Հարություն Աստուրյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հարություն Աստուրյան
Ծնվել է1880
Մարաշ, Ադանայի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն[1]
Մահացել էմարտի 28, 1950(1950-03-28)[1]
Կորդովա, Արգենտինա[1]
Բնակության վայր(եր)Կորդովա[1]
Ազգությունհայ
Մասնագիտությունպատմաբան և դասախոս
Ալմա մատերԼյուդվիգ Մաքսիմիլիանի Մյունխենի համալսարան[1]
Տիրապետում է լեզուներինհայերեն

Հարություն Հ. Աստուրյան (1880, Մարաշ, Ադանայի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն[1] - մարտի 28, 1950(1950-03-28)[1], Կորդովա, Արգենտինա[1]), հայ պատմաբան։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հարություն Աստուրյանը ծնվել Է Մարաշում։ Նախնական կրթությունն ստացել է ծննդավայրում, ապա սովորել Վենետիկի Սուրբ Ղազար վանքի դպրոցում։ Այնուհետև ուսանել է Մյունխենի (Գերմանիա) համալսարանում, որն ավարտելուց հետո, իբրև պատմագիտության դոկտոր, վերադարձել է Վենետիկ։ 1922 թվականից բնակություն է հաստատել նախ Արգենտինայի Բուենոս Այրես, ապա Կորդովա քաղաքում, որտեղ 1924 թվականից եղել է լատիներենի և ֆրանսերենի դասախոս հայտնի «Մոնսերատ» ավագ դպրոցում։

Հարություն Աստուրյանը հիմնականում զբաղվել է հին և միջնադարյան Հայաստանի պատմության հարցերով։ 1912 թվականին լույս է ընծայել Արտաշեսյան և Արշակունյաց դարաշրջանում հայ-հռոմեական հարաբերությունների մասին մենագրություն, որն առաջինն է եղել իր տեսակի մեջ և որտեղ քննաբար օգտագործել Է հայկական և օտար սկզբնաղբյուրները։ «Պատմութիւն Հայոց» (1947) աշխատության մեջ ամփոփ ձևով շարադրել է Հայաստանի քաղաքական պատմությունը՝ հնագույն շրջանից մինչև նորագույն ժամանակները։ Մահացել է մարտի 28-ին, Կորդովայում։

Երկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Քաղաքական վերաբերութիւններ ընդմէջ Հայաստանի եւ Հռովմայ, Վենետիկ, 1912։ Նոյնը նաեւ գերմաներեն։
  • Պատմութիւն Հայոց, Բուենոս Այրես, 1947 (երկրորդ տպագրություն՝ Բեյրութ, 1960։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հարություն Աստուրյան» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 1, էջ 595