Իզաբելա II

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Իզաբելա II
Isabel de Borbón y Borbón-Dos Sicilias.jpg
Ծնվել է՝հոկտեմբերի 10, 1830(1830-10-10)[1][2][3][4]
ԾննդավայրՄադրիդ, Իսպանիա[5][2]
Մահացել է՝ապրիլի 9, 1904(1904-04-09)[1][3][2] (73 տարեկանում)
Վախճանի վայրՓարիզ[5][2]
էլ-Էսկորիալ արքունի եկեղեցի
ԵրկիրԻսպանիա
ՏոհմԲուրբոններ
կառավարիչ
ՀայրՖերդինանդ VII
ՄայրՄարիա Քրիստինա
ԵրեխաներԻզաբելլա դե Բորբոն ի Բորբոն, Ալֆոնսո XII, Մարիա դե լա Պաս իսպանացի, Ֆեռնանդո դե Բուրբոն ի Բուրբոն[3], Infante Francis of Assisi Leopold of Spain?[3], María de la Concepción de Borbón y Borbón?, María Cristina de Borbón y Borbón?, Cristina de Borbón y de Borbón, Infanta de España?[3], Maria de la Conception de Borbón y de Borbón, Infanta de España?[3], Մարիա դել Պիլար[3] և Էուլալիա իսպանացի[3]
ՀավատքՀռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի
ՊարգևներՈսկե գեղմի շքանշանի ասպետ, Ոսկե վարդ, Սուրբ Մավրիկիոսի և Ղազարի շքանշանի Մեծ խաչի ասպետ և Grand Cross of the Order of the Immaculate Conception of Vila Viçosa?
ՍտորագրությունIsabella II signature.svg

Իզաբելա II (հոկտեմբերի 10, 1830(1830-10-10)[1][2][3][4], Մադրիդ, Իսպանիա[5][2] - ապրիլի 9, 1904(1904-04-09)[1][3][2], Փարիզ[5][2]), Իսպանիայի թագուհի 1833-1868 թվականներին: Ֆերդինանդ VII-ի և Մարիա Քրիստինա Նեապոլիտանացու դուստրը: 1837 թվականից երկրի առաջին սահմանադրական միապետը:

Մանկություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իզաբելան գահին է նստել այն պատճառով, որ հայրը չեղարկել է Սալիկայի օրենքը: Սակայն ինչպես պրագմատիկ օրենքները այնպես էլ նրա ընդունման գործընթացը առաջացրել է վառ վիճարկումներ իսպանական հասարակությունում: Ֆերդինանատ VII-ը երկար ժամանակ չուներ երեխաներ: Բայց իր եղբայր Կառլին, որը հայտնի էր իր պահպանողականությամբ, գահը փոխանցել չեր ցանկանում: 1830 թվականի մարտի 31-ին՝ այն բանից հետո, երբ հայտնի դարձավ Մարիա Քրիստինայի հղիության փաստը Ֆերդինանտ VII-ը ժողովրդացրեց պրագմատիկ օրենք, ըստ որի ծնված երեխան անկախ սեռից դառնում է Իսպանիայի կառավարիչը[6]: Սա առաջացրեց Կոնսերվատորների և Կարլիստների խռովությունը, Բայց լիբերալ ռեֆորմների կողմնակիցների հավանությունը:

1832 թվականի օգոստոսին Ֆերդինանտ VII ծանր հիվանդացավ: Գտնվելով մահվան եզրին 1832 թվականի սեպտեմբերի 17-ին կնոջ և նախարար Ֆրանսիսկոյի ներկայությամբ չցականալով սկիզբ դնել իսպանիաում քաղաքական պատերազմին ստորագրել է հրովարտակ Պռագմատիկ օրենքի չեղարտման մասին: Սակայն երբ «Լիբելալները» իմացան այդ փաստաթղթի մասին սկսեցին համոզել Մարիա Քրիստինային աջակցել պրագմատիկ օրենքը: Դրան նպաստել է ինֆանտներ Լուիզ Կառլոտի (թագավորի քույրը) և դոն Ֆրանսիսկոյի (Թագավորի ավագ եղբայրը) 1832 թվականի սեպտեմբերի 22-ի վերադարձը Մադրիդ: Նրանք համոզեցին իշխող ընտանիքին։ Առողջացած Ֆերդինանտ VII-ը երկրի ղեկավար դարձրեց Ֆրանսիսկո Սեա Բերմուդեսաին, 1832 թվականի օգոստոսի 6-ին Մարիա Քրիստինային դարձրել է Ռեգենտուհի իր հիվանդության ընթացքում, իսկ դեկտեմբերի 31-ին չեղարկել է հրովարտակը սիլիցական իրավունքի վերադարձման մասին: Մարիա Քրիստինան ռեգենտի պաշտոնում իշխանության է բերել վստահելի մարդկանց[7]:

1833 թվականի հունվարի 4-ին Ֆերդինանտ VII-ի կրկին վերցրեց իշխանությունը իր ձեռքը: Նա հաստատեց կնոջ դիրքը: Ֆերդինանտ VII-ը ուղարկեց իր եղբորը պատվավոր աքսորի Լիսաբոն[8]: Իսկ 1833 թվականի հուլիսի 20-ին կազմակերպեց երկու տարեկան արքայադստեր թագադրումը որպես գահի ժառանգ[9]:

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Encyclopædia Britannica
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 Real Academia de la Historia Diccionario biográfico español — Real Academia de la Historia, 2011.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 Lundy D. R. The Peerage
  4. ↑ 4,0 4,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 German National Library, Berlin State Library, Bavarian State Library et al. Record #119560119 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
  6. ↑ Испанские короли. — Ростов-на-Дону: Феникс, 1998. — С. 330. — (Исторические силуэты). — ISBN 5-222-00028-1, Под редакцией профессоров Лависса и Рамбо История XIX века / Е. В. Тарле. — М.: ОГИЗ, 1938. — Т. 3. — С. 231. — 632 с. — 103 000 экз.
  7. ↑ Испанские короли. — Ростов-на-Дону: Феникс, 1998. — С. 332-333. — (Исторические силуэты). — ISBN 5-222-00028-1, Под редакцией профессоров Лависса и Рамбо История XIX века / Е. В. Тарле. — М.: ОГИЗ, 1938. — Т. 3. — С. 232. — 632 с. — 103 000 экз.
  8. ↑ Под редакцией профессоров Лависса и Рамбо История XIX века / Е. В. Тарле. — М.: ОГИЗ, 1938. — Т. 3. — С. 232. — 632 с. — 103 000 экз.
  9. ↑ Под редакцией профессоров Лависса и Рамбо История XIX века / Е. В. Тарле. — М.: ОГИЗ, 1938. — Т. 3. — С. 232. — 632 с. — 103 000 экз. Правда в Испанские короли. — Ростов-на-Дону: Феникс, 1998. — С. 333. — (Исторические силуэты). — ISBN 5-222-00028-1 пишут про май
Հաբսբուրգներ (1516—1700)
Խուանա I և Կառլոս V կայսր (1515—1555) • Կառլոս V կայսր (1555—1556) • Ֆիլիպ II Հաբսբուրգ (1556—1598) • Ֆիլիպ III (1598—1621) • Ֆիլիպ IV (1621—1665) • Կառլոս II (1665—1700)
Բուրբոններ (1700—1808)
Ֆիլիպ V (1700—1724) • Լուիս I (1724) • Ֆիլիպ V (1724—1746) • Ֆերդինանդ VI (1746—1759) • Կարլ III (1759—1788) • Կառլոս IV (1788—1808) • Ֆերդինանդ VII (1808) •
Բոնապարտներ (1808—1813)
Բուրբոններ (1814—1868)
Ֆերդինանդ VII (1814—1833) • Իզաբելա II (1833—1868)
Սավոյսկի տուն (1871—1873)
Ամադեյ I (1871—1873)
Բուրբոններ (1874—1931, 1975—)
Ալֆոնսո XII (1874—1885) • Ալֆոնսո XIII (1886—1931) • Խուան Կառլոս I Բուրբոն (1975—2014) • Ֆիլիպ VI (с 2014)
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Իզաբելա_II&oldid=6539864» էջից