Մասնակից:Մարիամ Տերտերյան/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Կաղապար:Short description

Մուրամբիի տեխնիկական դպրոցը, որտեղ Ռուանդայի ցեղասպանության ժամանակ բազմաթիվ սպանություններ են տեղի ունեցել, այժմ ցեղասպանության թանգարան է։
Փարիզի կատակոմբները տանատուրիզմի հայտնի վայրերից է դարձել, և հաճախակի էքսկուրսիաներ են անցկացվում թունելների և խցիկների համալիրի փոքր տարածքներում:

Մթին զբոսաշրջություն (նաև տանատուրիզմ, սև զբոսաշրջություն, հիվանդագին զբոսաշրջություն կամ վշտոտ զբոսաշրջություն) սահմանվել է որպես զբոսաշրջություն , որը ներառում է ճանապարհորդություններ դեպի այնպիսի վայրեր, որոնք պատմականորեն կապված են մահվան և ողբերգության հետ:[1] Վերջերս առաջարկվեց, որ հայեցակարգը ներառի նաև զբոսաշրջիկների այդ վայրեր այցելելու պատճառները, քանի որ միայն վայրի հատկանիշները չեն կարող այցելուին դարձնել «մթին զբոսաշրջիկ»: [2] Մթին վայրերի հիմնական գրավչությունը նրանց պատմական արժեքն է, այլ ոչ թե մահվան և տառապանքի հետ կապվածությունը:[2][3] Հոլոքոստյան զբոսաշրջությունը պարունակում է ինչպես մթին տուրիզմի, այնպես էլ պատմական ժառանգություն հանդիսացող վայրերի տուրիզմի հատկանիշներ: [4]

Ուսումնասիրության ոլորտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թեև մարդկանց վաղեմի ավանդույթին՝ այցելելու վերջերս ստեղծված և հնագույն մահվան վայրեր, ինչպիսիք են ճանապարհորդությունը դեպի գլադիատորական խաղեր հռոմեական կոլիզեյում, գլխատման միջոցով հրապարակային մահապատժի ենթարկվելուն ներկա լինելը և կատակոմբներ այցելելը, այս պրակտիկան տեսականորեն ուսումնասիրվել է միայն համեմատաբար վերջերս:

Ճամփորդող գրողները առաջինն էին, ովքեր նկարագրեցին իրենց զբոսաշրջությունը դեպի սարսափազդու վայրեր: Պ. Ջ. Օ'Ռուրկը 1988 թվականին իր ճանապարհորդությունը դեպի Վարշավա, Մանագուա և Բելֆաստ անվանել է «դժոխային արձակուրդներ»,[5] կամ Քրիս Ռոժեքը խոսել է «սև տեղերի» զբոսաշրջության մասին 1993 թվականին[6] կամ «մակաբրի շահագործումը»:[7][8] Զուտ տեսական ուշադրությունը թեմայի նկատմամբ ծագել է Գլազգոյում, Շոտլանդիայում. «մթին զբոսաշրջություն» տերմինը ստեղծվել է 1996 թվականին Լենոնի և Ֆոլիի՝ Գլազգոյի Կալեդոնյան համալսարանի հյուրընկալության, զբոսաշրջության և ժամանցի կառավարման ֆակուլտետի երկու անդամների կողմից,[1] իսկ «տանատուրիզմ» տերմինը առաջին անգամ հիշատակվել է Ա. Վ. Սիտոնի կողմից 1996 թվականին, այնուհետև Ստրաթքլայդի համալսարանի զբոսաշրջության շուկայավարման դասախոսի կողմից:[9]

2014 թվականի դրությամբ բազմաթիվ ուսումնասիրություններ են եղել սահմանումների, նշանակության և ենթադասակարգումների վերաբերյալ, ինչպիսիք են Հոլոքոստյան զբոսաշրջությունը և ստրկատիրական ժառանգություն հանդիսացող վայրերի զբոսաշրջությունը, և տերմինը ճանապարհորդական գրականության հեղինակների շնորհիվ շարունակում է զարգանալ ակադեմիական շրջանակներից դուրս:[10] Շատ քիչ փորձնական հետազոտություն է կատարվել մթին զբոսաշրջիկի մտահորիզոնի վերաբերյալ:[2] Մթին զբոսաշրջությունը գիտության տարբեր ճյուղերի կողմից պաշտոնապես ուսումնասիրվել է երեք հիմնական տեսանկյուններից.

Hospitality and tourism[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Scholars in this interdisciplinary field have examined many different aspects. Lennon and Foley expanded their original idea [1] in their first book, deploring that "tact and taste do not prevail over economic considerations” and that the "blame for transgressions cannot lie solely on the shoulders of the proprietors, but also upon those of the tourists, for without their demand there would be no need to supply."[11]

Whether a tourist attraction is educational or exploitative is defined by both its operators and its visitors.[12] Tourism operators motivated by greed can "milk the macabre"[7] or reexamine tragedies for a learning experience. Tourists consuming dark tourism products may desecrate a place and case studies are needed to probe who gains and loses.[13] Chris Hedges criticized the "Alcatraz narrative as presented by the National Park Service" as "whitewashing", because it "ignores the savagery and injustice of America's system of mass incarceration". By omitting challenging details, the park service furthers a "Disneyfication", per Hedges.[14]

Example destinations[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Destinations of dark tourism include castles and battlefields such as Culloden in Scotland and Bran Castle and Poienari Castle in Romania; former prisons such as Beaumaris Prison in Anglesey, Wales and the Jack the Ripper exhibition in the London Dungeon; sites of natural disasters or man made disasters, such as Hiroshima Peace Memorial Park in Japan,[15] Chernobyl in Ukraine[16][17][18] and the commercial activity at Ground Zero in New York one year after September 11, 2001.[19] It also includes sites of human atrocities, murders, and genocide, such as the Auschwitz concentration camp in Poland,[20] the Nanjing Massacre Memorial Hall in China, the Columbine High School massacre in the United States, the Tuol Sleng Genocide Museum in Cambodia; the sites of the Jeju Uprising in South Korea[12] and the Spirit Lake Internment Camp Centre near La Ferme, Quebec as an example of Canada's internment operations of 1914–1920.[21]

In Bali "death and funeral rites have become commodified for tourism ..., where enterprising businesses begin arranging tourist vans and sell tickets as soon as they hear someone is dying."[22] In the U.S., visitors can tour the Holocaust Memorial Museum in Washington, D.C., "with an identity card which matches their age and gender with that of a name and photo of a real holocaust victim. Against a backdrop of video interpretation portraying killing squads in action, the pseudo Holocaust victim enters a personal ID into monitors as they wander around the attraction to discover how their real-life counterpart is faring."[23] In Colombia, places associated with Pablo Escobar, the drug lord from the Medellín Cartel, became hotspots for dark tourism through Escobar-themed tours. In Medellín, visitors frequent Roberto Escobar's private museum of his infamous brother, the house where he was killed, and La Catedral, Escobar's prison. Another famous place is the Haciénda Nápoles estate located between Bogotá and Medellín, near Puerto Triunfo.[24]

See also[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Notes[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Foley, Malcolm; J. John Lennon (1996). «JFK and dark tourism: A fascination with assassination». International Journal of Heritage Studies. 2 (4): 198–211. doi:10.1080/13527259608722175.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Rami Khalil Isaac; Erdinç Çakmak (2013). «Understanding visitor's motivation at sites of death and disaster: the case of former transit camp Westerbork, the Netherlands». Current Issues in Tourism. 17 (2): 1–16. doi:10.1080/13683500.2013.776021. S2CID 55027449.
  3. ↑ Courtney C. Reed (April 2007). «Shedding Light on Dark Tourism». gonomad.com. Վերցված է 1 March 2014-ին.
  4. ↑ Handayani, B., & George, B. P. (2017). DARK TOURISM AS QUASI-SUICIDE: ACase STUDY OF THE SEA OF TREES. GAZING AT DEATH, 95.
  5. ↑ O'Rourke, P. J. (1989). Holidays in Hell. London: Picador. ISBN 978-0330306836.
  6. ↑ Rojek, Chris (1993). Ways of Escape: Modern Transformations in Leisure and Travel. London: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0333475782. Վերցված է 1 March 2014-ին. «(P 142)The leisure forms constructed around black spots certainly give signs of repetition-compulsion and seeking the duplication of experience. (p170) The gravity and solemnity of Black Spots have been reduced by moves to make them more colorful and more spectacular than other sights on the tourist trail. For example, in 1987 the government of Thailand unveiled plans to restore the famous Death Railway …»
  7. ↑ 7,0 7,1 Dann, G (1994). «Tourism the nostalgia industry of the future». In W. Theobald (ed.). Global Tourism: The Next Decade. Oxford: Butterworth Heinemann. էջեր 55–67.
  8. ↑ Tzanelli, R. (2016). Thanatourism and cinematic representations of risk: Screening the end of tourism. Routledge.
  9. ↑ Seaton, AV (1996). Guided by the dark: from thanatopsis to thanatourism. Vol. 2. էջեր 234–244. doi:10.1080/13527259608722178. ISBN 9781136394966. Վերցված է 1 March 2014-ին. {{cite book}}: |journal= ignored (օգնություն)
  10. ↑ Jonathan Skinner, ed. (March 15, 2012). Writings On The Dark Side Of Travel. Berghahn Books. ISBN 978-0857453419.
  11. ↑ Lennon, J.; Foley, M. (2000). Dark tourism: The attraction of death and disasters. London: Thomson Learning.
  12. ↑ 12,0 12,1 Darryl Coote (2010-06-12). «Exploitation or healthy interest? An analysis of dark tourism». Jeju Weekly. Վերցված է 28 February 2014-ին.
  13. ↑ Richard W. Butler; Douglas G., eds. (1999). Contemporary issues in tourist development. Routledge. էջ 122. ISBN 978-1134623600.
  14. ↑ Chris Hedges (30 November 2014). «Alcatraz: A Prison as Disneyland». Truthdig.com. Zuade Kaufman. Վերցված է 5 December 2014-ին.
  15. ↑ «Hiroshima Peace Memorial Museum website». Hiroshima Peace Memorial Museum. 2011. Վերցված է 1 March 2014-ին.
  16. ↑ «Chernobylzone». chernobylpripyat.com. Արխիվացված է օրիգինալից February 25, 2015-ին. Վերցված է February 25, 2015-ին.
  17. ↑ «Chernobyl Tours». Ukrainianweb.com. Վերցված է February 28, 2014-ին.
  18. ↑ «Chernobyl tour, official provider of Chernobyl exclusion zone». Chernobyl-TOUR. Վերցված է 28 February 2014-ին.
  19. ↑ Jayson Blair (June 29, 2002). «Tragedy turns to tourism at Ground Zero». 2002 The Age Company Ltd. Վերցված է March 1, 2014-ին.
  20. ↑ «Memorial Museum Auschwitz Birkenau». Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu. Վերցված է February 28, 2014-ին.
  21. ↑ «Launch of Quebec Internment Spirit Lake Interpretive Centre» (PDF). press release. Canadian First World War Internment Recognition Fund. July 2010. Արխիվացված է օրիգինալից April 16, 2014-ին. Վերցված է February 28, 2014-ին.
  22. ↑ McLaren, Deborah (June 2003). Rethinking Tourism and Ecotravel (2 ed.). Kumarian Press. էջ 48. ISBN 978-1565491694. Վերցված է 1 March 2014-ին. «One of the most disturbing phenomena in Bali is the commercialization of cremation ceremonies.»
  23. ↑ Stone, P (2005). «Dark Tourism Consumption – A call for research». E-Review of Tourism Research. 2 (5): 109–117. «contemporary society with its ...late capitalism broad defining features include an increased commercial ethic and commodification; a de-differentiation of time and space through global technological communication; and an introduction of anxiety and doubt over the project of modernity.»
  24. ↑ Pablo Escobar and Colombian Narcoculture, by Aldona Bialowas Pobutsky (UF Press 2020), p.40-45

Further reading[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

External links[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կաղապար:Death Կաղապար:Tourism

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Մարիամ_Տերտերյան/Ավազարկղ&oldid=8972786» էջից