մադագասկարի «Մկոդո ցեղի» կատարված զոհաբերությանը հանդիպելու մասին[3] և նկարագրում, թե ծառը ինչպիսի արագությամբ և վայրագությամբ է կլանել զոհերին[4]։ Այս պատմությունը վերատպվել է այլ օրաթերթերում, որոնք ներառում էին 1874 թվականի հոկտեմբերի 27-ի «Հարավային Ավստրալիայի գրանցամատյանը»[5], որի միջոցով մարդակեր ծառի լեգենդը մեծ տարածում է ստացել[6]։

Խաբեությունը հետագայում կրկին հրապարակվել է Միչիգանի նախկին նահանգապետ Չեյղ Օսբորնի «Մադագասկար. Մարդակեր ծառի երկիր» գրքում։ Օսբորնը պնդել է, որ Մադագասկարի և՛ ցեղերը, և՛ միսիոներները գիտեին ահավոր ծառի մասին, կրկնել է Լիչեի պատմությունը և խոստովանել. որ իր նպատակն է կենտրոնացնել ընթերցողի հետաքրքրությունը աշխարհի ամենաքիչ հայտնի կետերից մեկի վրա»[7]։

Գիտնական Վիլի Լեյը1955 թվականի «Սալամանդրներ և այլ հրաշքներ» գրքում հաստատել է, որ Մկոդո ցեղ, Կառլ Լիչե և Մադագասկարի մարդակեր ծառ չկան և այդ բոլորը հերյուրանքներ են[8]։

Յատևեո[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ջեյմս Վ. Բյուելի 1889 թվականի «Ծով և երկիր» գրքում[9] Յատևեո բույսը նկարագրված է որպես Աֆրիկայի և Հարավային Ամերիկայի բնիկ բույս, որն այդպես է անվանվել իսպաներեն ya te veo («այժմ տեսնում եմ քեզ») արտահայտության նման։ Ըստ նկարագրության բույսն ունի թունավոր «փշեր», որոնք «բազմաթիվ հսկայական օձերի նման , կարծես բռնում և խոցում են հասանելի ցանկացած արարածի»[10]։

Վամպիրի որթատունկ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ռիվյու օֆ Ռիվյուզ» (անգլ.՝ Review of Reviews) ամսագրի խմբագիր Ուիլյամ Թոմաս Սթեդը 1891 թվականի հոկտեմբերին հրապարակել է հակիրճ հոդված, որտեղ քննարկվել է «Լյուցիֆեր» ամսագրում տպված մի պատմություն, որը նկարագրում էր Նիկարագուայի մի բույս, որը բնիկները կոչում էին «սատանայի որոգայթ»։ Այս բույսը կարող է «ցամաքեցնել ցանկացած կենդանի արարածի արյունը, որը հասանելի է իր մահացու հպմանը»[11]։

Սթեդի գրախոսության հետաքննությունը պարզել է, որ նման հոդված չի տպագրվել «Լյուցիֆերի» հոկտեմբերյան համարում և հանգել է եզրակացության, որ «Ռիվյու օֆ Ռիվյուզի» պատմությունը խմբագրի հորինածն է[12]։ Պատմությունն իրականում հայտնվել է սեպտեմբերյան համարում[13], որին նախորդել էր ավելի երկար տարբերակը թերթի 1889 թվականի համարներից մեկում, որտեղ Դանսթանը նկարագրվել էր որպես «հայտնի բնագետ» Նոր Օռլեանից[14]։

Գրականությունում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ֆիլ Ռոբինսոնի 1881 թվականի «Մարդակեր ծառը» պատմվածքում (ներառված է նրա «Պանկայի տակ» գրքում) նկարագրում է Նուբիայում հայտնաբերված «մարդակեր ծառը»[15]։
  • Հերբերտ Ուելսի «Տարօրինակ խոլորձի ծաղկումը» (ի սկզբանե տպագրվել է Pall Mall Budget ամսագրում, օգոստոսի 2 և 9, 1894 թ.), ստեղծագործությունում պատմվում է խոլորձի մասին, որն ընդունակ է թմրեցնել մարդուն և քամել նրա արյունը[16]։
  • Ֆրեդ Մ. Ուայթի 1899 թվականի «Մանուշակագույն սարսափը» ստեղծագործությունը ներկայացնում է մանուշակագույն ծաղիկներով մակաբույծ խաղողի վազեր, որոնք հայտնի են որպես «սատանայի կակաչ», որոնք բռնում և թունավորում են կենդանիներին[17]։
  • «Իսպանական վրեժը» (1906) ներկայացնում է «Յատվեո» Մեքսիկայում, որը նման է մեծ կակտուսի՝ բազմաթիվ երկար փշոտ ձեռքերով, որը հարձակվում է տեխասցի ճանապարհորդի վրա[18]
  • 1971 թվականի «Conan the Buccaneer» վեպում Ամազոնի սևամորթ ցեղը օգտագործում է մարդակեր ծառերի պուրակը, որը կոչվում է «կուլամտու»՝ որպես մահապատժի առանձնահատուկ դաժան մեթոդ[19]։
  • Էննի Պրուլքսի 2008 թվականի «The Sagebrush Kid» պատմվածքը ներկայացնում է մի բույս, որը աճում է կենդանիների և մարդկանց ուտելոով, այն բանից հետո, երբ նրան «մեծացրել» և սնել է անզավակ Վայոմինգցի մի զույգ[20][21]։
  • Ջասպեր ֆորդեն իր 2012 թվականի «Մոխրագույնի երանգները. Ճանապարհ դեպի բարձր զաֆրա» ստեղծագործությունում ներկայացնում է մսակեր յատեվեո ծառը։ «Վտանգավոր ինֆոգանդա» տեսահոլովակը թողարկվել է YouTube-ի միջոցով՝ վեպի գովազդման նպատակով, որը վերնագրված է «Ինչպես կուլ չգնալ Յատևեոյին»[22][23]։

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Michell, John; Rickard, Bob (2007). The Rough Guide to Unexplained Phenomena (2nd ed.). Rough Guides. էջեր 319–321. ISBN 978-1-84353-708-3.
  • Miller, T. S. (2012). «Lives of the Monster Plants: The Revenge of the Vegetable in the Age of Animal Studies». Journal of the Fantastic in the Arts. 23 (3): 460–479.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Spencer, Edmund (August 1888). Somers, Frederick Maxwell (ed.). «Wonderful Stories: The Man-eating Tree». Current Literature. Vol. 1, no. 2. էջ 109,154–155.
  2. Spencer, Edmund (April 26–28, 1874). «Crinoida Dajeeana, The Man-eating Tree of Madagascar» (PDF). New York World. Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 1-ին.
  3. Ron Sullivan and Joe Eaton (2007 թ․ հոկտեմբերի 27). «The Dirt: Myths about man-eating plants - something to chew on». San Francisco Chronicle. Վերցված է 2007 թ․ հոկտեմբերի 26-ին.
  4. Tyson, Peter. «A Forest Full of Frights, part 2». The Wilds of Madagascar. Nova Online.
  5. Spencer, Edmund (1874 թ․ հոկտեմբերի 27). «Man-eating Tree of Madagascar». South Australian Register. Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 1-ին.
  6. Pollak, Michael (2014 թ․ օգոստոսի 15). «Answering a Question About a Tale of Human Sacrifice to a Tree». The New York Times. ISSN 0362-4331. Վերցված է 2016 թ․ սեպտեմբերի 16-ին.
  7. Osborn, Chase Salmon (1924). Madagascar: Land of the Man-eating Tree. New York, N.Y.: Republic Publishing Company. էջեր 3-9.
  8. Ley, Willy (1955). Salmanders and Other Wonders: Still More Adventures of a Romantic Naturalist. Viking Press. էջեր 178–182.
  9. Richard Astro (1976). Literature and the Sea: Proceedings of a Conference Held at the Marine Science Center, Newport, Oregon, May 8, 1976. Oregon State University, Sea Grant College Program.
  10. Buel, James William (1887). Sea and Land: An Illustrated History of the Wonderful and Curious Things of Nature existing before and since the Deluge. Philadelphia, Pennsylvania: Historical Publishing Company. էջեր 475–477.
  11. «The Vampire Vine». Review of Reviews. London: Mobray House. IV (22): 391. October 1891.
  12. «A Cannibal Plant». The Western Druggist. Chicago: G. P. Englehard & Co. XIV (3): 93. March 1892.
  13. Besant, Annie, ed. (1891 թ․ սեպտեմբերի 15). «A Curious Story». Lucifer. Vol. 9, no. 49. London, England. էջ 20.
  14. Special Telegram (1889 թ․ դեկտեմբերի 9). «A Blood-Sucking Plant». The Times. No. 5196. Philadelphia, PA. էջ 2 – via Newspapers.com.
  15. Robinson, Phil (1881). «The Man-eating Tree». Under the Punkah (3 ed.). London, England: Sampson Low, Marston, Searle, & Rivington. էջեր 1–13.
  16. Wells, H. G. (1904) [1895]. The Stolen Bacillus and Other Incidents. New York, N.Y.: MacMillan and Co. էջեր 17-35 – via Internet Archive.
  17. White, Fred M. (September 1899). «The Purple Terror». The Strand Magazine. Vol. 18, no. 105. էջեր 243–251 – via Internet Archive.
  18. Staff writer (1906 թ․ սեպտեմբերի 1). «Spanish Revenge». Kansas City Gazette. Vol. 48, no. 8. Kansas City, Kansas: Gazette Printing and Publishing. էջ 7.
  19. Sprague de Camp, Lyon; Carter, Lin (1971). «16 The Devouring Tree». Conan the Buccaneer. New York: Lancer Books.
  20. Maunder, Patricia (2009 թ․ հունվարի 21). «Fine Just the Way It Is: Annie Proulx (review)». Australian Broadcasting Corporation. Վերցված է 2010 թ․ մարտի 18-ին.
  21. Ron Carlson (2008 թ․ սեպտեմբերի 7). «True Grit». New York Times. Վերցված է 2010 թ․ մարտի 18-ին.
  22. Fforde, Jasper (2009). Shades of Grey: The Road to High Saffron. London, England: Hodder & Stoughton. ISBN 978-1-84894-584-5.
  23. Fforde, Jasper (Publisher) (2010 թ․ փետրվարի 8). Shades of Grey - Infoganda 3 - Yateveo (YouTube video). Fforde, Jasper.