Իզաբելա II
Իզաբելա II | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է՝ | հոկտեմբերի 10, 1830[1][2][3] |
| Ծննդավայր | Մադրիդ, Իսպանիա[4] |
| Մահացել է՝ | ապրիլի 9, 1904[1][2][3] (73 տարեկանում) կամ ապրիլի 10, 1904[5] (73 տարեկանում) |
| Վախճանի վայր | Փարիզ, Ֆրանսիա[4] |
| էլ-Էսկորիալ արքունի եկեղեցի | |
| Քաղաքացիություն | Իսպանիա |
| Տոհմ | Q25536020? |
| կառավարիչ | |
| Հայր | Ֆերդինանդ VII |
| Մայր | Մարիա Քրիստինա |
| Երեխաներ | Իզաբելլա դե Բորբոն ի Բորբոն, Ալֆոնսո XII, Մարիա դել Պիլար, Մարիա դե լա Պաս իսպանացի, Էուլալիա իսպանացի, Ֆեռնանդո դե Բուրբոն ի Բուրբոն, Infante Francis of Assisi Leopold of Spain?, María de la Concepción de Borbón y Borbón? և María Cristina de Borbón y Borbón? |
| Կրոնական հավատքներ | Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի |
| Պարգևներ | Ոսկե գեղմի շքանշանի ասպետ, Ոսկե վարդ, Սուրբ Մավրիկիոսի և Ղազարի շքանշանի Մեծ խաչի ասպետ և Grand Cross of the Order of the Immaculate Conception of Vila Viçosa? |
| Ստորագրություն |  |
Իզաբելա II (հոկտեմբերի 10, 1830[1][2][3], Մադրիդ, Իսպանիա[4] - ապրիլի 9, 1904[1][2][3] կամ ապրիլի 10, 1904[5], Փարիզ, Ֆրանսիա[4]), Իսպանիայի թագուհի 1833-1868 թվականներին: Ֆերդինանդ VII-ի և Մարիա Քրիստինա Նեապոլիտանացու դուստրը: 1837 թվականից երկրի առաջին սահմանադրական միապետը:
Մանկություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Իզաբելան գահին է նստել այն պատճառով, որ հայրը չեղարկել է Սալիկայի օրենքը: Սակայն ինչպես պրագմատիկ օրենքները այնպես էլ նրա ընդունման գործընթացը առաջացրել է վառ վիճարկումներ իսպանական հասարակությունում: Ֆերդինանատ VII-ը երկար ժամանակ չուներ երեխաներ: Բայց իր եղբայր Կառլին, որը հայտնի էր իր պահպանողականությամբ, գահը փոխանցել չեր ցանկանում: 1830 թվականի մարտի 31-ին՝ այն բանից հետո, երբ հայտնի դարձավ Մարիա Քրիստինայի հղիության փաստը Ֆերդինանտ VII-ը ժողովրդացրեց պրագմատիկ օրենք, ըստ որի ծնված երեխան անկախ սեռից դառնում է Իսպանիայի կառավարիչը[6]: Սա առաջացրեց Կոնսերվատորների և Կարլիստների խռովությունը, Բայց լիբերալ ռեֆորմների կողմնակիցների հավանությունը:
1832 թվականի օգոստոսին Ֆերդինանտ VII ծանր հիվանդացավ: Գտնվելով մահվան եզրին 1832 թվականի սեպտեմբերի 17-ին կնոջ և նախարար Ֆրանսիսկոյի ներկայությամբ չցականալով սկիզբ դնել իսպանիաում քաղաքական պատերազմին ստորագրել է հրովարտակ Պռագմատիկ օրենքի չեղարտման մասին: Սակայն երբ «Լիբելալները» իմացան այդ փաստաթղթի մասին սկսեցին համոզել Մարիա Քրիստինային աջակցել պրագմատիկ օրենքը: Դրան նպաստել է ինֆանտներ Լուիզ Կառլոտի (թագավորի քույրը) և դոն Ֆրանսիսկոյի (Թագավորի ավագ եղբայրը) 1832 թվականի սեպտեմբերի 22-ի վերադարձը Մադրիդ: Նրանք համոզեցին իշխող ընտանիքին։ Առողջացած Ֆերդինանտ VII-ը երկրի ղեկավար դարձրեց Ֆրանսիսկո Սեա Բերմուդեսաին, 1832 թվականի օգոստոսի 6-ին Մարիա Քրիստինային դարձրել է Ռեգենտուհի իր հիվանդության ընթացքում, իսկ դեկտեմբերի 31-ին չեղարկել է հրովարտակը սիլիցական իրավունքի վերադարձման մասին: Մարիա Քրիստինան ռեգենտի պաշտոնում իշխանության է բերել վստահելի մարդկանց[7]:
1833 թվականի հունվարի 4-ին Ֆերդինանտ VII-ի կրկին վերցրեց իշխանությունը իր ձեռքը: Նա հաստատեց կնոջ դիրքը: Ֆերդինանտ VII-ը ուղարկեց իր եղբորը պատվավոր աքսորի Լիսաբոն[8]: Իսկ 1833 թվականի հուլիսի 20-ին կազմակերպեց երկու տարեկան արքայադստեր թագադրումը որպես գահի ժառանգ[9]:
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Encyclopædia Britannica
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Real Academia de la Historia Diccionario biográfico español — Real Academia de la Historia, 2011.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 The Peerage — ed. size: 717826
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 German National Library, Berlin State Library, Bavarian State Library et al. Record #119560119 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Find A Grave — 1995. — ed. size: 165000000
- ↑ Испанские короли. — Ростов-на-Дону: Феникс, 1998. — С. 330. — (Исторические силуэты). — ISBN 5-222-00028-1, Под редакцией профессоров Лависса и Рамбо История XIX века / Е. В. Тарле. — М.: ОГИЗ, 1938. — Т. 3. — С. 231. — 632 с. — 103 000 экз.
- ↑ Испанские короли. — Ростов-на-Дону: Феникс, 1998. — С. 332-333. — (Исторические силуэты). — ISBN 5-222-00028-1, Под редакцией профессоров Лависса и Рамбо История XIX века / Е. В. Тарле. — М.: ОГИЗ, 1938. — Т. 3. — С. 232. — 632 с. — 103 000 экз.
- ↑ Под редакцией профессоров Лависса и Рамбо История XIX века / Е. В. Тарле. — М.: ОГИЗ, 1938. — Т. 3. — С. 232. — 632 с. — 103 000 экз.
- ↑ Под редакцией профессоров Лависса и Рамбо История XIX века / Е. В. Тарле. — М.: ОГИЗ, 1938. — Т. 3. — С. 232. — 632 с. — 103 000 экз. Правда в Испанские короли. — Ростов-на-Дону: Феникс, 1998. — С. 333. — (Исторические силуэты). — ISBN 5-222-00028-1 пишут про май
| ||||||||||||||||||||||||||
