Մասնակից:Hermine Meliksetyan/Ավազարկղ33
| Hermine Meliksetyan | |
| Ծննդյան օր՝ | |
|---|---|
Միխայիլո «Միշա» Անաստասիևիչ (սերբ.՝ Миша Анастасијевић, ), 19-րդ դարում գործարար և երկրորդ ամենահարուստ մարդը Սերբիայում՝ Վալախիայից և Մոլդովայից աղի հաջող արտահանման և Սերբիայի արքայազն Միլոշ Օբրենովիչ I-ի հետ գործարար համագործակցության շնորհիվ: Նա իր գործարար հմտությունների շնորհիվ ստացել է Դանուբի նավապետ մականունը և զգալի առավելություններ է ստացել արքայազն Միլոշից։ Անաստասիևիչը Սերբիայում առաջին հասարակական բարերարն ու Բելգրադի բուրժուազիայի համար տարբեր պարահանդեսների կազմակերպիչն էր։ Նա նաև մարդասեր էր։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Անաստասիևիչը ծնվել է 1803 թվականին Սերբիայի Պորեչում, ժամանակակից Դոնի Միլանովաց (սերբ.՝ Доњи Милановац)[1]։ Նրա հայրը՝ Անաստասը, հողատեր էր և փոքր գործարար։ Նրա մայրը՝ Ռուժան, տնային տնտեսուհի էր։ Նրա մայրը մահացել է ծննդաբերության բարդությունների հետևանքով, իսկ հայրը մահացել է, երբ նա ընդամենը երկու տարեկան էր՝ խորթ մորը թողնելով նրա համար պատասխանատվությունը[1]: Միշան և Միլան երկու անգամ հատելով Դանուբը փախել են Ավստրիա՝ Սերբական հեղափոխության և սերբական առաջին ապստամբության ժամանակ[1]։ 11 տարեկանում՝ իր գրագիտության շնորհիվ , նա իր հայրենի քաղաքում դարձել է ուսուցիչ[2]։ 1817-1822 թվականներին նա աշխատել է որպես փայտածուխ այրող (մաքսավոր և վերակացու)՝ նախքան առևտրով զբաղվելը[2]։
Նա Սերբիայի արքայազն Միլոշ Օբրենովիչ I-ի բիզնես գործընկերն էր, հատկապես ամենահարուստը: Արքայազն Միլոշը նրան շնորհել է «Դանուբի կապիտան» տիտղոսը, որից նա նույնպես զգալի առևտրային օգուտներ է ստացել[3][4]։ Շուտով նրա ընկերությունը վերահսկողություն է ստացել Վալախիայից և Մոլդովայից աղի արտահանման վրա[5]։ Իր կարիերայի գագաթնակետին Միշա Անաստասիևիչն ունեցել է մոտ 10,000 աշխատող և 80 նավերից բաղկացած նավատորմ։ Նա Սերբիայում առաջին հասարակական բարերարն էր և Բելգրադի բուրժուազիայի համար տարբեր պարահանդեսների կազմակերպիչը[6]։
Անաստասիևիչին իր հարստության և բիզնեսի հմտությունների համար անվանում էին «Դանուբի արքայազն» կամ «Դանուբի Ռոտշիլդ»[2]։ Միշա Անաստասիևիչը իր դստերը՝ Սառային (Սարկա), ամուսնացրել է Կարաջորջևիչի (սերբական կիրիլիցա՝ Династија Карађорђевић) իշխող ընտանիքի արքայազն Ջորջի հետ և կառուցել է քաղաքի ամենատպավորիչ շենքը (կապիտան Միշայի առանձնատունը), որը պետք է դառնար նոր դատարանը, սակայն այդ ծրագիրը ձախողվել է: Շենքում տեղակայվել են Սերբիայի իշխանության ամենակարևոր կրթական ու մշակութային հաստատությունները, ներառյալ Բելգրադի բարձրագույն դպրոցը, որը դարձել է Բելգրադի համալսարան[7]: Երբեմն նրա շքասրահն օգտագործվել է Սերբիայի խորհրդարանի (1864-1875) և Սենատի (1901-1903) նիստերի համար։ Այսօր այն Բելգրադի համալսարանի ռեկտորատի նստավայրն է։
Անաստասիևիչը մահացել է 1885 թվականի հունվարի 27-ին Ռումինիայի Բուխարեստ քաղաքում գտնվող իր տանը[2]: Նրա մարմինը պահվում է Ռումինիայի Կլեյանի [ˈkleʒanʲ] եկեղեցում։ Ըստ ռումինական Evenimentul zilei թերթի՝ այն բնականորեն մումիֆիկացված է եւ պահպանվել է «հրաշալի» վիճակում[8]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Delić, Drago (1 August 2020). «KO JE KAPETAN MIŠA ANASTASIJEVIĆ: Kralj soli rastao pored Dunava». Novosti.rs.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Janković, Zorica (28 January 2010). «Zetu i kćeri ili otečestvu». Vreme.
- ↑ «Beograd - Captain Misa's Building». web.mit.edu.
- ↑ Bataković, Dušan (2005). Histoire du peuple serbe. L'Age D'Homme. էջ 166. ISBN 978-2-82511-958-7.
- ↑ Conley, Tanja D. (2020). Urban Architectures in Interwar Yugoslavia. Routledge. էջ 59. ISBN 978-0-42968-645-0.
- ↑ Bataković, Dušan T. «Belgrade in the 19th century: A Historical Survey». Արխիվացված է օրիգինալից 9 November 2016-ին.
- ↑ Bulletin scientifique, Volumes 1-2. Akademiski savet FNRJ. 1954. էջ 6.
- ↑ «"Sfintul" Misa din Clejani». Evenimentul zilei. 3 August 2003.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- D. Bataković, The Serbian revolution: Nation-Building and Modernization, 2005
- Belgrade - Captain Miša's Building