Լուսնի ձգողականություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Լուսնի մակերևույթի ձգողական անոմալիաների քարտեզ

Լուսնի ձգողականություն, Լուսնի ձգողականության ուժ։ Այն վեց անգամ թույլ է Երկրի ձգողականության ուժից։ Լուսինը նույնիսկ չի ձգում իր ընդերքից արտազատվող գազերը, ինչի հետևանքով դրանք հայտնվում են տիեզերքում։ Հենց դրա պատճառով Լուսինը չունի նորմալ մթնոլորտ։ Լուսնի ձգողականությունն ուսումնասիրվել է նրա արհեստական արբանյակներից` ուղեծրի վրա նրա արտազատումների ազդեցությունը պարզելու նպատակով։ «Լունա-10» և «Լունար օրբիտեր» հետազոտական սարքերի հետազոտությունները ցույց են տվել, որ արբանյակի մակերևույթի տակ գոյություն ունի զանգվածների ավելցուկ` մասկոններ[1]։ Ենթադրվում է, որ մասկոններն առաջացել են Լուսնի ընդերքից խիտ նյութերի` մակերևույթի վերին շերտեր ներթափանցումով[2]։ Մասկոնները գտնվում են ծովերի կենտրոնի տակ։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. P. Muller; W. Sjogren (1968). «Mascons: Lunar mass concentrations». Science. 161 (3842): 680–684. Bibcode:1968Sci...161..680M. doi:10.1126/science.161.3842.680. PMID 17801458.
  2. Richard A. Kerr (2013 թ․ ապրիլի 12). «The Mystery of Our Moon's Gravitational Bumps Solved?». Science. 340 (6129): 138–9. doi:10.1126/science.340.6129.138-a. PMID 23580504.